ระบายความในใจ

สู้ สู้นะครับ อย่ากลัวอะไรที่ยังมาไม่ถึงเลย อย่าคิดไปเองเลยครับ บางทีมันอาจจะไม่ได้แย่เหมือนที่คุณคิด ถ้าคุณไม่เปิดใจรับสิ่งใหม่ๆ แล้วคุณจะพบความสำเร็จเหรอครับ จะมหาลัยไหนก็เหมือนกัน ต่อให้คุยมีเงินล้นฟ้าถ้าคุณไม่อยากเรียนไม่ตั่งใจ คุณก็ไม่จบหรอกครับ ขอแค่คุณลองเปิดใจรับสิ่งใหม่ๆดู แล้วอย่ากลัวในสิ่งที่ยังมาไม่ถึงเลยครับ อยู่กับปัจจุบันดีกว่าครับ

เราเป็นเหมือนกัน จะไปแรกๆตื่นเต้นมาก แต่พอมาจริงๆไม่มีพ่อแม่ให้กำลังใจแล้วไกลกันมาก ไม่มีเพื่อนสนิทได้เลย มีแค่คุยผิวเผินเท่านั้น แต่เราอย่าคิดถึงอนาคตเลยค่ะ คุณอาจจะเพื่อนที่ดีที่เข้ากันได้ก็ได้ ทุกอย่างอาจจะดีกว่าที่คุณคิด

จะไปมหาลัยแล้ว.. อีก2วัน ยิ่งใกล้เท่าไหร่ก็ยังทำใจไม่ได้ กลัวจริงๆ ไม่อยาหให้พ่อแม่ลำบากไปส่ง เพราะบ้านเรายุ่ต่างจังหวัด เพื่อนในคณะรู้จักสนิทกันหมดแล้ว แต่เรายังไม่ได้รู้จักใครเลย ต้องอยู่หอใน กับรูมเมทอีก4คน ห้องก็เล็ก แถมยังได้ห้องพัดลม เราไม่มีเพื่อนเก่าไปเลย กลัวมาก กลัวจริงๆ ตอนมอ6 คิดมาตลอด ว่าอยากไปให้จากบ้าน เพราะที่บ้านชอบพูดเรื่องทัศนคติลบๆ คิดมาตลอดว่าจะได้อยู่หอนอก สบายๆ. แต่ในตอนนี้..นี่หรอคือสิ่งที่เราทุ่มเทมาตลอดช่วงมอ6 เพื่อนเราในกลุ่ม2คนไม่เรียนไม่สนใจมหาลัย ไม่เอาไรเลย กลับได้มหาลัยที่เราฝันมาตลอด เพราะเค้าเข้าโครงการพิเศษ ค่าเทอมแพง ความจริงเราก็เข้าได้ แต่เราล้มเลิกความตั้งใจไปก่อน. จะทำไงได้ล่ะ เรื่องมันผ่านมาแล้ว บวกกับตอนนั้นก้มีเรื่องเกี่ยวกับที่บ้านอีก. เรา ไม่ อยาก ไป ในที่ที่ไม่ใช่ของเรา. เราไม่ชอบการรับน้อง เรากลัว เราไม่มีเพื่อน เราเหงา เราจะทำได้มั้ย เคยพูดเรื่องนี้ขอกำลังใจจากพ่อแม่ กลับกลายเป็นว่าเค้าว่าเรา เราเสียใจและหมดกำลังใจกว่าเดิมอีก เราเหนื่อยกับสิ่งที่ทำไป แล้วมันไม่ใช่ เราไม่อยากอยุ่ที่นี่ ...ขอให้มีปาฏิหารให้ครอบครัวส่งเราไปเรียนมหาลัยที่เราอยากไปด้วยเถอะ ..ก้นะ.. ปฏิหาร