คือเราปกติไม่ค่อยได้คุยกับใครในเรื่องส่วนตัวเลย ทำงานอย่างเดียว มีคุยกับแฟนเท่านั้น
แต่ตอนนี้ไม่รู้จะคุยกับใคร ทั้งโกรธทั้งโมโห ทั้งเสียใจทั้งแค้น ทั้งส่งสาร
คือแฟนไม่มีงานทำประจำ มีงานเล็กๆน้อยๆเท่านั้น กับเราให้เค้าช่วยส่งของให้ลูกค้าบ้าง
ตอนนี้แฟนมีกิ๊ก เอามานอนห้องเราซึ่งปกติเรากลับแค่ศุกรเสาอาทิต พามานอนที่นอนของเราเนี่ยนะ
แล้วคุณเธอบอกผ่านมาว่าจะอยู่ดูแลวันธรรมดา ให้แฟนอยู่กับเราวันหยุด ฟังแล้วมันน่าแค้นชะมัด
เราเป้นคนหาเงินจ่ายค่าห้อง ค่าข้าวของเยอะกว่าแฟนอยู่แล้ว ให้เค้าช่วยขายของเล้กๆน้อยกับส่งของเราก็ไม่ว่าอะไร ถือว่าเป็นครอบครัวช่วยกัน
อาจมีมั่งที่เราโมโหโกรธแล้วไม่คุยด้วย ก็ไงล่ะกลับห้องไปห้องโก รก เสื้อผ้าเก็บจากราวก็วางมันบนเตียง ห้องรึก็เล็กนิดเดียว
ที่ผ่านมาก็พยายามดึงให้เค้ามาช่วยทำงานโน่น่ทำงานนี่จะได้ไม่ต้องอยู่ห้องทุกวัน
แค่คุณแฟนก็เอาแต่ตีแบดทุกวัน
หลังๆโกรธเพราะกลับไปก็เอาแต่อยู่กับโทรศัพ เราน่ะไม่เคยที่จะไปยุ่งคอม ยุ่งมือถือ ไม่เคยโทรถามว่าอยู่ไหน ทำอะไร แต่ผลเป็นไงล่ะ
ในที่สุดก็มีจนได้ แล้วมันแค้นมาก พามานอนที่นอนข้าวของที่เราซื้อทั้งนั้น
คุณแฟน แกบอกอยากรู้สึกเป้นผู้นำอยากเป้นคนดูแลคนอื่น อ้าวแล้วทำไมไม่ดูแลเราทั้งที่เราต้องทำงานตั้งมากมาย แต่กลับอยากไปดูแลคนอื่น
เราไม่เข้าใจ เราบอกไม่เอาแล้วเราจะต่างคนต่างอยู่เลิก ไปอยู่กันเองเลย
ก็ไม่ยอม อ้อลืมบอก คุณกิ๊กนี่ เค้าว่าเป้นมะเร็งด้วยนะ ไม่รู้จะตายเมื่อไหร่ เราไม่อยากว่าหรอกนะ ในเมื่อมีกรรมขนาดนี้แล้วยังมาสร้างกรรมอีกเหรอ
คุณเธอก็รู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว พ่อเจ้าหล่อนก็บอกว่าแล้วแต่ลูกสาวถ้ามีความสุขก็ทำไป
โอ้พระเจ้า ....แล้วชั้นล่ะ ที่ผ่านมาดูแลทำอะไรเองตลอดนี่ ชั้นไม่ได้ต้องการคนดูแลเหรอ
จะเลิกแล้วไม่ยุ่งด้วย แฟนก็มาบอกอยุ่ไม่ได้แน่ๆ เพราะไม่มีงานทำเลยจะจ่ายห้อง จะกินอะไร
นี่เราก็ต้องได้แต่ทำใจ สงสารกลัวเค้าอดตายไม่มีงานทำ เกลียดตัวเองสุดๆแล้วเนี่ย จะไปช่วยทำไม
ในเมื่อโดนขนาดนี้ ขับรถเห็นพวกข้างถนนเราก็เสียใจทุกที
ก่อนเริ่มคบก้อโกหกว่าทำงาน โน่นงานนี่ พอคบไปสักพักถึงได้จับได้ว่าไม่ได้มีงานทำ แถมก็เคยโกหก แอบมีกิ๊ก ก็ไม่ยุ่งตั้งแต่ตอนนั้น
บอกไม่เอาไม่คบ อ่อ คนนั้นชื่อก้อย ตอนนั้นคุณก้อยก็อพูดคล้ายคนนี้แหละจัดสรรวันมาเสร็จสรรพ 3คนผัวเมีย
มันอะไรกันผู้หญิงสมัยนี้ ชั่วดีไม่มีในสมองกันเลยเหรอ ก้อยเองก็มีแฟนซึ่งตอนนั้นจะแต่งงานด้วยนะ
ตอนนี้เราไม่รู้จะทำไง อยากเลิก แต่มันก็ผูกพันตั้ง7ปี แต่พอนึกว่าเค้าโกหกเดียก็ไปหาคุณเธอ แล้วก็อโกหกอีกว่าไปตีแบด
ไม่อยากช่วยปล่อยให้ตายๆอดตายไปเลย ก็สงสาร
จะปล่อยเฉยไปให้เป้นแบบ3คนผัวเมีย แม่พระเหลือเกินชั้นนี่
อ่อ..อีกอย่างคุณเธอบอกพอหนูตายพี่ก็อยู่ชั้นต่อไป ฟังแล้วมันฉุนจริงๆ ก็ทำไมไม่เอาไปกันไปด้วยล่ะอยากดูแลกันนักไม่ใช่เหรอ..
