ระบายความในใจ

เหนื่อยกับการใช้ชีวิตไปวันวัน ตั้งแต่จำความได้ก็มีแต่การทำงานเพราะที่บ้านไม่ค่อยมีเงิน ตอนเด็กช่วยแม่ขายของ พอจบปอหกก็ไปทำงานโรงงาน หลังจากนั้นก็ไปทำงานร้านอาหาร และก็หาเงินเรียนต่อจนจบ ปวช. ได้ทำงานบริษัทตั้งแต่เงินเดือนสองพันกว่าบาทเก็บเงินเรียนจนจบปริญญาตรี ไม่ได้มีโอกาสไปเที่ยวไหนเหมือนเพื่อนๆ มีแฟนก็เหมือนไม่มี คบกันมา 15 ปีสุดท้ายเค้าก็ไปมีคนอื่น เหงานะเห็นคนรอบข้างเค้าพากันมีครอบครัวไปหมด แล้วเราล่ะทำไมพระเจ้าลืมสร้างคู่มาให้เราเหรอ ผู้ชายที่เข้ามาในชีวิตก็ไม่ได้คิดจะสร้างครอบครัวกับเรามาพอให้เรามีความหวังแล้วก็ทิ้งเราไปให้มีแต่ความเสียใจ ตอนนี้งานก็ไม่มี ดิ้นรนอยากหาไรทำให้เป็นชิ้นเป็นอันมันก็ไม่ประสบความสำเร็จ หรือว่าชีวิตเราจะล้มเหลวทั้งชีวิต แล้วอีกนานแค่ไหนที่เราต้องทนอยู่บนโลกใบนี้ เหนื่อยนะ พระเจ้าให้เราได้ไปสบายเสียที่ได้ไหม