ระบายความในใจ

เราทำงานเป็นเจ้าหน้าที่ตำแหน่งเล็ก ๆ ในอำเภอนึง แล้วก็แอบรักปลัดอาวุโสคนนึง ที่กำลังจะเกษียณในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า แค่คิดว่าพ้นปีงบประมาณนี้ไปก็จะไม่ได้เห็นหน้าไม่ได้เจอ ความรู้สึกหดหู่ก็เข้ามาทันที ถ้าจะเที่ยบก็คงเหมือนกับคนนึ่งอยู่คนนึ่งตายจากไปแบบนั้นเลย เพราะเขาเป็นคนต่างจังหวัดเกษียณอายุไปก็ต้องกลับไปบ้านของเขา ถึงแม้จะเป็นจังหวัดที่ใกล้เคียงกันแต่ก็ต้องมีรถยนต์ถึงจะไปหาเขาได้ แต่ตัวเราคงไม่มีโอกาสได้ไปหาเพราะไม่ใช่ลูกน้องในสายงานเขา เราไม่เคยมีตัวตนในสายตาเขา ถึงแม้เราไปได้เราจะไปในฐานะอะไรล่ะ ดังนั้นสิ่งที่เราทำได้ในทุก ๆ วันที่เจอก็คือ การบอกว่า "รักนะค่ะ ห่วงนะค่ะ คิดถึงนะค่ะ" อยู่ในใจเท่านั้นเอง ไม่รู้ว่าชาตินี้จะมีโอกาสได้บอกคำพูดนั้นตรง ๆ ต่อหน้าเขาหรือป่าว ถ้ามีพรวิเศษที่ขออะไรแล้วสมหวังได้จริงเราจะขอให้เรากับเขาได้เป็นคู่สามีภรรยากัน เพื่อที่เราจะได้ดูแลเขาตลอดไป..