ระบายความในใจ

บางทีเราสงสัยนะว่า ทำไมเราไม่ทำตามใจตัวเองเลย ทุกๆอย่างเรา ต้องถูกต้องแบบไม่มีผิด ขนาดเดินยังเดินไม่เป็นธรรมชาติ เดินตัวตรงมาก จนเพื่อนหาว่าเราเป็นหุ่นยนต์ จะทำอะไรสักอย่างต้องรู้ทุกขั้นตอนให้ครบถ้วน เคยทำเองโดยไม่มีขั้นตอนอะไรสักอย่าง มันไม่สำเร็จเลยสักครั้ง มีอยู่ครั้งหนึ่ง ตอนเข้าค่ายครั้งนั้นเราโดนจับเป็นหัวหน้าหมู่ หัวหน้ากองด้วย คือเราจะต้องพูด ประมาณว่า "ลูกเสือกองสี่ พร้อมที่จะได้รับการฝึกแล้วครับ" เขาก็บอกขั้นตอนมาหมดเลยนะ คือเราก็ทำถูกเป๊ะๆ ปต่มันไม่เป็นธรรมชาติเลย เหมือนโดนเซ็ทระบบไว้เลย แล้วตั้งแต่เราเกิดมาเรายังไม่เคยทำร้ายใครทางกายภาพเลย โดนทำร้ายก็ไม่ตอบโต้เลย แต่ก็ไม่ใช่ไม่เคยคิดนะ มีอยู่ครั้งหนึ่งโมโหมากๆจนเกือบทำร้ายคนแล้ว คือเหตุการณ์ตอนนั้นมันมันก่อกวน แรกๆก็ไม่ได้อะไร แต่พอไม่ทำอะไรก็หนักขึ้นเรื่อยๆ หนักจนเราได้แผลเลยล่ะ ตอนนั้นคือมือถือกรรไกรกำลังทำงานอยู่ เราลุกขึ้นง้างกรรไกรเตรียมแทงเต็มที่ แต่ตอนกำลังจะเหวียงเท่านั้นละ เหมือนอยู่ๆมีอีกจิตหนึ่งกระชากเราไว้มันเจ็บ เจ็บมาก ทั้งๆที่มีแผลแค่ที่แขนนิดเดียว แต่มันเจ็บไปทั้งตัวเลย เวลานั้นมันก็รีบถอยห่างเราทันที คือเวลาจะทำร้ายใครมันจะเจ็บแบบนั้นทุกครั้งเลย เลยต้องกลายเป็นคนตายด้านไปเลยล่ะ