ระบายความในใจ

ขอบ่นค่ะเรื่องญาติๆลุงป้าน้าอาของกูคือหมาลอบกัดค่ะในอดีตคือเรามีกินแต่เค้าไม่มีเราก็ช่วยเหลือเกือกูลพวกเค้าหางานสร้างอาชีพให้จนตอนนี้พวกเค้านั้นมีอยู่มีกินแต่เป็นทางเราที่เริ่มหมดตัวเพราะแม่เราเอาแต่ช่วยคนโน้นคนนี้ไม่ได้ว่าแม่น่ะค่ะแต่แม่กุใจบุญจริงๆตอนเรารำบากก็ไม่มีใครมาช่วยเหลือเลยต้องพยายามมาเรื่อยๆจนพออยู่แบบคนจนๆได้และพอทางเราจะขายที่ดินทางลุงป้าก็ไม่พอใจมรดกยายแบ่งสรรบันส่่นกันเสร็จเรียบร้อยแล้วแหละแต่พวกเค้าก็ไม่เคยพอยังอยากจะได้เผ็นหมาลอบกัดใส่ไฟพูดแต่เรื่องร้ายๆใส่ครอบครัวเราแต่ต่อหน้าก็เฉยๆกับเราเจอหน้ากันยังไม่ทักมีีะไรก็ไม่ถามแม่ขายที่เสร็จก็ยังแบ่งเงินให้แม่กูดีจริงๆจะมีญาติแบบนี้กูขอไม่มีญาติเหี้ยะๆเข้าวัดเข้าวาทำโรงทานไปทุกวันที่ดังๆเสร็จก็มาว่าแม่กูไม่เข้าวัดทำบุญอิเวงแม่กูเข้ามานานจนตอนนี้ไม่มีเงินเหลือแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยแน่ใจพวกมึงมาพูดต่อหน้าเอาแต่พูดลับหลังอยู่นั้นล่ะทุกวันนี้พวกมึงมีกินมีให้เพราะแม่กูออกทุนทำร้านให้หางานให้ไม่ใช่รึไงว่ะ