โดย ลองมาอ่านดูครับ » 27 ส.ค. 2014 23:21
ตั้งแต่ผมจำความได้ มีแต่พ่อที่ให้ผมตลอดแม่ก็ไม่เคยจะให้อะไรเลย แม่ผมมีอาชีพขายของผมรู้ว่ายอดเค้าวันนึงขายได้เท่าไหร่กำไรเท่าไหร่ มันก้เยอะพอสมควร แต่แม่ผมไม่เคยจะให้อะไรผมเลย เวลาผมขออะไรเค้าก็จะพูดว่าเปลืองตัง แต่พอไปเดินตลาดหรือไป ตลาดน้ำแม่เค้าก็จะซื้อของกินนู้นนี่ไปฝากคนที่ขายของ แต่กับผมคนที่บ้านไม่เคยจะซื้อเลย เวลาไปทีไรผมจะบอกว่าอยากกินนี่ แม่ก็จะตอบว่าเปลืองตังตลอด ตอนนี้ผมก็โตแหละ อายุ 16 ผมอยากได้โทรสัพมากเลย พ่อเค้าก็อยากซื้อให้ พ่อบอกไปให้ขอแม่ก่อน พอผมไปขอเค้าจะด่า หยาบๆ ใส่ <มึงอยากได้นู้นได้นี่ ไม่เก็บตังซื้อเองละ พ่อแม่มึงกว่าจะหาตังมาได้สักบาท> อะไรประมาณนี้ ผมเกิดมา แม่ไม่เคยพาผมไปกินอะไรในห้างเลย ผมรับจ้างเพื่อนทำงานที่โรงเรียน ผมได้ตังมา ผมก็ไปเดินเล่นห้างกินนู้นกินนี่ซื้อของบ้าง พอแม่รู้เค้าก็จะด่าว่า แหม๋ไอเหี้ยมีปัญหาไปกินของในห้างแดกโออิชิ แม่มึงขายของมึงไม่เคยคิดจะประหยัด แล้วผมเจอแบบนี้ก่อนไปโรงเรียนทุกเช้า โรงเรียนผมเข้า 8 โมงกว่า ผมจะต้องตื่นซื้อข้าวให้น้องตอน6โมง 20 เกือบทุกวันที่ผมต้องไปช่วยแม่เค้าเก็บของที่ร้าน ผมต้องนั่งรถไป แล้วเก็บของแล้วก็แบกลังหนัก8 ใบขึ้นรถเข็น ทุกวัน กลับมาถึงบ้านผมต้องมาทำงานให้เพื่อน ทำเสดผมก็เอาไปปริ้นเอาไปส่งครูแล้วก็ได้ตังตอบแทน แล้วบางทีผมนอนตื่นมา6โมงครึ่งแบบเนี้ย แม่ผมก็เอาอีกแหละด่าผมกระจายเลย <ไอเหี้ยข้าวไม่ต้องแดกไอห่าน้องมึงไม่ได้กินข้าวไปโรงเรียน เห็นแก่ตัวจริงๆมึง> ประมาณนี้ แล้วบางทีเวลาผมทำงานอยุ่ในห้อง พอผมวางเค้าก็จะเล่นเกมส์บ้าง แล้วพ่อกับแม่มีเวลาทั้งวันเค้าจะไม่เปิดเข้ามาดูหรอก เข้าชอบเปิดเข้ามาดูตอนที่ผมเล่นเกมส์ แล้วเค้าก็จะด่าว่า <วันๆอยู่แต่ในห้องนะมึง ไม่ออกไปเปิดหูเปิดตาบ้างเลย ใครไปใครมาขโมยของไปยกบ้านแหละ> คือผมอยากได้โทรสัพสักเครื่องนะ เวลาครูให้ทำงาน ผมก็ทำในโทรสัพได้ ไม่ต้องกลับบ้านมาเปิดคอมทำ กว่าจะเสด กว่าจะต้องไปรับแม่ วันนี้ผมนั่งทำโครงงานกว่าจะเสดก็จะ3ทุ่มอยู่แหละ รถเมย์ออก2 ทุ่ม แล้วผมต้องนั่งแท๊กซี่ไป แม่เค้าก็พูดว่า <มึงนะไม่ช่วยประหยัด เด่วกุจะออกมาอยู่นอกบ้านแหละ เช่าเค้าอยู่จะได้ไม่ต้องเสียตังค่าแท๊กซี่ทุกวัน> บางทีพ่อเค้าชอบพูดกับผมว่า เราอ่าโชคดีกว่าใครเค้าเลยรู้มั้ยมีให้ทุกอย่าง (ผมเป็นคนที่ปฏิเสธใครไม่เปน หรือโต้ไม่เปนอ่าแหละ) ผมก็ฟังเค้าพูดไป