ระบายความในใจ

เราเหมือนกันนะ

เราอายุ 23 ปี เรียนไม่จบ ตอนนี้ตกงานไม่มีงานทำมาระยะนึงแล้ว อยู่บ้านกับพ่อแม่ ตอนเด็กอยู่กับตายายที่ ตจว. รู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่า เป็นภาระให้ที่บ้าน
ทุกคนต่างกดดันเรา ทั้งที่บ้าน ทั้งแฟน เอาแต่ถาม 'ไม่ทำงานเหรอ' 'ไปหางานทำสิ' เราสมัครไปก็หลายที่แต่มันก็ต้องรอเวลาเขาติดต่อมา ไม่มีใครเข้าใจเรา
ไม่เคยได้กำลังใจจากใครเลย มีแต่คอยกดดันซ้ำเติม เราร้องไห้ทุกครั้งที่อยู่คนเดียว คิดถึงเรื่องเก่าๆ คิดถึงตอนเป็นเด็กที่ไม่ต้องรับรู้อะไร บางทีก็คิดว่าไม่มีชีวิตอยู่ยังจะดีกว่า
อยู่ไปก็ไม่มีค่า มีแต่ความทุกข์ แต่มาคิดอีกทีเราจะตายไม่ได้ กลัวตากับยายลำบาก อายุมากแล้ว ปกติเราทำงานเราให้เงินตากับยายทุกเดือน ตอนนี้ตกงานเราก็เอาเงินเก็บให้ จนตอนนี้ไม่เหลือเงินแล้ว งานก็หาไม่ได้ เราไม่กล้าบอกตายายกลัวจะเป็นห่วง ตอนนี้ทุกข์มาก เครียดมาก ไม่มีกำลังใจจะใช้ชีวิตต่อ หันหน้าไปหาใครก็ไม่ได้ ไม่มีที่พึ่งเลย แค่อยากระบาย แต่ไม่รู้จะพูดใครใครฟังพูดไปก็เท่านั้น