ระบายความในใจ

คบกันมาตั้งหลายสิบปี จนตอนนี้อยู่ม.ปลายแล้ว จะห่วงสวยห่วงงามไม่ว่าแต่ทำไมชอบเอาผิวมาเทียบไม่ขอเทียบตรงๆ มีแอบเทียบด้วย ทำตลอดเวลาที่มีโอกาส
ชอบเดินตรงกลางจนถึงขนาดเบียดคนอื่นให้ไปอยู่ริมหรือไม่ก็เข้ามาแทรกหน้าด้านๆ กูเบื่อ! มึงเดินริมไม่ได้หรือไง ถ้าเดินริมมึงจะตาย?

เห็นคนอื่นได้ดีกว่าไม่ได้อิจฉา! ก็เห็นมาบ่อยเลยเห็นเด็กห้องโครงการก็ไปกระแนะกระแหนเขา ก็มึงสอบไม่ได้เองแล้วกูก็ไม่เห็นว่าห้องธรรมดามันจะไม่ดีตรงไหน

ชอบใช้กูเป็นที่บังแดด มึงทาครีมกันแดดง่ายกว่ามั้ย!
ชอบขึ้นเสียงแล้วก็โมโห(จนออกนอกหน้า)เวลากูกินน้อย พอกูกินเยอะล่ะอารมณ์ดีเชียว แล้วกูก็ไม่ได้ผอมจนต้องกินเยอะๆ ทำแบบนี้กูก็คิดได้อย่างเดียวแหละว่ามึงอยากให้กูอ้วน! กูเห็นมึงเอาหน้ามาเทียบกับกูอยู่ทุกวันแหละ แล้วก็บ่นว่าหน้าบานๆ

อาหารการกินไม่ต้องมารายงานกูหรอกว่ามึงแดกอะไรไปบ้าง ทำแม่งทุกวันมึงเบื่อบ้างเหอะ แล้วทำไมชอบพูดว่าตัวเองกินเยอะกว่าตลอดด้วย กูก็คิดในแง่ลบอีกแหละว่ามึงน่ะอยากให้กูประมาทมึงจะได้กินเยอะๆ แล้วอ้วนกว่ามึง ตอนแรกกูไม่คิดหรอกว่ามันจะเป็นอย่างที่กูคิดแต่นานวันเข้ากูยิ่งมั่นใจ

พอกูเบื่อมึงและคนอื่นก็เริ่มเบื่อมึง มึงก็หาเรื่องมาให้คนอื่นเขาแตกหักกันจนได้แล้วมึงก็แทรกเข้าไปอย่างเนียนๆ

มึงทำให้กูดูชั่วร้ายในสายตาของเพื่อนสนิทอีกคนของมึงได้ตลอด กูก็โง่เองแหละที่ไปเต้นตามเกมของมึง
แต่ก็เพราะมึงนินทากูนั่นแหละ

พอมีปัญหากับเพื่อนคนอื่นก็โทรมาปรึกษากู ทำเป็นบอกว่าถึงจะสนิทกับเพื่อนอีกคนแต่กับกูสนิทด้วยที่สุด ถุย! กูไม่เชื่อมึงหรอก มึงคิดว่ากูโง่จนไม่รู้เลยหรอว่ามึงพูดอะไรเกี่ยวกับกูไว้บ้าง เพื่อนคนอื่นเขาคิดว่ากูเป็นแบบที่มึงพูดไปหมดแล้ว

ดีจริงๆ กูไม่เคยนินทามึงแต่มึงทำให้กูต้องระบายเรื่องนี้กับเพื่อนสนิทอีกคนหนึงฟังซึ่งมันก็เหมือนกูนินทามึงเหมือนกันนั่นแหละ แต่ถ้ามึงไม่ทำตัวเองกูก็ไม่อยากจะเล่าให้ใครฟังหรอกนะ มึงทำให้กูเครียดได้ทุกวัน
กูคงทำกรรมมาหนักถึงต้องมาเจอคนอย่างมึงเนี่ย! ถ้ามหาลัยเมื่อไหร่กูจะไม่มาเจอมึงอีกเลย คบมาสิบกว่าปีก็ช่างแม่งเถอะถ้ามึงยังทำแบบนี้กับกู!!