ระบายความในใจ

เป็นครั้งแรกที่ระบายเผื่อจะทำให้ความรู้สึกที่เจ็บปวดมันน้อยลงมันเป็นเรื่องเรากับแฟนเราที่คบกันมานานมากๆประมาณ12ปีแล้วเราเริ่มคบกันตอนมัธยมพอจบมัธยมต่อมหาลัยก็ต่อที่เดียวคณะเดียวกันตัวแทบจะติดกันเลยก็ว่าได้เหมือนกับว่าเค้าเป็นทั้งเพื่อนเป็นทั้งครอบครัวเป็นพี่เป็นน้องเป็นทุกอย่างของเราก็ว่าได้ตลอดระยะเวลา12ปีที่คบกันมามันมีทั้งเรื่องทุกเรื่องสุขทุกอย่างเราผ่านมันมาด้วยกันทั้งนั้นกว่าที่เราจะทำให้ครอบครัวทั้งสองฝ่ายยอมรับในตัวเรามันต้องใช้เวลานานมากๆเราจะบอกกับเขาเสมอเรารักเขามากเราจะไม่มีวันทิ้งเขาเพราะว่าเราเลือกเขาเรื่องดูมันเหมือนกับว่าเราไปได้ดีไม่มีปัญหาอะไรแต่พอแฟนเราย้ายที่ทำงานใหม่เพื่อที่ย้ายตำแหน่งงานให้สูงขึ้นเรื่องมันก็เกิดขึ้นจนได้แฟนเราเริ่มเปลี่ยนไปจากที่มาหาอาทิตย์1ครั้งก็เป็นเดือนล่ะครั้งโดยจะมีข้ออ้างว่าติดประชุมบ้างงานยุ่งบ้านเราก็เข้าใจเพราะอาจจะพึ่งย้ายตำแหน่งเลยทำให้ยุ่งแต่ที่มันแปลกคือหาเรื่องทะเลาะพูดอะไรก็ผิดไปหมดเราบอกแฟนว่าเราไม่ดีตรงไหนเราพร้อมจะปรับตัวเสียงที่ได้กลับมาคือลำคาบงี่เง่าหยุดพูดสักทีได้มั้ยลำคาญเราพยายหาสาเหตุว่าเราทำอะไรให้ไม่พอใจขนาดนั้นจนวันนึงเราตัดสินใจอะไรบางอย่าง....