ระบายความในใจ

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ เคยตั้งคำถามกับตัวเองด้วยคำถามเดียวกันนี้ แต่ก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้ ถ้ายอมรับและปล่อยวางได้ ชีวิตจะง่ายขึ้นค่ะ สู้ๆนะ

หลายครั้งมันเกิดคำถามว่าทำไมตัวเองต้องมีชีวิตอยู่ในเมื่อเหมือนมีชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยวในโลกนี้ จากเคยมีความสุข มีรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ แต่เมื่อวันหนึ่งต้องมารู้จักกับเพื่อนตัวน้อยที่เข้ามาในชีวิตและเกาะติดตัวเราตราบจนลมหายใจสุดท้ายของชีวิต ไม่ว่าอยากตัดมันออกไปจากชีวิตเท่าไหร่ก็ไม่มีทางตัดออกไปได้ ทำให้ชีวิตที่จะสดใสพังทลายไปในพริบตา ความสุขและรอยยิ้มที่เคยมีเปลี่ยนเป็นความเศร้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเจ็บปวด จากเป็นคนกลัวความตายกลับกลายเป็นคนที่มานั่งตั้งคำถามกับตัวเองว่าจะมีชีวิตไปเพื่ออะไร ต้องทนกับความทุกข์ที่เจ็บปวดทางกายและทางใจไปเพื่ออะไร คำถามเหล่านี้วนเวียนเข้ามาในหัวตลอดเวลาว่าความตายอาจเป็นทางออกเดี่ยวที่เหลืออยู่และอาจเป็นทางเลือกเดียวที่จะได้เอ่ยคำบอกลากับเพื่อนที่มันดูรักเรามากจนไม่ไม่ยอมจากเราไปไหน