ระบายความในใจ

ภูมิเราคิดถึงแกมากเลยนะเว้ยถึงเเม้จะไม่เคยบอกเเละแกอาจจะลืมเราไปเเล้วด้วยซ้ำ เห็นเเกเเฮปปี้ชีวิตดดี๊ดีตั้งเเต่คบกับเเพรวเราก็ดีใจ เเต่บอกตรงๆเลยว่าเจ็บมากกกกกไม่รู้ทำไมเเกต้องเลือกคนนี้ถ้าเป็นคนอื่นเราคงไม่เจ็บขนาดดนี้ ตั้งเเต่เราตัดสินใจที่จะมาเรียนต่อที่นี่คิดเไว้อยู่เเล้วเเหละว่าคงดูเเลแกได้ไม่มากเท่าไหร่ ห่วงมากกกๆๆๆเลยนะกลัวไม่มีคนห่วงคนดูเเล อยากให้เเกมีใครสักคนไว้ เเชร์ความรู้สึก เเต่พอเอาเข้าจริงๆทำไมกุถึงเจ็บมากขนาดนี้ก็ไม่รู้ ขอโทษที่ทนเห็นเเกยิ้มต่อไปอีกไม่ได้เเล้วก็ขอโทษจริงๆ ทุกๆครั้งที่เราเห็นแก เราเจ็บ เเกอาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราเป็นหนักขนาดนี้ ทั้งโกรธ ทั้งบ้าบอ มากมายทั้งๆที่มันไม่ควรจะเป็นเเบบนี้ เกลียดที่ตั้งเเต่เขาเข้ามาเเล้วกุหายไปเกลียดที่เขาเอามึงไปไม่กลับมาเลย ไหนบอกจะคิดถึง ไหนบอกคิดถึง เเค่วันเกิดกุมึงยังจำไม่ได้ ไม่ได้เลยเหรอ ทำไมวะหรือตั้งใจลืมไกันปจริงๆเเม้เเต่ความเป็นเพื่อนยังจะไม่เหลือเลยเหรอ เสียใจหวะ เสียใจมากๆ เเต่ไม่รู้ทำไมถึงยังคิดถึงงมากขนาดนี้ พอจะมีใครเข้ามาหน้าแกโผล่มาเป็นกำเเพง ตลอด จนตอนนี้เราสับสนไปหมดเเล้วว่าเราเป็นอะไร มันเกิดอะไรขึ้น เเเล้วทำไมถึงเป็นเเบบนี้ เป็นคำถามที่ไม่เคยหาคำตอบเจอเลย:?: :?: :?: :(