ระบายความในใจ

โครตเถื่อน ว่ะ กุว่ากุแล้วแลวนา มึงหนักกว่ากุอีก กลับตัวกลับใจเถอะ จะรักใครซักคน มันก็คือ การที่เรามีความสุข แล้วเขามีความสุขเมื่ออยู่กับเรา ปกป้องเขาได้ ดูแลเขาได้ และไหนจะเรื่องระเอียดอ่อนอย่างความรู้สึกอีก
ปล. กุให้ 3 คำ ไป บวช เถอะ

จนวันนึง เริ่มรู้สึกแปลกๆ เวลาโทรหาเธอจะรอสายบ่อยครั้ง แต่ผมก็ไม่เอะใจอะไร เพราะไม่เคยดูโทรศัพท์แฟนเลย
เพราะผมไว้ใจเค้ามากเพราะเธอทำให้เห็นในหลายปีที่ผ่านมา ส่วนผมในตอนนี้นอกจากเพื่อนก็ไม่มี อะไรแล้ว
เพราะสงสารและรักแฟนผมมากไม่อยากให้เรื่องมันเกิดขึ้นอีก วันนั้นผมกลับห้องประมาณตี 4 เห็นเธอคุยโทรศัพท์ ผมก็คิดในแง่ดีว่าคุยกับเพื่อนมั้งเพราะเพื่อนชายเธอก็เยอะเหมือนกันสักพัก
ก็วางสาย เธอเห็นผมกลับมาดึกก็ไม่ว่าอะไร เหมือนปกติ คือคิดว่าเธอชินแล้วกับเวลาแบบนี้ พอตอนจะนอน เธอจะเชคดูโทรศัพท์ผม ปกติทุกวันอยู่แล้ว และก็พูดขึ้นว่า ขอถามรัยหน่อยดิ
ผม:ว่า
ถ้าวันนึงเราเลิกกัน พี่จะเสียใจมั้ย
ผม:อืม ก็ต้องเสียใจเป็นธรรมดา
และพี่จะรักหนูมั้ย
ผม: อืม รักซิ
และจะโกรธหนูรึเปล่าถ้าหนูไปมีคนใหม่
ผม:ไม่โกรธหรอกไม่เคยเกลียดหนูสักครั้ง เพราะหนูไม่เคยโกหกพี่เลยแม้แต่ครั้งเดียว ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าเธอจะพูดอะไรเพราะนิสัยที่ดีของเธอ
เธอบอกว่า มีคนโทมาจีบ หลายวันแล้ว
ผม:และชอบเค้ามั้ย
แฟน:อืม เดี๋ยวพรุ่งนี้จะย้ายไปอยู่กับเพื่อนก่อนนะ ขนของไปส่งที่บ้านหน่อย
ผม:อืม นอนเถอะพรุ่งนี้ค่อยว่ากันน (พูดตัดบท)
ตอนนี้ทุกอย่างในห้องหยุดนิ่งเงียบสงัดไปหมดหัวใจผมเริ่มเต้นถี่ขึ้น สมองคิดไรไม่ออก ได้แต่ สมน้ำหน้าตัวเอง สักพักโทรศัพท์เธอเข้า ใช่แล้วผู้ชายคนนั้นโทรมา ผมก็แกล้งหลับไป
เธอก็คุยเสียงเบาข้างๆ น้ำตาผมเริ่มไหลออกมาโดยไม่ทราบสาเหตุนอนไม่หลับจนเช้า เธอก็เก็บข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวไปเกือบหมด
ผมก็ขนขึ้นรถช่วย เอาไปไว้ที่บ้านเธอส่วนนึง ตลอดเส้นทางเราคุยกันปกติแต่คุยน้อยหน่อย และพอไปถึงบ้านก็เจอ พ่อกับแม่เธอ ซึ่งเราเคยเจอกันน่าจะครั้งที่ 3
