โดย คนหลงทาง » 02 เม.ย. 2014 02:26
			
			
			ดีค่ะ เรื่องของฉันอาจจะเป็นเรื่องไร้สาระสำหรับหลายๆคน ชีวิตของฉันก้อเหมือนคนทั่วไปที่ยิ้มร่าเริง บ้างาน มีเพื่อน มีคนรัก เเต่ฉันเป็นคนที่มีอาการนอนไม่หลับ เเละมักจะร้องไห้แทบทุกคืน โดยที่ไม่มีใครรู้ เพราะต่อหน้าคนที่ฉันรู้จักฉันเลือกที่จะไม่เล่าให้ฟังเพราะกลัวพวกเขาจะเป็นห่วง จะรู้สึกไม่ดี เเต่ก่อนนี้ฉันเคยเล่าเรื่องที่ฉันเครียส และหลายอย่างที่เปนสาเหตุที่ฉันทุกข์ใจ แต่สุดท้ายมักจบลงด้วยการไม่มีอะไรดีขึ้น ทุกอย่างเริ่มเเย่ลงไปทุกทีทุกคนที่อยู่รอบตัวฉัน แต่ฉันกลับรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่คนเดียว เเม้กระทั้งคนรักของฉัน ฉันกลับรู้สึกห่างทั้งที่ไม่ได้ห่าง ฉันเเค่ต้องการที่พักใจ คนที่ไม่ทิ่งฉันไว้ลำพัง เเต่ไม่มีใคเลย
ทำให้การที่นอนไม่หลับน้ำเริ่มเป็นถี่ขึ้น เเละตอนนี้ฉันร้องไห้ทุกคืน บางครั้งฉันเหม่อลอยโดยไม่รู้ว่าคิดอะไร ปิดไฟมืดๆอยู่มุมห้องบ้าง มองตัวเองในกระจกบ้าง
ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันเป็นอะไร....ตอนนี้ฉันเป็นบ้ารึป่าว...เเล้วฉันควรทำอย่างไร???
			
			
							ดีค่ะ เรื่องของฉันอาจจะเป็นเรื่องไร้สาระสำหรับหลายๆคน ชีวิตของฉันก้อเหมือนคนทั่วไปที่ยิ้มร่าเริง บ้างาน มีเพื่อน มีคนรัก เเต่ฉันเป็นคนที่มีอาการนอนไม่หลับ เเละมักจะร้องไห้แทบทุกคืน โดยที่ไม่มีใครรู้ เพราะต่อหน้าคนที่ฉันรู้จักฉันเลือกที่จะไม่เล่าให้ฟังเพราะกลัวพวกเขาจะเป็นห่วง จะรู้สึกไม่ดี เเต่ก่อนนี้ฉันเคยเล่าเรื่องที่ฉันเครียส และหลายอย่างที่เปนสาเหตุที่ฉันทุกข์ใจ แต่สุดท้ายมักจบลงด้วยการไม่มีอะไรดีขึ้น ทุกอย่างเริ่มเเย่ลงไปทุกทีทุกคนที่อยู่รอบตัวฉัน แต่ฉันกลับรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่คนเดียว เเม้กระทั้งคนรักของฉัน ฉันกลับรู้สึกห่างทั้งที่ไม่ได้ห่าง ฉันเเค่ต้องการที่พักใจ คนที่ไม่ทิ่งฉันไว้ลำพัง เเต่ไม่มีใคเลย
ทำให้การที่นอนไม่หลับน้ำเริ่มเป็นถี่ขึ้น เเละตอนนี้ฉันร้องไห้ทุกคืน บางครั้งฉันเหม่อลอยโดยไม่รู้ว่าคิดอะไร ปิดไฟมืดๆอยู่มุมห้องบ้าง มองตัวเองในกระจกบ้าง
ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันเป็นอะไร....ตอนนี้ฉันเป็นบ้ารึป่าว...เเล้วฉันควรทำอย่างไร???