ระบายความในใจ

ทำไมกูต้องเป็นคนที่เด็กสุดในบรรดาญาติๆ แล้วเสือกเป็นพี่คนโตสุดในครอบครัว ทำไมกูจะต้องมาอยู่ในส่วนที่กูไม่ชอบ ทำไมกูต้องโดนบังคับให้ทำในสิ่งที่ไม่ชอบ

ปากบอกว่าให้เลือกในสิ่งที่ตัวเองชอบ ทั้งๆที่กูเลือกเหี้ยอะไรไม่ได้เลย

ไม่เคยมีใครนึกถึงใจกู เพราะกูไม่ใช่เหล่าบรรดาพี่ๆที่แสนดีหีแตดอะไรนั่น และก็ไม่ใช่น้องตัวเล็กๆที่ทำเหี้ยอะไรก็ตามแล้วไม่ผิดเลย

ถ้าแม่โมโห แม่จะระบายด้วยการด่ากู ซึ่งกูก็ไม่รู้ว่ากูผิดอะไร

หรือเป็นเพราะกูเป็นเด็กดีมาตลอด เชื่อฟังตลอด สั่งอะไรกูก็ทำ ด่ามายังไงกูก็ไม่เถียง

เพราะแบบนี้กูเลยกลายเป็นสนามอารมณ์ปะ

กูเป็นเด็กที่เงียบมาก ปากเสียงเหี้ยอะไรไม่เคยมี เลยคิดว่ากูไม่มีทางจะทำอะไรใช่ปะ

กูมั่นใจว่ากูเป็นคนไม่เครียดอะไรแบบนี้ และกูก็ไม่ได้เก็บกด

กูรู้ว่าใครหลายคนเคยคิดอยากตายเพราะเรื่องเหี้ยๆที่เกิดขึ้น โดยเฉพาะกับคำว่า ครอบครัว

กูเคยคิดอยู่ประจำว่าอยากจะตายๆห่าไป พอมาคิดอีกที ทำไมกูต้องเป็นคนที่ทนไม่ไหวแล้วตาย ทำไมคนที่กูเกลียดมันไม่ตาย

อย่างน้อยถ้ากูตายกูก็อยากจะเอาใครสักคนไปอยู่ด้วย ถ้ากูไม่มีความสุข มึงก็อย่ามีความสุขกันเลย