ระบายความในใจ

เหงาค่ะ ไม่มีเพื่อนเลย เราเป็นคนดี คนหนึ่ง
แต่ทำไมมีแต่คนรังแก เอาเปรียบ
พอยอมอ่อน เพื่อนก็รังแก
พอลุกขึ้นสู้ ก็โดนเกลียด รวมหัวกันแบน
พอเริ่มรู้สึกว่ามีแต่คนเกลียด ก็อยากเป็นที่รัก ก็พยายามเอาใจ และเป็นตัวตลกให้เพื่อนๆ
พอเป็นตัวตลก เพื่อนก็ไม่เห็นศักดิ์ศรี
พอเปลี่ยนมาเงียบ อ่อนหวาน ก็มีผู้ใหญ่เมตตาบ้าง ก็เจอกับจิตริษยาอีก
พอเวลาทำความดี แบ่งปันให้คนอื่น คนก็มาพูดว่าไม่เข้าใจวัตถุประสงค์มัน อย่าไปไว้ไจมันนะ
พอเวลาเพื่อนมีความทุกข์ ก็ช่วยระบายรับฟัง แก้ปัญหาให้ยังกะเป็นญาติพี่น้อง
แต่เมื่อเวลามีความทุกข์ อยากระบาย เพื่อนที่เราเคยรับฟัง พูดว่า แล้วแกมาบอกชั้นทำไม
พอจะไปปรึกษาเพื่อนที่เป็นคนดีๆ ก็เกรงใจกลัวเอาปัญหาไปให้เขา
......
บอกตรงๆ
ณ วันนี้ ไม่เคยได้พูดระบายกับใครได้สักคนเลย