ระบายความในใจ

แม่: ตักเห็ดมากินกับข้าวต้มเลย ซื้อมานานแล้ว เดี๋ยวเสีย กินไม่ได้
ลูก: มันมีราขึ้้นที่ฝาแล้วนะคะ
แม่: มีรามากกว่านี้ฉันก็กินมาแล้ว เธอวิเศษมาจากไหน ทำเป็นดัดจริตกินไม่ได้ คิดว่าพ่อเธอมันรวยมันดีนักเหรอ (ต่อไปเรื่อยๆอีก 15 นาทีกับเรื่องที่ได้ยินมาแล้วเป็นร้อยครั้ง แล้วก็จบว่า) กินเข้าไปสิ ยิ่งกว่านี้ฉันก็กินมาแล้ว
ลูก: (กูต้องกินจริงๆ หรือวะ เอาวะ ท้องร่วงก็ยังดีกว่าต้องมาทนฟัง ปวดประสาด กลัวแม่เหงาเลยอยู่บ้านเป็นเพื่อน พยายามจะเป็นลูกที่ดีทีไร แม่งโดนงี้ทุกที)
ลูก: (จำใจกินเข้าไปแล้วก็ต้องถุยออกมา)
แม่: ทำไม แค่นี้กินไม่ได้หรือยังไง
ลูก: มันเน่าจนขมแล้วคะ ต่อไปนี้ถ้ามีราดำห้ามกินเด็ดขาด
แม่: ฉันกินตลอดไม่เห็นจะเป็นอะไร
ลูก: รอประมาณ 15 นาทีว่าแม่จะกินไม้
แม่: เอาไปทิ้งให้หมดเลย เสียแล้วใครจะไปกินมัน
ลูก: (อ่าว แล้วทีบังคับให้กูกินเมื่อกี้หมายความว่าไงT-------T กรรมของกู)