ระบายความในใจ

สักประมาณสองสามเดือนที่ผ่านมาเราเริ่มรู้สึกว่าสายตาของเพื่อนที่มองมาที่เรามันไม่เหมือนเดิม มันไม่ใช่สายตาของคนเป็นเพื่อนเค้ามองกัน จนมาถึงเมื่อวานเราเริ่มรู็สึกว่ามันชัดขึ้นเรื่อยๆ เราเลยตัดสินใจโทรไปหาเพื่อนสนิทเราเพื่อระบายความรู็สึกร้องไห้กับเค้าอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมงได้ เค้าก็พูดกับเราดีนะ บอกว่ามีอะไรก็มาปรึกษาเค้าไ้ด้ พอวางสายจากกันเค้าก็ทักมาบอกให้เราเคลียกับเพื่อนในกลุ่ม เราก็ทักไปเคลียนะว่าเพื่อนไม่โอเคอะไรกับเราหรือป่าว เค้าก็เป็นคนพูดเปิดประเด็นขึ้นมาเลยค่ะว่าเค้าไม่โอเคเรื่องอะไร เพื่อนคนอื่นก็ค่อยๆพูดกันต่อ เราก็ยอมรับผิดเพราะเราเป็นอย่างงั้นจริงๆ คำพูดที่เค้าใช้มันรุนแรงสำหรับเรามากๆเลยค่ะ มันทำให้เรารู้เลยว่าเค้าไม่ได้ตั้งใจจะฟังคำอธิบายจากเราอยู่แล้ว เพราะไม่ว่าเราจะพูดอะไรไปเค้าก็จะเถียงกลับมาอยู่ดี เราโดนเพื่อนทุกคนผลักหัวให้ไปไกลๆแล้วก็ไม่มีใครพยายามเข้าใจเราเลย มันหมายความว่าเราไม่มีความหมายว่าเป็นเพื่อนกับพวกเขา เพื่อนกันมันต้องคอยเตือนกันแล้วก็เป็นกำลังใจให้กันไม่ใช่หรอคะ ตอนนี้ช่วงสอบค่ะ อีกสองวันจะไม่ต้องเจอหน้ากันแล้ว ทุกคนก้คงแยกย้ายกันไป เรารู้ว่าเราควรปรับปรุงตัวซึ่งเราก็ยินดีทำค่ะ เพราะมันก้เพื่อตัวเราเอง