ระบายความในใจ

:| เราไม่โอเคที่บ้านเราไม่เคยเอ่ยถามเราซักคําว่าเรารู้สึกยังไงบ้านเราไม่เคยพูดคุยสนิทสนมกันเลยซักครั้ง จนเรามองว่าที่บ้านไม่ใช่เซฟโซนตอนนี้เรามีเเฟนทุกอย่างทําให้เรามองเเฟนว่าไว้ใจได้พูดคุยได้รับฟังเราได้จนเราอยากออกไปอยู่กับเค้ามากกว่าอยู่บ้าน ซึ่งเรารู้ถ้าบอกที่บ้านต้องไม่โอเคเเน่ๆ เเต่การที่เราคบกับเเฟนเราก็ไม่เคยเสียการเรียนหรืออะไรเเต่เราก็ไม่กล้าบอกที่บ้านอยู่ดีว่ามีเเฟนคนนี้เพราะเราไม่เคยพูดคุยกันไม่ว่าเรื่องอะไร จนเวลาเราจะไปไหนมาไหนกะเเฟนเราต้องโกหกตลอดซึ่งตอนนี้ที่บ้านก็มาจับผิดเราตลอด เราเหนื่อยที่ต้องคอยโกหกเเต่ก็ไม่รู้จะเริ่มเอ่ยปากยังไงดีให้เค้าเข้าใจเพราะเรามองว่าเค้าคงไม่เข้าใจถ้าเรามีเเฟนซึ่ง้ราก็อายุ18เเล้ว เราก็โตพอที่จะมีความรักในวัยนี้เราว่ามันไม่เเปลก เเต่ที่บ้านไม่เคยไว้ใจหรือถามเลยว่าเราต้องการเเบบไหนมีเเต่พูดดักไว้ก่อนเเล้วจนเราก็ไม่อยากพูดว่าบางทีเราก็ไม่โอเคเเบบนั้นจนเราต้องเลือกโกหกตอนนี้เราท้อมากๆเราไม่อยากโกหกที่บเานเเล้วเเต่เราก็ไม่รู้จะทําไงให้เค้ายอมรับ เราไม่อยากเลิกกับเเฟนคนนี้เพราะเค้าดีมากๆ มากจนเราคิดว่าเค้าคือเซฟโซนที่ดีคนนึงไม่อยากให้เค้าหายไปไหนเราควรทํายังไงดี