ระบายความในใจ

ในวันนี้ผมได้ไปรร.ใหม่เป็นรร.ที่เน้นภาษาในวันแรกที่ไปมันก็ราบรื่นดีอยู่ละนะแต่ผมคุยไม่เก่งเลยหาเพื่อนไม่ค่อยได้แต่ไม่ได้แปลว่าผมไม่มีเพื่อนหรืออาจจะยังไม่มีเพื่อนก็ได้เรื่องที่ผมอยากจะระบายคือตอนนี้ผมเหงา..เหงามากอยากจะเจอเพื่อนสนิทอีกครั้งแต่เพราะบ้านอยู่ใกลกันและมันก็ไม่เล่นเฟสด้วยตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนขาดอะไรบางอย่างไปผมอยากร้องให้ไม่รู้นะมีใครบ้างรู้สึกแบบผมรึปล่าวแต่แรงในการมีชีวีตผมมันไม่เหลือแล้วอะไม่อยากบอกคนอื่นว่า"ผมไหวน่าไม่เป็นไร"อีกแล้วมันเจ็บอะเจ็ปเพราะอะไรเพราะไมได้เจอเพื่อนเพราะไม่มีเพื่อนหรืออะไรผมอยากให้ใครสักมาเป็นที่ปรึกษาบอกผมทีผมควรทำยังไงคนที่บ้านก็ไม่มีเวลาแถมผมยังเข้าสังคมไม่เก่งทำไมผมถึงอ่อนแอแบบนี้ละผมอยากจะสนุกกับชีวิตนะแต่มันไม่มีอีกแล้วไอ้ความรู้สึกพันนั้นมันหายไปใหนแล้วละทั้งๆที่ชีวิตในรร.มันน่าจะดีกว่านี้นิแต่ผมกลับทำอะไรไม่ได้เลยจากเดิมที่เคยคิดว่าตัวเองเป็นนกที่อยู่ในกรงแต่ตอนนี้รู้สึกเหมือนปีกมันหักไปแล้วรู้สึกว่าไม่อยากจะทำอะไรทำไมไม่เคยมีใครเข้าใจเราเลยละทำไมเราถึงถามปัณหากับใครไม่ได้เลยไม่เอาแล้วอยากมีเพื่อนอะอยากมีมันเหงาๆมากทำไมตอนนี้ผมถึงโดดเดี่ยวได้ถึงขนาดนี้ละอยากให้ใครสักคนมาช่วยผมทีมันไม่ใหวแล้วอะนี่ผมอยู่ไปทำไมทำไมการตัดสินใจของผมถึงได้ผิดผลาดตลอดผมผิดเพราะอะไรทำไมต้องทนความรู้สึกแบบนี้ด้วยละทำไมผมถึงไม่เคยมีอิสระจริงๆสักที่ผมขอโทษที่ผูดอะไรที่เอาแต่ใจแต่ผมแค่อยากระบายอยากได้คำปรึกษาที่ดีอยากได้คนที่เชื่อใจได้แค่นั้นเองชีวิตแม่งบัดซบ