ระบายความในใจ

เบื่อ ไม่เข้าใจทำไมโดนเหวี่ยงกลับตลอด พยายามพูดดีๆด้วย เย็นด้วยสุดๆจนจะไม่ไหวแล้ว ทำไมเป็นคนที่โดนเหวี่ยงตลอด เถียงอะไรก็ไม่เคยชนะอยู่แล้ว ทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจ เราไม่ได้มาตราฐานเขารึไงกัน พยายามทำให้ดีก็พังแล้วพังอีก จะขัดนิดหน่อยก็จะเริ่มหัวเสียอีกแล้ว ทั้งๆที่บอกไปว่าไม่ว่าง ไม่สะดวกนู่นนี่ ตกลงกันเรียบร้อยล่ะ นึกว่าจะคุยกันรู้เรื่องกว่านี้แท้ๆ แถมยังชอบบอกอะไรกระทันหันตลอด บางทีก็ไม่ได้เตรียมตัวไหมล่ะ ยอมทุกอย่างจนคิดว่าเรามีสิทธิอะไรบ้างไหม หรือจะยอมมากเกินไปจนเขาเหลิง ก็น่าจะคุยรู้เรื่องแล้ว สุดท้ายก็มาจบที่เหวี่ยงใส่อีก หงุดหงิดเรื่องตัวเองก็เอามาโยนใส่ตลอด ทั้งๆที่เราก็ไม่เคยจะทำอะไรแบบนั้นแท้ๆ เรื่องนอนก็ด้วย เข้าใจว่าอยากคุย แต่พอเราบอกว่าอยากนอนก็ไม่ให้ แล้วลากยาวตลอด แล้วพอเริ่มจะสัปหงกไม่ไหวก็ชอบมาบอกว่าทำไมไม่ตั้งใจฟัง ก็บอกไปแล้วไม่ไหวยังจะชากยาวตลอด เหอะ