ระบายความในใจ

:( ได้รู้จักผู้ชายคนหนึ่ง ได้รู้จักเพราะความบังเอิญ เขาดี เขาทำหั้ยเรายิ้มได้ อยู่กับเขารู้สึกสบายใจ มาหา โทรหาตลอดคุยการได้ทุกเรื่อง ที่รู้คือเขามีลูกมีเมีย แต่เขาบอกกลับเราว่า เขาเลิกได้ ๒ปี เเล้ว ตอนเเรกไม่เชื่อไม่มั่นใจ ที่เขาบอกเลิก เขาทำหั้ยรู้ว่าเขาไม่ได้คุยไ่ด้ติดต่อการเเล้วเลิกกันนานเเล้ว จนมั่นใจที่จะคบ จนไปไหนมาไหนด้วยการตลอด จนวันหนึ่งเรามีอารัยกัน ทั้งที่เราไม่เคยผ่านผู้ชายคนไหนมาเลย คิดว่าเขาคงรักเราคนเดียว เขาเป็นคนแรก จนคบการมาตลอด 1 ปี รู้สึกมันแปลกๆๆ ได้รู้ได้เห็นทุกอย่าง ได้รู้ความจริงว่าเขายังไม่ได้เลิกกับเมียเขาเลย มันเจ็บ ที่เขาห่างกานเพราะเรื่องไม่เข้าใจการ ยิ่งเจ็บปวดที่ได้ยินมา เขายังติดต่อยังคุยกายมาตลอด ตอนนั้นเราก็ทำเป็นเฉย เพื่อหั้ยเขาพูดกับเราเอง จนวันหนึ่งเราได้พูดไดุ้คุยกาน เขาบอกเราว่าเราจะทิ้งเขาไปเหรอท่าเขาไม่เหลือคัย เเต่เราบอกกับเขาไปว่า ไม่ทิ้งหรอกท่าวันนั้นเธอไม่ทิ้งกานก่อน เวลาเขายุกับเราเหมือนไม่มีอะไร บอกรักตลอด บอกหั้ยเราไม่ต้องคิดอะไรมากมาย จนวันหนึ่งเรามานั่งคิด เราเหมือนเมียน้อยของเขาโดยไม่ตั้งใจและเต็มใจ ล่าสุดเขาไปจดทะเบียนสมรสกัน มันทำหั้ยฉันคิดว่าจะทำไงต่อไป ท่าจะตัดใจคงทำไม่ได้ จะหั้ยลิกคงทำไม่ได้ มันสับสน วุ่นวายใจ เหมือนตัวเองไม่มีค่าไม่มีราคา ที่ต้องไปเป็นน้อยเขา ท่าเขาบอกเราว่ายังไ ม่เลิกกับเมียเขา เราจะไม่ยุ้งเลย แต่จนมาถึงวันนี้เเล้วคงทำไม่ได้ที่จะหั้ยเดินออกมาจากเขา ทำใจลำบาก กับรักครั้งเเรก ที่เจ็บปวด คนรอบข้างอาจคิดว่าเราไม่เเย่งของของเขามา ที่จิงมันไม่จิงเลย เราไม่รู้ก็ผุชายไม่ได้บอกหั้ยรู้ ตอนนี้พยายามตัดใจ มันก้ทำไม่ได้ สักที่ ล่าสุดที่คุยกาน เขาบอกเราว่าเขายังรักยังเป็นห่วงตลอด แต่ดูเหมือนเเค่คำพูดลอยๆๆ ไม่เข้าใจว่าเขาจะเก็บเราไว้ทำไหมในเมื่อเขาก็มีอีกคนของเขา ทั้งลูกทั้งภรรยา ที่ครบรูปแบบ ทั้งน่ารัก จะมาเเคร์คนอย่างฉันทำไหม ผู้หญิงคนนี้ท่าไม่ติดที่คำว่ารัก คงไปนานแล้ว จะไม่ยุ่งกับเธอเลย