ระบายความในใจ

สวัสดีค่ะ วันนี้เรามาเล่าเรื่องราวที่อึดอัดใจมามากพอสมควรเริ่มต้นด้วยเรื่องแรกที่เราเป็นคนที่มีความใฝ่มันมีความอยากจะเป็น เราเชื่อว่าหลายๆคนมีความฝันเป็นของตนเองเราไม่เคยรับรู้ความต้องการของตนเองจนกระทั่งมันสายไปแล้ว...
จุดเริ่มต้นของเราก็คือความคิดของเราที่มันทำร้ายเราเราเริ่มลงเรียนม.4ในสายการเรียนแผนสังคม-เทคโน ตอนนั้นเราคิดแค่ว่าเรียนๆไปแล้วให้จบมีงานทำก็คงพอ แต่ตอนนี้เราไม่ได้คิดแบบนั้นแล้ว... เราเริ่มรู้ตัวเองว่าอยากเป็นหมอเรามีความสนใจทางด้านวิทยาศาสตร์ด้านร่างกายของมนุษย์ตอนที่ฉันได้อยู่ในโรงพยาบาลที่ได้ไปเยี่ยมปู่ของตนเองฉันได้เห็นหมอทำงานแล้วฉันมีความรู้สึกว่าอยากจะเป็นแบบนั้น อยากจะช่วยเหลือคน อยากจะทำให้เห็นว่าฉันมีจรรยาบรรณในความเป็นหมอ ไม่ว่าคนไข้จะเป็นอะไรยากดีมีจนฉันก็อยากช่วย ฉันเริ่มคิดแต่หนทางมันน่าจะเป็นไปไม่ได้ และ รู้ตัวอีกทีฉันก็กลายเป็นคนที่มีภาวะความเครียดไปแล้ว ฉันเสียดายในการตัดสินใจในวันนั้นมากๆ :? :? :? :? :? :?
ฉันไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี