ระบายความในใจ

เรื่องมีอยู่ว่าเราทำงานอยู่ในกรุงเทพฯ เกือบสิบปี ถึงได้ย้ายกลับมาทำงานที่บ้านได้สักประมาณ 3 - 4 ปี ชีวิตก็เรื่อย ๆๆ ในทุก ๆๆ วัน ไม่มีอะไรแปลกใหม่ จนวันนึงก็มีปลัดอำเภอย้ายมาใหม่ ตอนแรกก็ไม่ได้รู้สึกอะไร ด้วยอะไรหลายอย่างแล้วไม่มีทางได้เกี่ยวข้องกัน เราก็เลยไม่สนใจ แต่เหมือนมีอะไรมาแกล้งเรา ด้วยความที่ห้องทำงานของเราตรงข้ามก็กับห้องทำงานเขา เราก็จะเห็นเขาตลอดเวลา ทุกครั้งที่เงยหน้าจากการทำงานจะต้องเจอหน้าเขาตลอด บางทีก็เผลอนั่งมองเขาทำงาน คุยกับประชาชน บรา ๆๆ จนวันหนึงที่เราไม่เห็นเขาเราก็จะไปถามกับลูกน้องว่าเขาไปไหน โดยที่เราลืมว่าทำไมเราต้องอยากรู้ ทำไมรู้สึกหงุดหงิดเวลาไม่เจอ จากที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แล้วก็ได้คำตอบว่า เราเผลอใจไปชอบเขาแล้วแต่ตอนไหนน่ะไม่รู้หรอก อาจจะด้วยบุคลิกของเขา เราเองก็ชอบคนแก่เป็นทุนอยู่แล้ว เขาเองก็สเปคเราเลย และเราเองก็รู้ข้อมูลเขาคร่าว ๆๆ ว่าโสด ก็เลยพาลให้วาดวิมานกันไปใหญ่ และเราเองก็เป็นนักคอมตัวฉกาจ ค้นหาข้อมูลของเขาทุกอย่าง แล้วก็ไปเจอข้อมูลรูปถ่ายของเขากับแฟน แล้วก็คอมเม้นต์ต่าง ๆๆ นา ๆๆ ในเฟรสบุค เราก็สตั้นไป 5 วิ แล้วก็ดูข้อมูลไปเรื่อย ๆๆ แล้วท้ายที่สุดก็คือ บอกกับตัวเองว่าต่อไปก้มหน้าทำงานไปอย่าได้เงยหน้ามองขึ้นมาอีก เพราะเมื่อไหร่ที่เรามองเขา เราก็จะพบกับความจริงที่เราไม่อยากรับรู้ ปล.เรื่องมันเศร้า เหล้าเลยหวาน งานนี้คงต้องรักษาใจกันอีกนาน ถ้าเขาไม่เกษียณ เราก็ต้องย้าย ง่าย ๆๆ แค่นี้แหละค่ะ :cry: :cry: :cry: :cry: