ระบายความในใจ

ตอนนี้ลำพังแค่อ่านหนังสือแล้วอยากสอบให้ติดคณะที่ใฝ่ฝันก็เหนื่อยมากพออยู่แล้ว
แล้วต้องมาเจอกับผู้ใหญ่ที่มีดีแต่พูดบั่นทอนกำลังใจ(คนอื่นไม่ใช่คนในครอบครัว)
ถึงหนูจะไม่ได้เก่งแต่หนูก็พยายามอยู่นะคะ
ไม่อยากสนใจแต่บางทีมันก็มากเกินไป

มากแค่อายุแต่วุฒิภาวะไม่ได้มีมากขึ้นไปตามอายุด้วยเลย
หนูก็แค่เด็กคนนึงไหมคะ
หนูควรจะได้รับคำแนะนำที่ดีกว่านี้จากผู้ใหญ่
ช่วยเอ็นดูหนูด้วยสิ ไม่ใช่เจอหน้าแล้วมีแต่จะมาพูดบั่นทอน
คุณอาบน้ำร้อนมาก่อนคุณก็น่าจะรู้ว่ามันเป็นอย่างไร

ฝากถึงผู้ใหญ่หลายๆคน ช่วยเก็บไว้พิจารณาด้วยนะคะ
อย่าบั่นทอนกำลังใจลูกหลานเลยนะคะ
อย่างน้อยก็แค่ขอให้เค้าเป็นคนดีก็พอแล้ว จริงไหมคะ