ระบายความในใจ

บางทีก็รู้สึกว่าทำไมเราต้องเอาแต่ห่วงคนอื่น กลัวคนอื่นไม่สบายใจกลัวนู้นนี่นั้น เครียดไปหมด ตั้งแต่เด็กๆเรากลัวตลอด กลัวทำอะไรผิดแล้วผู้ใหญ่จะไม่รัก ไม่กล้าพูดไม่กล้าทำอะไร พูดผิดไปคำนึง นั่งเครียดอยู่ประมาน 3 วันกลัวเค้าจะมองว่าเราเป็นเด็กไม่ดี ทั้งที่เรื่องที่ทำผิดก็ไม่ได้ใหญ่หลวงอะไร แล้วเราก็ชอบโดนเอาไปเป็นตัวกลาง ยิ่งเครียดหนักกว่าเดิม ต้องรับฟังสองฝ่าย จะพูดอะไรก็กลัวเค้าไม่ชอบ บางทีก็เครียดนะ อยากไม่ต้องคิดอะไร อยากทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องแคร์ใคร ทั้งๆที่บางเรื่องไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน แต่เราก็ยังไม่กล้าทำกลัวเค้าจะมองเราไม่ดี อยู่กับความรู้สึกแบบนี้มันเหนื่อยเนอะ