ดิฉันเกิดมาอยู่ในครอบครัวที่มีฐานะซึ่งในครอบครัวมี ย่า พ่อ แม่ ย่ามีอาชีพครู พ่อแม่ของฉันเป็นคนที่ไม่ดีกินเหล้าเมายาไม่มีงานทำพวกเขาทะเลาะกันบ่อยมาตั้งแต่ฉันจำความได้ฉันก็รัรรู้เรื่องพวกนี้มาตลอด ทุกอาทิตย์เลยด้วยซ้ำพ่อชอบด่าชอบว่าย่าขอเงินที่ละเป็นพันๆแต่ก่อนจะมีปู่อยุด้วยแต่ตอนนี้ย่าต้องมารับมือกับพ่ออยุคนเดี๋ยวฉันรู้สึกสงสาร ฉันอยากจะช่วยเวลาพ่อด่าพ่อว่าย่าแต่ก็ทำไม่ได้ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงพ่อแม่ทะเลาะกันพ่อด่าย่านำ้ตาฉันมันก็ไหลแล้ว
เวลาที่ฉันเห็นพ่อแม่เพื่อนเขามีความสุขกันฉันคิดอยากจะมีอย่างนั้นบ้างฉันรอมาตลอดรอที่จะให้ครอบครัวมีความสุขฉันมีความสุขนะเวลาที่ไปโรงเรียนแต่ลึกๆในใจของฉันมันร้องให้ ฉันเป็นคนที่เรียนพอได้เกรดไม่ตำ่ไม่สูงแต่ญาติคนอื่นก็จะเอาฉันไปเปรียบเทียบกับลูกของป้าที่เขามีเกรดสูงสอบได้ที่ 6 ฉันรู้ว่าฉันไม่สามารถที่จะทำอย่างงั้นไดแต่ฉันก็ตั่งใจเรียนส่งงานเพื่อที่จะเอาเกรดดีๆแต่พวกเขาก็ว่าฉันแย่ฉันโง่อยุดี มีครั้งนึงฉันไปวัดคนอื่นทักฉันว่า ไอ้พ่อขี้คุกมันกลับบ้านแล้วหรอ มันเจ็บปวดมากฉันได้แต้ยิ้มให้เขาไปแต่ลึกน้ำตามันจะไหลออกมาแล้วแต่ฉันก็เจอมาบ่อยแล้วหละ
เืช่อไมว่าฉันร้องให้ทุกอาทิตย์ทั้งชิวิตของฉันมีเรื่องเดียวที่ฉันร้องไห้คือพ่อแม่ทะเลาะฉันไม่อยากรับรู้เรื่องพวกนี้ด้วยซำ้ลูกของลุงป้าน้าอาที่อายุเท่ากันฉันอยากจะเล่นด้วยอยากคุยด้วยแต่เขาก็ทำถ้าไม่อยากจะคุยด้วยฉันคิดว่าฉันน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยหรอที่มีพ่อแม่เป็นแบบนี้ปุจจุบันฉันอายุ 14 ปี ม.2 ฉันอยากจะเป็นสัตวแพทย์แต่ความฝันก็เป็นไปไม่ได้ย่าบอกว่าย่าจะให้เรียนสายอาชีพถ้าต่อม.4 ย่าไม่มีเงินส่งความฝันฉันก็สลาย ปัจจุบันชิวิตฉันก็เป็นอยุเหมือนเดิมฉันยิ่งเจ็บปวดกว่าเก่าฉันอยากจะบอกพ่อว่าให้กลับมาเป็นพ่อที่ดีครอยครัวเราจะได้มีความสุขฉันจะรอวันนั้นไม่ว่ามันจะถึงไม่ถึงฉันก็จะรอฉันรักพ่อ แม่ ย่า มากๆๆ
ปล.ฉันอาจจะพิมพ์ไม่ค่อยรูเรื่องแค่อยากระบายความในใจที่เก็บมานานไม่เคยเราให้ใครฟัง
