โดย ไม่อยากเป็นเมียน้อย » 28 เม.ย. 2012 06:16
สวัสดีค่ะเพื่อนๆ วันนี้อยากจะมาขอความคิดเห็นหรือคำแนะนำจากเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านในบอร์ดนี้นะคะ
เริ่มเรื่องคือตอนนี้เราคบกับแฟนมาได้ 2 ปีกว่าแล้วค่ะ...
แต่ทั้งหมดมันเกิดขึ้นตั้งแต่พวกเราเริ่มคบกันตั้งแต่ครึ่งปีแรก เราได้มารู้ทีหลังว่าแฟนของเรามีลูกแล้ว แต่ลูกของเค้าเป็นลูกของแฟนเก่าที่เลิกกันมาได้ 1 ปี
แล้วแฟนเก่าเค้ามาบอกกับแฟนเราเรื่องลูก จนทำให้แฟนเราต้องรับผิดชอบในส่วนนั้น ตอนเราเริ่มคบกับแฟนได้ประมานครึ่งปี เด็กเพิ่งจะคลอดค่ะ
แล้วเค้าก้บอกกับเราว่าเค้านั้นไม่ได้คิดอะไรกับแม่เด็กแล้ว แต่ต้องรับผิดชอบเพราะเด็กคนนั้นก็เป็นลูกเค้าคนนึง ตอนเรารู้เรื่องเราก็ตกใจและกลัวกับสิ่งที่มันกำลังจะตาม
มา เราพยายามทำใจอยู่หลายเดือน หลังจากที่ลูกเค้าเพิ่งคลอด เรากับแฟนก็เริ่มไม่ค่อยได้คุยกัน ไม่ค่อยได้เจอ แต่ก็มีติดต่อกันบ้างประปราย คุยกันบ้างเล็กน้อย
แต่วันนึงแฟนเก่าของเค้าก็รู้ว่า เรากับแฟนเราคบกัน จนทำให้เค้าไม่พอใจ ส่งข้อความมาหาเราให้เราเลิกกับเค้าแล้วพูดทำนองว่าเห็นแ่ก่เด็ก ผู้หญิงคนนี้พยายามทำทุก
อย่างเพื่อจะกลับมาคืนดีกับแฟนเรา แต่แฟนเราเค้าบอกกับเราว่าเค้าอยู่เพื่อลูกของเค้า เค้าไม่ได้คิดกับแม่เด็กแล้วเลิกกันไปแล้ว แค่ให้มาเลี้ยงลูก จ้างเีลี้ยงลูกด้วยซ้ำเรา
ก็พยายามเข้าใจเค้า เพราะเค้า่เคยพูดให้ฟังต่อหน้าเพื่อนเค้าหลายๆ คน เพื่อนๆเค้าก้มาบอกเราว่ามันไม่กลับไปคบกับแม่เด็กแล้วเพราะเค้ารู้นิสัยว่าแฟนเราเป็นคนยังไง
เ้ค้าเคยพูดกับพ่อกับแม่ คนในบ้านหรือญาติๆเค้าก้รู้กัน แต่ที่ทำให้เราทำใจไม่ได้ มันไม่ได้อยู่ที่ตัวแฟนเราหรอกคะ มันอยู่ที่ผู้หญิงคนนั้น เค้าพยายามกีดกัน หรือพยายาม
ทำตัวมาขอคืนดีกับแฟนเรา ทำอะไรก็เอาลูกมาอ้างกับแฟนเรา เพราะเค้ารู้ว่าแฟนเรารักลูกมาก ทุกๆอย่าง เวลาเราจะโทรหาแฟนเราเค้าก็พยายามทำตัวเหมือนเจ้าข้าวเจ้่า
ของแฟนเรา มารับโทรศัพบ้าง หรือพูดด่าเราี มีอยู่ครั้งนึงค่ะ เราโทรไปหาแฟนเราแล้วเค้านั่งอยู่ข้างๆเราถามแฟนว่าทำอะไรอยู่หรอ อยุ่ไหน(ถามปกติ) แต่เสียงทีไ่ด้ยิน
มันคือเสียงของผู้หญิงคนนั้นตะโกนกลับมาในโทรศัพ "เอออยู่กับเมีย โทรมาไม" แฟนเราก็ด่านะว่า " ไอสัส เสียมารยาท " แล้วเราก็เลยรีบวางหู แต่เราก็พยายามทำ
เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น ทั้งๆที่ในใจคิดว่าตัวเองเหมือนเมียน้อยคนนึง ที่ไปทำให้ผัวเมียเค้าทะเลาะกัน มันอดคิดไม่ไ่ด้จิงๆ ทั้งๆที่ก็พยายามจะำทำใจในสิ่งที่เกิดขึ้น
เพราะเราก็รู้ว่าที่เค้าอยุ่ด้วยกันทุกวันนี้เพราะเพียงแค่เีลี้ยงเด็กคนนับบวกกับความรับผิดชอบของความเป็นพ่อ เราไม่เคยรู้สึกแย่กับการที่เค้ามีลูก
แต่เรารู้สึกแย่ที่ต้องมีผู้หญิงคนนั้นอยู่กับเค้าตลอดเวลา รู้ว่าเค้าเลิกกันแล้ว แต่กับเราเราเป็นได้เพียงคนคนนึงที่เหมือนต้องคอยแอบคบ แอบมาเจอกัน
ไม่ว่าจะทำอะไร พยายามไม่ให้ผู้หญิงคนนั้นรู้ เพราะผู้หญิงคนนั้นขู่ที่จะไม่ให้เด็กมาเจอกับแฟนเราอีก เราเข้าใจว่าเค้ารักลูกเค้ามาก แต่เราก็ไม่เคยเข้าใจว่าผู้หญิงคนนั้น
เค้าคิดอะไร จนทุกวันนี้เราแทบจะโทรหาแฟนเราไม่ได้เลย ต้องรอให้เค้าโทรมาหา เดือนนึงจะเจอกันก็แค่เวลาที่ผู้หญิงคนนั้นเอาลูกกลับบ้านอีกบ้านนึง เจอกันแค่
1-2 วัน/เดือน เราพยายามคิดในแง่ดีที่สุดไม่อยากทำร้ายความรุ้สึกตัวเอง แล้วไม่อยากเอาความรุ้สึกตัวเองไปทำให้แฟนเราต้องคิดมาก เรารู้ว่าเค้าทำทุกวันนี้เพราะ
ความรับผิดชอบในสิ่งที่มันเกิดขึ้นแล้ว แต่บางครั้งเราก็อดคิดไม่ได้ว่า ที่เราต้องมาทนอยู่กับเค้าทุกวันนี้เหมือนตัวเองเป็นเมียน้อยเค้า ถามว่าเรารักเค้าไหม ตอบได้เลย
ว่าเรารักเค้ามาก ไม่เคยให้อะไรหรือยอมอะไรให้ผู้ชายคนไหนได้เท่าคนนี้เลยจิงๆ แต่ก็กลายมาเป็นแบบนี้ จนทุกวันนี้ผู้หญิงคนนั้นก็อยู่ที่บ้านแฟนเรานะ นอนบ้านนู้น
ไปมาสลับกับบ้านตัวเอง แฟนเราเคยพูดว่าลูกเค้ายังไม่โต เค้าดูแลคนเดียวไม่ไ่ด้เค้าต้องทำงานรอให้ลูกเค้าโตกว่านี้อะไรทุกอย่างมันอาจจะลงตัวมากกว่านี้
ใจเราเค้ามีลูกเราไม่เคยจะโกด แต่ที่เรารับไม่ได้คือผู้หญิงคนนั้นยังไม่เลิกรักแฟนเรา และพยายามจะคืนดีกับแฟนเราตลอดเวลา แต่อนาคตมันจะเป็นยังไงเราก็
ไม่รู้เหมือนกันนะคะ แต่แฟนเราก้คุยกับผู้หญิงคนนั้นปกติ นอนกันก็ไม่ได้ทำอะไรเลย คุยกันก็ปกติทั่วไป แต่บางทีไปไหนมาไหนบ้าง ก็จะมี แฟนเรา ลูก แล้วก็ผู้หญิงคนนั้น
มันก้ยิ่งทำให้เราอดคิดอีกไม่ได้ ว่าเหมือนเราเป็นส่วนเกินในชีวิตของครอบครัวเค้า แต่ทุกวันนี้เราคบกับแฟนมาได้ 2 ปีกว่าแล้วค่ะ ก็ยังต้องอยุ่ในสภาพแบบนี้ไปเรื่อยๆ
ทนกับสิ่งที่มันต้องเกิดและทำร้ายความรุ้สึกตัวเอง ทั้งๆที่ต้องเก้บความรุ้สึกนี้ไว้กับตัวเองตลอดเวลา ไม่อยากเอาไปพูดหรือทำให้แฟนเราเค้าคิดว่าเรางี่เง่าหรือเราทำัตัวน่ารำคาน
ความอนทนคนเราก็คงมีขีดจำกัดเน๊อะ เราคงต้องยอมรับสภาพมัน เราคงโง่เองที่รอผู้ชายคนนี้
สวัสดีค่ะเพื่อนๆ วันนี้อยากจะมาขอความคิดเห็นหรือคำแนะนำจากเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านในบอร์ดนี้นะคะ
เริ่มเรื่องคือตอนนี้เราคบกับแฟนมาได้ 2 ปีกว่าแล้วค่ะ...
แต่ทั้งหมดมันเกิดขึ้นตั้งแต่พวกเราเริ่มคบกันตั้งแต่ครึ่งปีแรก เราได้มารู้ทีหลังว่าแฟนของเรามีลูกแล้ว แต่ลูกของเค้าเป็นลูกของแฟนเก่าที่เลิกกันมาได้ 1 ปี
แล้วแฟนเก่าเค้ามาบอกกับแฟนเราเรื่องลูก จนทำให้แฟนเราต้องรับผิดชอบในส่วนนั้น ตอนเราเริ่มคบกับแฟนได้ประมานครึ่งปี เด็กเพิ่งจะคลอดค่ะ
แล้วเค้าก้บอกกับเราว่าเค้านั้นไม่ได้คิดอะไรกับแม่เด็กแล้ว แต่ต้องรับผิดชอบเพราะเด็กคนนั้นก็เป็นลูกเค้าคนนึง ตอนเรารู้เรื่องเราก็ตกใจและกลัวกับสิ่งที่มันกำลังจะตาม
มา เราพยายามทำใจอยู่หลายเดือน หลังจากที่ลูกเค้าเพิ่งคลอด เรากับแฟนก็เริ่มไม่ค่อยได้คุยกัน ไม่ค่อยได้เจอ แต่ก็มีติดต่อกันบ้างประปราย คุยกันบ้างเล็กน้อย
แต่วันนึงแฟนเก่าของเค้าก็รู้ว่า เรากับแฟนเราคบกัน จนทำให้เค้าไม่พอใจ ส่งข้อความมาหาเราให้เราเลิกกับเค้าแล้วพูดทำนองว่าเห็นแ่ก่เด็ก ผู้หญิงคนนี้พยายามทำทุก
อย่างเพื่อจะกลับมาคืนดีกับแฟนเรา แต่แฟนเราเค้าบอกกับเราว่าเค้าอยู่เพื่อลูกของเค้า เค้าไม่ได้คิดกับแม่เด็กแล้วเลิกกันไปแล้ว แค่ให้มาเลี้ยงลูก จ้างเีลี้ยงลูกด้วยซ้ำเรา
ก็พยายามเข้าใจเค้า เพราะเค้า่เคยพูดให้ฟังต่อหน้าเพื่อนเค้าหลายๆ คน เพื่อนๆเค้าก้มาบอกเราว่ามันไม่กลับไปคบกับแม่เด็กแล้วเพราะเค้ารู้นิสัยว่าแฟนเราเป็นคนยังไง
เ้ค้าเคยพูดกับพ่อกับแม่ คนในบ้านหรือญาติๆเค้าก้รู้กัน แต่ที่ทำให้เราทำใจไม่ได้ มันไม่ได้อยู่ที่ตัวแฟนเราหรอกคะ มันอยู่ที่ผู้หญิงคนนั้น เค้าพยายามกีดกัน หรือพยายาม
ทำตัวมาขอคืนดีกับแฟนเรา ทำอะไรก็เอาลูกมาอ้างกับแฟนเรา เพราะเค้ารู้ว่าแฟนเรารักลูกมาก ทุกๆอย่าง เวลาเราจะโทรหาแฟนเราเค้าก็พยายามทำตัวเหมือนเจ้าข้าวเจ้่า
ของแฟนเรา มารับโทรศัพบ้าง หรือพูดด่าเราี มีอยู่ครั้งนึงค่ะ เราโทรไปหาแฟนเราแล้วเค้านั่งอยู่ข้างๆเราถามแฟนว่าทำอะไรอยู่หรอ อยุ่ไหน(ถามปกติ) แต่เสียงทีไ่ด้ยิน
มันคือเสียงของผู้หญิงคนนั้นตะโกนกลับมาในโทรศัพ "เอออยู่กับเมีย โทรมาไม" แฟนเราก็ด่านะว่า " ไอสัส เสียมารยาท " แล้วเราก็เลยรีบวางหู แต่เราก็พยายามทำ
เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น ทั้งๆที่ในใจคิดว่าตัวเองเหมือนเมียน้อยคนนึง ที่ไปทำให้ผัวเมียเค้าทะเลาะกัน มันอดคิดไม่ไ่ด้จิงๆ ทั้งๆที่ก็พยายามจะำทำใจในสิ่งที่เกิดขึ้น
