ระบายความในใจ

ตื่นขึ้นมาไม่เหลือคัยไม่มีที่พึ่งตั้งแต่ลืมตาดูโลกพ่อแม่ไม่มีอยู่สถานเด็กกำพร้าได้เรียนแค่ม.3ต้องออกหาตังเลี้ยงตัวเองไม่มีเงินติดตัวสักบาทลำบากมากพอโตขึ้นน่อยติดต่อพี่ชายได้พี่ชายกะกลายเป่นเด็กมีปัญหากินแต่เหล้ามีแต่เรื่องขึ้นศาลบ่อยๆเข้ารพ.บ่อยๆกะโทรมาขอความช่วยเหลือจากเราๆเองกะจะเอาตัวไม่รอดอยุ่แล้วเบื่อจนบ้างครั้งคิดว่าเราจะเกิดมาทำไหมในเมื่อลำบากขนาดนี้เห็นปัญหาของคนอื่นเป่นเรื่องเล็กไปเลยเทียบกับชีวิตเรามันหดหุ่มากไม่มีทางออกอยากมีชีวิตที่สุขสบายบ้าง