ดิฉันเกิดมาอยู่ในครอบครัวที่มีฐานะซึ่งในครอบครัวมี ย่า พ่อ แม่ ย่ามีอาชีพครู พ่อแม่ของฉันเป็นคนที่ไม่ดีกินเหล้าเมายาไม่มีงานทำพวกเขาทะเลาะกันบ่อยมาตั้งแต่ฉันจำความได้ฉันก็รัรรู้เรื่องพวกนี้มาตลอด ทุกอาทิตย์เลยด้วยซ้ำพ่อชอบด่าชอบว่าย่าขอเงินที่ละเป็นพันๆแต่ก่อนจะมีปู่อยุด้วยแต่ตอนนี้ย่าต้องมารับมือกับพ่ออยุคนเดี๋ยวฉันรู้สึกสงสาร ฉันอยากจะช่วยเวลาพ่อด่าพ่อว่าย่าแต่ก็ทำไม่ได้ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงพ่อแม่ทะเลาะกันพ่อด่าย่านำ้ตาฉันมันก็ไหลแล้ว
เวลาที่ฉันเห็นพ่อแม่เพื่อนเขามีความสุขกันฉันคิดอยากจะมีอย่างนั้นบ้างฉันรอมาตลอดรอที่จะให้ครอบครัวมีความสุขฉันมีความสุขนะเวลาที่ไปโรงเรียนแต่ลึกๆในใจของฉันมันร้องให้ ฉันเป็นคนที่เรียนพอได้เกรดไม่ตำ่ไม่สูงแต่ญาติคนอื่นก็จะเอาฉันไปเปรียบเทียบกับลูกของป้าที่เขามีเกรดสูงสอบได้ที่ 6 ฉันรู้ว่าฉันไม่สามารถที่จะทำอย่างงั้นไดแต่ฉันก็ตั่งใจเรียนส่งงานเพื่อที่จะเอาเกรดดีๆแต่พวกเขาก็ว่าฉันแย่ฉันโง่อยุดี มีครั้งนึงฉันไปวัดคนอื่นทักฉันว่า ไอ้พ่อขี้คุกมันกลับบ้านแล้วหรอ มันเจ็บปวดมากฉันได้แต้ยิ้มให้เขาไปแต่ลึกน้ำตามันจะไหลออกมาแล้วแต่ฉันก็เจอมาบ่อยแล้วหละ :( เืช่อไมว่าฉันร้องให้ทุกอาทิตย์ทั้งชิวิตของฉันมีเรื่องเดียวที่ฉันร้องไห้คือพ่อแม่ทะเลาะฉันไม่อยากรับรู้เรื่องพวกนี้ด้วยซำ้ลูกของลุงป้าน้าอาที่อายุเท่ากันฉันอยากจะเล่นด้วยอยากคุยด้วยแต่เขาก็ทำถ้าไม่อยากจะคุยด้วยฉันคิดว่าฉันน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยหรอที่มีพ่อแม่เป็นแบบนี้ปุจจุบันฉันอายุ 14 ปี ม.2 ฉันอยากจะเป็นสัตวแพทย์แต่ความฝันก็เป็นไปไม่ได้ย่าบอกว่าย่าจะให้เรียนสายอาชีพถ้าต่อม.4 ย่าไม่มีเงินส่งความฝันฉันก็สลาย ปัจจุบันชิวิตฉันก็เป็นอยุเหมือนเดิมฉันยิ่งเจ็บปวดกว่าเก่าฉันอยากจะบอกพ่อว่าให้กลับมาเป็นพ่อที่ดีครอยครัวเราจะได้มีความสุขฉันจะรอวันนั้นไม่ว่ามันจะถึงไม่ถึงฉันก็จะรอฉันรักพ่อ แม่ ย่า มากๆๆ
ปล.ฉันอาจจะพิมพ์ไม่ค่อยรูเรื่องแค่อยากระบายความในใจที่เก็บมานานไม่เคยเราให้ใครฟัง