ระบายความในใจ

เราเข้าใจคุณนะว่ามันคงแย่มาก แต่เราก็เป็นคนที่ไม่ตอบเหมือนกันเราอยากช่วยเพื่อนตอบมากๆแต่เราตอบไม่ได้เลยจริงๆแล้วเราก็สึกแย่และก็รู้สึกผิดมากด้วยทั้งกับตัวเราเองที่ทำไมตอบไม่ได้เลยแล้วก็กับเพื่อนที่ช่วยอะไรเพื่อนไม่ได้เลยโคตรตัวถ่วง เราอยากให้เข้าใจฝั่งนี้ด้วยนะงับคราวหลังเราจะพยายามช่วยตอบนะ มันเป็นงานกลุ่มด้วยแหละยังไงก็ต้องช่วยกันแต่ตอนนั้นเราก็ทำมันไม่ได้สงสารเพื่อนมาก

คือวันนี้พรีเซนเพื่อนแล้วพอตอนอาจารถามคือมีแต่เราที่ตอบอะ คือคนอื่นเงียบมาก แบบเสียใจมีเพื่อนก้อเหมือนไม่มีอะ พอเราถามว่าทำไมไม่ตอบว่า มันบอกว่าไม่รู้ คือเราก้อๆม่รู้เหมือนกันปะ แต่ก้อพยายามที่จะตอบอะ แมร่ง โครตรู้สึกแย่อะบอกเลย เสียใจมากๆด้วยแล้วพอคำถามสุดท้ายอาจารนับถอยหลังคือเราเคียดมากโว๊ยกดดันมากไๆๆ แต่ต้องขอบคุณเพื่อนคนนึงมากๆๆๆ ที่ช่วย ขอบคุณจากใจจิงๆ แล้วพอจบจากวิชานั้นไป ความรู้สึกที่มันแย่ๆไปมันก้อไม่หายอะ คือถึงจะบอกเพื่อนนะว่าไม่เปนไร แต่ในใจบอกเลยว่าไม่ไหวจิงๆ คือเราอ่อนแอหรอวะ คือยากให้มีสักคนเข้าใจเราอะ อยากให้ความรู้สึกบ้าๆนี้หายไปด้วย เราต้องทำไงดี เราพยายามไม่คิดไร แต่ความรู้สึกมันยังอยุ่ในอกอะมันไม่หายไปอะ คือมันรำคาญมากนะโว๊ย......ไม่ต้องอ่านโพสนี้นะคะข้ามไปเถอะค่ะ