ระบายความในใจ

เรื่องมีอยู่ว่าผมไม่ชอบให้ใคร มาตัดสินใจให้ว่าสิ่งนั้นถูกหรือผิด ไม่ว่าจะเจตนาหรือไม่เจตนา ในเรื่องที่ผมทำ นั้นเป็นปัญหาของผมแค่คนเดียวไม่เดือดร้อนหรือหนักหัวใคร แต่ว่ามีคนประเภทหนึงที่ผมเกรียดมากๆพวกสอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้าน ไปคุยโวว่ากูเป็นอย่างนั้นเป็นอย่างงี้. แล้วที่สำคัญมันยังมาสอนว่าต้องทำแบบนี้นะถึงจะถูก. ถูกที่ใคร? ถูกที่หน้ามึงดิ มึงไม่รู้ที่มาที่ไปว่ากูเป็นอย่างไรก่อนถึงทำแบบนี้ เห็นแบบนี้กูก็เออออไปตามๆ ทำให้มันรู้สึกว่ากูเข้าใจ แต่กูก็ไม่ใส่ใจ ชีวิตกู ผมกำหนดเอง แต่ต่อมามันก็ออกมาเรียกเลยแบบว่าตอนนั้นกูง่วงมาก หัวกำลังจะลงหมอน มันบอกว่าไงรู้ไหม "มึงทำตัวดีๆหน่อย กูเห็นหลายครั้งแล้ว. มึงนี้แย่หวะ เวลาคนอื่นเดือดร้อนก็หัดมาช่วยหน่อยมึงเอาแต่มองมาแต่ไม่ช่วย กูยังช่วยมึงเลยแค่นี้มึงก็ช่วยๆกันหน่อยแค่นี้ก็ไม่ได้" ผมเลยตอบไปเรียบๆว่า. "ช่วยผมหรอ ตอนไหน?ผมไม่เห็นจะได้อะไรจากที่คุณช่วยผมเลย แล้วอย่ามายุ่งกับผมอีก คุณไม่รู้อะไรอย่ามโนคิดไปเองสิ เรื่องของคนอื่นมึงเดือดร้อนอะไรด้วย"จากนั้นก็มองหน้า2วิแล้วก็ปิดประตูอัด เจอคนแบบนี้ ใจสังคมแบบนี้. แย่มากครับ