ระบายความในใจ

เรามีครอบครัวนะ แต่เรารู็สึกว่าเราตัวคนเดียวอ่ะ เวลาที่ร้องไห้้รึว่ามีปัญหา เรามองไม่เห็นใครเลยอ่ะ เวลาต้องการใครสักคนทำไมไมมีใครเข้าใจเราเลยอ่ะ
ก็นั่นแหละ เราเลยคิดว่าเรามันแย่ เป็นลูกที่แย่ เป็นแม่ที่แย่ เป็นแฟนที่แย่ เป็นคนที่ไม่มีประโยนช์อะไรเลย ทำอะไรก้ไม่ได้สักอย่างจะตั้งใจทำอะไก็มีอุปปสรรคตลอดไม่เคยสำเร็จแถมยังโดนว่าโดนดุ ไม่สามรถคิดเองทำเองได้เลยต้องถามทุกคนตลอดทั้งๆที่ทุกคนจะทำอะไรก็ไม่เคยปรึกษาเราเลบแม้เต่นิดเดียวแต่เราต้องบอกเขาทุกเรื่องมีแต่เราที่ซื่อสัตไม่เคยโกหกแต่ทุกคนโกหกเราตลอด ต้องการเฉพาะตอนที่มีปัญหาแต่ตอนที่มีสุขกันไม่เคยนึกเลย เราแม่งไม่มีค่าอะไรเลยเว้ย เราควรอยู่รึป่าววะรึว่าไปให้พ้นๆไปเลย
แต่ต่อให้อยู่ตรงนี้อยู่ก็ไม่มีใครมาสนใจหลอกจนกว่าเขาจะมีปัญหาถึงจะมองเห็นเรา :?: :?: :?: :?: :?: