ระบายความในใจ

หน้าที่และความรัก
ผม:คนผิดที่ไม่น่าให้อภัย
เรื่องของผมไม่มีอะไรมากก็แค่ความรักและหน้าที่
ผมเป็นข้าราชการมีครอบครัวมีลูก2แต่งงานมา7ปีครอบครัวก็มีความสุขดีแต่อยู่มาวันนึงผมก็เหมือนคนทั่วไปอยากหาคนคุยด้วยที่ไม่ใช้เรื่องงานเรื่องที่บ้านผมเลยลองเล่นบีทอคก็ลองครับไม่เคยเล่นอะไรแบบนี้เห็นเพื่อนมันเล่นเลยลองเพราะผมคิดว่าแค่คุยคงไม่มีอะไรมากลองครับคุยหลายคนครับก็สนึกดีมีทั้งถามและก็ตอบในเรื่องที่ไม่เข้าใจและปรึกษาเราที่เป็นผู้ใหญ่แต่มีแค่คนเดียวที่คุยกันนานคุยทุกวันก็แปลกนะครับผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากก็แค่คุยคุยกับน้องเขาคุยไปคุยมาก็ขอไลน์ผมสิเป็นคนขอต่างคนก็ต่างให้ไลน์ของกันและกันคุยกันมานานเป็นเดือนสุดท้ายก็คุยกันทางโทรศัพท์ผมรู้สึกว่าน้องเขารับฟังผมทุกเรื่องยิ่งนานเขาสุดท้ายก็ได้มารู้ว่าน้องเขาอยู่ไม่ไกลจากบ้านผมมันเหมือนดีใจมากที่มีคนที่เราคุยอยู่แถวนี้ทางบ้านไม่รู้หรอกครับเพราะส่วนมากคุยที่ทำงานแล้วน้องเขาก็รู้ว่าผมมีครอบครัวแล้วน้องเขาไม่สนใจผมหรอกครับเพราะน้องเขาบอกว่าคิดเหมือนพี่ชายเราก็คุยกันสนุกสนานทำให้ผมคลายเครียดจากงานไปมากแต่พอนานเขาความรู้สึกเริ่มเปลี่ยนผมไม่รู้ว่ารักน้องเขาไมแต่เวลาที่น้องเขาไม่ตอบไลน์หรือไม่รับโทรศัพย์ผมดะวนกะวายใจมากหรือมันแค่ความเชื่อใจผมเคยบอกน้องเขาว่าจะคุยไปจนกว่าจะมีคนที่ดีๆๆเขามาในชีวิตเขาแต่มันไม่เป็นแบบนั้นเพราะมีคนเขามาในชีวิตเขาแต่ผมก็ยังคุยตลอดจนถึงนั่งรอน้องเขาถึงเที่ยงคื่นเพื่อให้ได้คุยกะน้องมันคืออะไรครับถามตัวผมเองเหมือนเป็นความรักแต่เราก็มีครอบครัวอยู่แล้วทำอย่างนี้มาเป็นเดือนสุดท้ายน้องเขาก็เลิกคุยกะคนนั้นแต่ก็อย่างว่าละครับวัยรุ่นก็ต้องมีคนคุยอีกแต่ตอนนี้ไม่ใช้เหมือนเดิมที่ผมนั่งรอผมแอบไปหาน้องเขาก็แค่คิดว่าอยากไปคุยทานอาหารตามปกติทำอย่างนี้มาเกือยเดือนเป็น3เดือนที่เราคบกันมาวันนั้นผมทานเหล้าเลยขอไปหาน้องเขาแต่ไม่ได้มีอะไรกันน้องเขาจับผมอาบน้ำสิครับมีแต่กลิ่นเหล้าเสื้อผ้าที่ใส่ก็มีแต่กางเกงน้องเขา jj
มีต่อครับ