โดย เด็กแต่มีหัวใจ » 06 ก.ย. 2013 20:18
มีเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวของฉันและเพื่อนของฉัน ถึงฉันจะเด็กแต่ฉันก็มีความรู้สึกนะ แม่ชอบเข้าข้างหลานที่แสนจะแรดร่านมาก
แต่งหน้าตั้งแต่เด็ก และแม่ไม่เคยแสดงความรักออกมาอย่าเต็มที่กับฉัน แม่ชอบคุยกับหลานคนนั้นตลอด ทำทุกอย่างให้ทั้งๆที่เด็กคนนั้นก็มีพ่อมีแม่
พร้อมเสมอ แต่ฉัน แม่ พ่อ แยก ทางกันเวลาเลปิดเทมอพ่อจะมารับฉันไปเล่นด้วย พาไปหาย่าบ้าง พ่อจะแสดงความรักออกมาเต็มที่
ไห้ฉันรุ้ว่าพ่อรักฉันคนเดียว แม้จะมี เมียไหม่ก็ตาม ตั้งแต่ฉักเกิดมาแม่ก็ส่งไห้ไปอยู่กับป้าคนกลาง ป้าเลี้ยงฉันเหมือนลูกแท้ๆ ป้าส่งฉันเรียน
ส่งเสริมความรุ้ไห้ฉันมาตลอด ส่วนแม่ นานๆทีจะมาหา ฉัน ฉันอยู่กับป้ามาหลายแต่วันแม่ทีไก็ได้กราบป้า ฉันไม่เคยกราบแม่เลยซักครั้งหนึ่ง
จากนั้นฉันก็ถูกย่ายมาอยู่กับลุงและป้าคนโต ซึ้งเป็นแม่ของเด็กคนนั้น เด็กคนนั้นแย้งทุกอย่งไปจากฉัน ไม่ว่าเป็นความรัก ความห่วงใย
แม้จะเงินทอง ฉันเกรียจเด็กคนนั้น จนทำไห้ฉันแทบบ้าตาย แม่ทำทุกอย่างไห้เด็กคนน้นมาตลอด ไม่เคยที่จะลืมแม้แต่การไปเทียว
ก็ไม่ลืมขงฝากไห้เด็กคนนั้น แต่กลับลืมของๆ ฉันเสียได้ ฉันเป็นลูกเข้าอยู่หรือปล่าวทำไมไม่เคยสนใจ
ฉันกลายเป็นเด็กที่เงียบไปซะงั้น แต่พอเล่นก็เล่นเต็มที่ พอฉันย่ายเข้ามา ร ร ใหม่เพื่อนใหม่ของฉันคนหนึ่งซึ้งทำตัวเป็นใหญ่ สั่งให้ทุกคน
ไม่ต้องเล่นกับฉันแต่ฉันก็ไม่เคยรู้เพราะเหตุผลอะไร แต่ด้วยความที่ชินกับการอยูคนเดียวฉันจึง นั้งวาดรูปไปเรียนไป ไม่สนใจว่าใครจะ
ใาเล่นกับฉันหรือปล่าวฉันไม่คิดเรื่องนั้นหลอกฉันคิดแค่ว่าฉันอยู่ได้โดยไม่ต้องมีเพื่อนแบบนั้น ลุงและป้าคนโต พลากเพื่อนที่แสนดีของฉันไป
ด้วยเหตุผลที่ย่ายมาเรียนใหม่คือเหตุผลเดียวคือ ช่วยดูแลเด็กคนนั้น แต่ฉันน่ะหลอที่จะทำตามเขาคงพูดง่ายไปมั้ง
ฉันไม่เอาใจใส่เด็กคนนันเลยด้วยซํ้า ทำไมกันเด็กที่เคารพผู้ใหญ่ทุกคนอย่างฉันจะต้องแพ้เด็กที่ชอบ ตะคอกผู้ใหย่อย่างเด็กคนนั้นด้วย
มันดีหลอเวลาเด็กตะคอกแล้วก็ตามใจกันแต่ฉันกับไม่มีใครสนใจ ส่วนเพื่อนที่ ร ร ไหม่ก็เห็นว่าฉันไม่ได้เดือดร้อนว่าจะมีเพื่อนหรือปล่าว
จนเค้าคนนั้นต้องมาขอให้ฉันไปเป็นเพื่อน แล้วเขายังมาบอกฉันว่าถ้าไม่มีพวกเขาฉันจะไม่มีเพื่อน แต่ฉันก็ตอบไปว่า
ฉันมไม่ต้องการเพื่อนขนาดนั้นหลอก พวกเขาไม่จำเป็นต่อฉันเลยด้วยซํ้า ฉันเคยคิดว่า ถ้าแม่ไม่รักฉันแม่ทำไมไม่ฆ่าฉันเลยล่ะ
ทำกับฉันแบบนี้เหมือนฉันตายทั้งเป็นน๊ ฉันแทบไม่ได้ออกจาก้านไปไกลเลย พอรุ้นพี่เค้ามาถามไปเทียวนั้นไหม่ ฉันก็ไม่รุ้ว่า มันอย่ตรงใหน
จนพี่เค้าตกใจว่าฉันไม่แทบไม่เคยเทียวจิงๆๆ แต่ก่อนฉันไปทุกที่แต่กลับกันตอนนี้ฉันไม่รุ้จะไปที่ไหน ไม่รุ้จักสถานที่
ฉันไม่รุ้ว่าสถาะ ที่แท่ให้ฉันมันคืออะไรมันมีค่าแค่ไหนกัน ฉันก็ยังไม่เข้าจัย หรือว่าฉันเด็กเกินไปที่จะเข้าจัย อายุของฉันคือ 12
นี้คือความรุ้สึกจากใจฉัน มาตลอด ฉัน รัก....
มีเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวของฉันและเพื่อนของฉัน ถึงฉันจะเด็กแต่ฉันก็มีความรู้สึกนะ แม่ชอบเข้าข้างหลานที่แสนจะแรดร่านมาก
แต่งหน้าตั้งแต่เด็ก และแม่ไม่เคยแสดงความรักออกมาอย่าเต็มที่กับฉัน แม่ชอบคุยกับหลานคนนั้นตลอด ทำทุกอย่างให้ทั้งๆที่เด็กคนนั้นก็มีพ่อมีแม่
พร้อมเสมอ แต่ฉัน แม่ พ่อ แยก ทางกันเวลาเลปิดเทมอพ่อจะมารับฉันไปเล่นด้วย พาไปหาย่าบ้าง พ่อจะแสดงความรักออกมาเต็มที่
ไห้ฉันรุ้ว่าพ่อรักฉันคนเดียว แม้จะมี เมียไหม่ก็ตาม ตั้งแต่ฉักเกิดมาแม่ก็ส่งไห้ไปอยู่กับป้าคนกลาง ป้าเลี้ยงฉันเหมือนลูกแท้ๆ ป้าส่งฉันเรียน
ส่งเสริมความรุ้ไห้ฉันมาตลอด ส่วนแม่ นานๆทีจะมาหา ฉัน ฉันอยู่กับป้ามาหลายแต่วันแม่ทีไก็ได้กราบป้า ฉันไม่เคยกราบแม่เลยซักครั้งหนึ่ง
จากนั้นฉันก็ถูกย่ายมาอยู่กับลุงและป้าคนโต ซึ้งเป็นแม่ของเด็กคนนั้น เด็กคนนั้นแย้งทุกอย่งไปจากฉัน ไม่ว่าเป็นความรัก ความห่วงใย
แม้จะเงินทอง ฉันเกรียจเด็กคนนั้น จนทำไห้ฉันแทบบ้าตาย แม่ทำทุกอย่างไห้เด็กคนน้นมาตลอด ไม่เคยที่จะลืมแม้แต่การไปเทียว
ก็ไม่ลืมขงฝากไห้เด็กคนนั้น แต่กลับลืมของๆ ฉันเสียได้ ฉันเป็นลูกเข้าอยู่หรือปล่าวทำไมไม่เคยสนใจ
ฉันกลายเป็นเด็กที่เงียบไปซะงั้น แต่พอเล่นก็เล่นเต็มที่ พอฉันย่ายเข้ามา ร ร ใหม่เพื่อนใหม่ของฉันคนหนึ่งซึ้งทำตัวเป็นใหญ่ สั่งให้ทุกคน
ไม่ต้องเล่นกับฉันแต่ฉันก็ไม่เคยรู้เพราะเหตุผลอะไร แต่ด้วยความที่ชินกับการอยูคนเดียวฉันจึง นั้งวาดรูปไปเรียนไป ไม่สนใจว่าใครจะ
ใาเล่นกับฉันหรือปล่าวฉันไม่คิดเรื่องนั้นหลอกฉันคิดแค่ว่าฉันอยู่ได้โดยไม่ต้องมีเพื่อนแบบนั้น ลุงและป้าคนโต พลากเพื่อนที่แสนดีของฉันไป
ด้วยเหตุผลที่ย่ายมาเรียนใหม่คือเหตุผลเดียวคือ ช่วยดูแลเด็กคนนั้น แต่ฉันน่ะหลอที่จะทำตามเขาคงพูดง่ายไปมั้ง
ฉันไม่เอาใจใส่เด็กคนนันเลยด้วยซํ้า ทำไมกันเด็กที่เคารพผู้ใหญ่ทุกคนอย่างฉันจะต้องแพ้เด็กที่ชอบ ตะคอกผู้ใหย่อย่างเด็กคนนั้นด้วย
มันดีหลอเวลาเด็กตะคอกแล้วก็ตามใจกันแต่ฉันกับไม่มีใครสนใจ ส่วนเพื่อนที่ ร ร ไหม่ก็เห็นว่าฉันไม่ได้เดือดร้อนว่าจะมีเพื่อนหรือปล่าว
จนเค้าคนนั้นต้องมาขอให้ฉันไปเป็นเพื่อน แล้วเขายังมาบอกฉันว่าถ้าไม่มีพวกเขาฉันจะไม่มีเพื่อน แต่ฉันก็ตอบไปว่า
ฉันมไม่ต้องการเพื่อนขนาดนั้นหลอก พวกเขาไม่จำเป็นต่อฉันเลยด้วยซํ้า ฉันเคยคิดว่า ถ้าแม่ไม่รักฉันแม่ทำไมไม่ฆ่าฉันเลยล่ะ
ทำกับฉันแบบนี้เหมือนฉันตายทั้งเป็นน๊ ฉันแทบไม่ได้ออกจาก้านไปไกลเลย พอรุ้นพี่เค้ามาถามไปเทียวนั้นไหม่ ฉันก็ไม่รุ้ว่า มันอย่ตรงใหน
จนพี่เค้าตกใจว่าฉันไม่แทบไม่เคยเทียวจิงๆๆ แต่ก่อนฉันไปทุกที่แต่กลับกันตอนนี้ฉันไม่รุ้จะไปที่ไหน ไม่รุ้จักสถานที่
ฉันไม่รุ้ว่าสถาะ ที่แท่ให้ฉันมันคืออะไรมันมีค่าแค่ไหนกัน ฉันก็ยังไม่เข้าจัย หรือว่าฉันเด็กเกินไปที่จะเข้าจัย อายุของฉันคือ 12
นี้คือความรุ้สึกจากใจฉัน มาตลอด ฉัน รัก....