เพราะเราก็รู้ว่าที่เค้าอยุ่ด้วยกันทุกวันนี้เพราะเพียงแค่เีลี้ยงเด็กคนนับบวกกับความรับผิดชอบของความเป็นพ่อ เราไม่เคยรู้สึกแย่กับการที่เค้ามีลูก
แต่เรารู้สึกแย่ที่ต้องมีผู้หญิงคนนั้นอยู่กับเค้าตลอดเวลา รู้ว่าเค้าเลิกกันแล้ว แต่กับเราเราเป็นได้เพียงคนคนนึงที่เหมือนต้องคอยแอบคบ แอบมาเจอกัน
ไม่ว่าจะทำอะไร พยายามไม่ให้ผู้หญิงคนนั้นรู้ เพราะผู้หญิงคนนั้นขู่ที่จะไม่ให้เด็กมาเจอกับแฟนเราอีก เราเข้าใจว่าเค้ารักลูกเค้ามาก แต่เราก็ไม่เคยเข้าใจว่าผู้หญิงคนนั้น
เค้าคิดอะไร จนทุกวันนี้เราแทบจะโทรหาแฟนเราไม่ได้เลย ต้องรอให้เค้าโทรมาหา เดือนนึงจะเจอกันก็แค่เวลาที่ผู้หญิงคนนั้นเอาลูกกลับบ้านอีกบ้านนึง เจอกันแค่
1-2 วัน/เดือน เราพยายามคิดในแง่ดีที่สุดไม่อยากทำร้ายความรุ้สึกตัวเอง แล้วไม่อยากเอาความรุ้สึกตัวเองไปทำให้แฟนเราต้องคิดมาก เรารู้ว่าเค้าทำทุกวันนี้เพราะ
ความรับผิดชอบในสิ่งที่มันเกิดขึ้นแล้ว แต่บางครั้งเราก็อดคิดไม่ได้ว่า ที่เราต้องมาทนอยู่กับเค้าทุกวันนี้เหมือนตัวเองเป็นเมียน้อยเค้า ถามว่าเรารักเค้าไหม ตอบได้เลย
ว่าเรารักเค้ามาก ไม่เคยให้อะไรหรือยอมอะไรให้ผู้ชายคนไหนได้เท่าคนนี้เลยจิงๆ แต่ก็กลายมาเป็นแบบนี้ จนทุกวันนี้ผู้หญิงคนนั้นก็อยู่ที่บ้านแฟนเรานะ นอนบ้านนู้น
ไปมาสลับกับบ้านตัวเอง แฟนเราเคยพูดว่าลูกเค้ายังไม่โต เค้าดูแลคนเดียวไม่ไ่ด้เค้าต้องทำงานรอให้ลูกเค้าโตกว่านี้อะไรทุกอย่างมันอาจจะลงตัวมากกว่านี้
ใจเราเค้ามีลูกเราไม่เคยจะโกด แต่ที่เรารับไม่ได้คือผู้หญิงคนนั้นยังไม่เลิกรักแฟนเรา และพยายามจะคืนดีกับแฟนเราตลอดเวลา แต่อนาคตมันจะเป็นยังไงเราก็
ไม่รู้เหมือนกันนะคะ แต่แฟนเราก้คุยกับผู้หญิงคนนั้นปกติ นอนกันก็ไม่ได้ทำอะไรเลย คุยกันก็ปกติทั่วไป แต่บางทีไปไหนมาไหนบ้าง ก็จะมี แฟนเรา ลูก แล้วก็ผู้หญิงคนนั้น
มันก้ยิ่งทำให้เราอดคิดอีกไม่ได้ ว่าเหมือนเราเป็นส่วนเกินในชีวิตของครอบครัวเค้า แต่ทุกวันนี้เราคบกับแฟนมาได้ 2 ปีกว่าแล้วค่ะ ก็ยังต้องอยุ่ในสภาพแบบนี้ไปเรื่อยๆ
ทนกับสิ่งที่มันต้องเกิดและทำร้ายความรุ้สึกตัวเอง ทั้งๆที่ต้องเก้บความรุ้สึกนี้ไว้กับตัวเองตลอดเวลา ไม่อยากเอาไปพูดหรือทำให้แฟนเราเค้าคิดว่าเรางี่เง่าหรือเราทำัตัวน่ารำคาน
ความอนทนคนเราก็คงมีขีดจำกัดเน๊อะ เราคงต้องยอมรับสภาพมัน เราคงโง่เองที่รอผู้ชายคนนี้