คือเราปกติไม่ค่อยได้คุยกับใครในเรื่องส่วนตัวเลย ทำงานอย่างเดียว มีคุยกับแฟนเท่านั้น
แต่ตอนนี้ไม่รู้จะคุยกับใคร ทั้งโกรธทั้งโมโห ทั้งเสียใจทั้งแค้น ทั้งส่งสาร
คือแฟนไม่มีงานทำประจำ มีงานเล็กๆน้อยๆเท่านั้น กับเราให้เค้าช่วยส่งของให้ลูกค้าบ้าง
ตอนนี้แฟนมีกิ๊ก เอามานอนห้องเราซึ่งปกติเรากลับแค่ศุกรเสาอาทิต พามานอนที่นอนของเราเนี่ยนะ
แล้วคุณเธอบอกผ่านมาว่าจะอยู่ดูแลวันธรรมดา ให้แฟนอยู่กับเราวันหยุด ฟังแล้วมันน่าแค้นชะมัด
เราเป้นคนหาเงินจ่ายค่าห้อง ค่าข้าวของเยอะกว่าแฟนอยู่แล้ว ให้เค้าช่วยขายของเล้กๆน้อยกับส่งของเราก็ไม่ว่าอะไร ถือว่าเป็นครอบครัวช่วยกัน
อาจมีมั่งที่เราโมโหโกรธแล้วไม่คุยด้วย ก็ไงล่ะกลับห้องไปห้องโก รก เสื้อผ้าเก็บจากราวก็วางมันบนเตียง ห้องรึก็เล็กนิดเดียว
ที่ผ่านมาก็พยายามดึงให้เค้ามาช่วยทำงานโน่น่ทำงานนี่จะได้ไม่ต้องอยู่ห้องทุกวัน
แค่คุณแฟนก็เอาแต่ตีแบดทุกวัน
หลังๆโกรธเพราะกลับไปก็เอาแต่อยู่กับโทรศัพ เราน่ะไม่เคยที่จะไปยุ่งคอม ยุ่งมือถือ ไม่เคยโทรถามว่าอยู่ไหน ทำอะไร แต่ผลเป็นไงล่ะ
ในที่สุดก็มีจนได้ แล้วมันแค้นมาก พามานอนที่นอนข้าวของที่เราซื้อทั้งนั้น
คุณแฟน แกบอกอยากรู้สึกเป้นผู้นำอยากเป้นคนดูแลคนอื่น อ้าวแล้วทำไมไม่ดูแลเราทั้งที่เราต้องทำงานตั้งมากมาย แต่กลับอยากไปดูแลคนอื่น
เราไม่เข้าใจ เราบอกไม่เอาแล้วเราจะต่างคนต่างอยู่เลิก ไปอยู่กันเองเลย
ก็ไม่ยอม อ้อลืมบอก คุณกิ๊กนี่ เค้าว่าเป้นมะเร็งด้วยนะ ไม่รู้จะตายเมื่อไหร่ เราไม่อยากว่าหรอกนะ ในเมื่อมีกรรมขนาดนี้แล้วยังมาสร้างกรรมอีกเหรอ
คุณเธอก็รู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว พ่อเจ้าหล่อนก็บอกว่าแล้วแต่ลูกสาวถ้ามีความสุขก็ทำไป
โอ้พระเจ้า ....แล้วชั้นล่ะ ที่ผ่านมาดูแลทำอะไรเองตลอดนี่ ชั้นไม่ได้ต้องการคนดูแลเหรอ
จะเลิกแล้วไม่ยุ่งด้วย แฟนก็มาบอกอยุ่ไม่ได้แน่ๆ เพราะไม่มีงานทำเลยจะจ่ายห้อง จะกินอะไร
นี่เราก็ต้องได้แต่ทำใจ สงสารกลัวเค้าอดตายไม่มีงานทำ เกลียดตัวเองสุดๆแล้วเนี่ย จะไปช่วยทำไม
ในเมื่อโดนขนาดนี้ ขับรถเห็นพวกข้างถนนเราก็เสียใจทุกที
ก่อนเริ่มคบก้อโกหกว่าทำงาน โน่นงานนี่ พอคบไปสักพักถึงได้จับได้ว่าไม่ได้มีงานทำ แถมก็เคยโกหก แอบมีกิ๊ก ก็ไม่ยุ่งตั้งแต่ตอนนั้น
บอกไม่เอาไม่คบ อ่อ คนนั้นชื่อก้อย ตอนนั้นคุณก้อยก็อพูดคล้ายคนนี้แหละจัดสรรวันมาเสร็จสรรพ 3คนผัวเมีย
มันอะไรกันผู้หญิงสมัยนี้ ชั่วดีไม่มีในสมองกันเลยเหรอ ก้อยเองก็มีแฟนซึ่งตอนนั้นจะแต่งงานด้วยนะ
ตอนนี้เราไม่รู้จะทำไง อยากเลิก แต่มันก็ผูกพันตั้ง7ปี แต่พอนึกว่าเค้าโกหกเดียก็ไปหาคุณเธอ แล้วก็อโกหกอีกว่าไปตีแบด
ไม่อยากช่วยปล่อยให้ตายๆอดตายไปเลย ก็สงสาร
จะปล่อยเฉยไปให้เป้นแบบ3คนผัวเมีย แม่พระเหลือเกินชั้นนี่
อ่อ..อีกอย่างคุณเธอบอกพอหนูตายพี่ก็อยู่ชั้นต่อไป ฟังแล้วมันฉุนจริงๆ ก็ทำไมไม่เอาไปกันไปด้วยล่ะอยากดูแลกันนักไม่ใช่เหรอ..
:D