ท่านก็ไม่ได้ทักอะไร เพราะแฟนผมบอกว่าจะย้ายไปอยู่กับเพื่อน ซึ่งก็ไปอยุ่กับเพื่อนผู้ ญ จริงที่ผมก็รู้จักเป็นเพื่อนสนิทเธอที่ผมไว้ใจ ผมคิดว่าเธอคง อยากจะคุยโทรศัพท์
ให้มันสะดวกกว่านี้และคงเบื่อผมด้วยมั้ง ผ่านไปประมาณ 2 อาทิตย์ เธอโทรมาหาผมเล่าให้ผมฟังว่าผู้ชายที่โทรมา มีแต่อยากมาหาที่ห้อง หรือไม่ก็ให้ไปหาที่ห้องซึ่งแฟนผมไม่ชอบแบบนี้
เธอเสียใจมากเธอบอกว่าเธอหลงผิดในสิ่งที่ทำไป และขอโทษผมทุกอย่าง และอยากกลับมาอยู่ด้วยย และเลิกคุยกับคนนั้นแล้ว แต่ผมก็บอกปฏิเสธเธอไป คือไม่ใช่ไม่ให้มาหานะ
คือมาได้แต่มาหาเฉยๆ ไม่ได้อยู่ด้วยกัน วันนึงผมเอาของที่เธอเก็บไปไม่หมดไปให้ เราคุยกันปกติ แต่ดูเธอซึมๆ ผมไม่อยากอยู่นานกลัวร้องไห้ให้เธอเห็นน้ำตาเลยรีบกลับ
ไม่ใช่เพราะว่ารังเกียจเธอ แต่ผมคิดว่า อยากให้เธอมีอนาคตที่ดีกว่านี้ คบกับผมอีก 5 ปีจะได้แต่งรึเปล่ายังไม่รู้เลย คิดว่ามันเป็นความฝันของผู้ ญ ทุกคนขนาดเฟคบุ๊คผมเธอยังเข้าดูไม่ได้เลย
ในช่วงที่คบกันนะ แต่ผมก็ไม่ได้มีอะไรปิดบังหรอกไม่ว่าจะเป็นเรื่องผู้ ญ อะไรนะ คือนิสัย ชอบเป็นส่วนตัวบ้าง เพราะเฟสบุ๊คหรือ โทรศัพท์ของเธอนี่ผมไม่เคยยุ่งเลยย
ผมรู้ว่ามันยากเพราะความผูกพันธ์ หลายปี แต่เราก็ต้องทำ ให้ได้ทั้งคู่ เพราะถึงคบกันต่อไปเดี๋ยวก็เลิกอีก ในตอนนี้ผมไม่รู้ว่าผมทิ้งให้เธอโดดเดี่ยวตามลำพัง ผมเป็นคนเห็นแก่ตัว หรือว่า
ผมปล่อยเธอเพื่อหาอนาคตที่ดีกว่าที่เคยเป็นกันแน่ ผมไม่อาจรู้ แต่ผมอยากให้เธอมีอนาคตที่ดีกว่านี้จริงๆ นะ ทุกวันนี้ผมนอนหลับยากมาก
เพราะก่อนหลับคิดถึงแต่แฟน เป็นห่วงมาก ภาพที่ทำสิ่งที่โรแมนติก หลายๆ อย่างให้กับคนอื่นมันแว๊ปเข้ามาในหัวตลอด แต่กับแฟนตัวเอง เป็นเพื่อนในเฟสบุ๊ค ยังไม่ได้เลยย ผมเสียใจ
มากๆ ที่ทำให้แฟนเสียใจถึงขนาดนี้ เค้าไม่น่ามาเจอคนอย่างผมเลย คนที่ทำร้ายจิตใจเธอขนาดนี้ คำว่าขอโทษมันไม่มีค่าอะไรเลยจริงๆ มีกรรมเวรอะไรที่ผมพอจะทำกับสิ่งที่เคยทำกับเธอ
ผมก็จะทำเพื่อขอแค่เธอรู้สึกสบายใจขึ้นและเบาบางอดีตที่แสนเจ็บปวด พร้อมเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ดีโดยลำพัง โดยไม่ต้องคิดถึงคนเลวคนนี้อีกต่อไป...เชิญด่าได้ตามสบายนะครับไม่ว่ากันขอบคุณด้วยซ้ำ