ส่วนตัวผมเองก็อยากตอบนะ อยากตอบว่าพ่อช่วยซื้อนี่ให้หน่อยสิ อยากได้จริงๆนะ >> พ่อผมเป็นคนดีนะเค้ารักผมมาก มีครั้งนึงผมเข้าโรงบาลเป็นโรคติดเชื้อในกระแสเลือด พ่อเค้ามายืนเฝ้าหน้าห้อง icu ผมไม่รู้มาตัวผมจะเป็นยังไง พ่อบอกให้ผมทำใจดีๆไว้นะ ตอนผมเด็กๆ ป้า อา ผมเคยบอกว่าตอนผมเกิดใหม่ๆ พ่อผมเห่อผมมากทั้งอุ้มทั้งหอมทั้งกอด สารพัดไปหมด ตอนผมอยุ่ม.3 พ่อผมซื้อโนตบุคให้กะเครื่องปริ้นเปนอะไรที่ผมดีใจมาก และ ม.3 พ่อก็ซื้อโทรสัพให้ผมเครื่องนึงBB ผมก็ดีใจมาก แต่แม่ผมไม่เคยจะซื้ออะไรให้ผมเลย ตั้งแต่ผมจำความได้ ล่าสุดมะ2เดือนที่แล้ว ผมเคยเห็นแม่ออกตัวจะจ่ายตังค่าซ่อมนาฬิกาให้ผมอ่าแหละ 700บาท แต่ผมบอกแม่ว่าไม่ต้องก็ได้ ปล่อยให้มันพังไปเด๋วค่อยซื้อธรรมดาใส่ ผมอยู่รร เอกชน ผมมองไปทางไหนก็มีแต่คนใช้โทรสัพ ไอโฟนบ้าง ซัมซุงบ้าง แต่กับผม ผมไม่มีโทรสัพใช้เลย เพราะBB ผมเพิ่งตกน้ำไป(ผมไม่ได้ทำตกน้ำเองน้ะ ผมไปซื้ออาหารหมา แล้วป้าคนขายเค้าขอดูโทรสัพผมแล้วทำตกน้ำเฉยเลย ไม่รับผิดชอบด้วย) ถ้าโพสในนี้ พ่อแม่ผมเค้าก็คงไม่รู้หรอก แต่ผมอยากระบาย ผมเหนื่อย ทั้งพ่อแม่ผมเค้าออกไปทำงานทุกวัน ผมอยู่บ้านรอเวลา2ทุ่มแล้วออกไปช่วยเค้า ผมเก็บตังเองตอนนี้ผมก็พอมีอยู่บ้าง แต่ผมต้องใช้จ่ายเองเพราะ แม่เค้าก็ไม่เคยมาช่วยผมจ่ายอะไร แค่ผมขอตังเค้าซื้อนู้นนี่นิดหน่อยเค้าก็บ่นจนผมจะตายอยุ่แหละ บางทีผมคิดนะตอนที่ผมเข้าห้องicu ทำไมผมไม่ตายไปตอนนั้นซะเลย หมอไม่น่าให้รอดมา ผมต้องมาใช้กรรมก่อนหรอ ผมเหนื่อย น้องผมก็สั่งสอนไรไม่เคยฟัง สั่งสอนวันนี้อีกวันก็ลืม แล้วใครรับผิดชอบ? ผมตลอด ผมคิดว่าผมจะปิดเครื่องโทรสัพแหละผมจะไม่ใช่ตอนนี้ผมเช่าของเพื่อนมาใช้ ผมเปิดโปรให้มันเดือนละ300 ก็ใช้ได้นะ BB รุ่นเก่า แต่ก้ดีก่าไม่มีใช้แหละ แต่วันนี้ผมจะเลิกใช้แหละ ถ้าผมใช้ผมคงเปนโรคประสาทตายพอดี แม่ผมโทรมาด่าตลอดถ้าผมทำไรให้เค้าไม่พอใจเช่น ทำไมน้องยังไม่กินข้าวตอนเย็น เด่วก็ด่าผมแหละ เค้าไม่เคยคิดจะโทษน้องเลยว่าทำไมเวลาพูดอะไรไม่ไปรีบทำตามทำไมต้องรอให้พูดซ้ำแล้วพูดแรงๆหลายที แล้วค่อยทำ ผมเหมือนเด็กเก็บกดใช่ไหมละครับ เก็บไว้ข้างใน แต่ข้างนอกผมก็เหมือนคนปกติไม่มีอะไร ผมชอบดูรูปคนตายที่เกิดจากอุบัตติเหตุต่างๆเช่นรถชน รถเหยียบ ผมเคยนั่งมองถนนแล้วคิดว่าถ้าเป็นผมบ้างนะ โดนรถชนหรือเหยียบอยุ่บนถนน มันจะเจ็บมั้ยตอนโดน หรือตายเลยพอโดนเสด
ตั้งแต่ผมจำความได้ มีแต่พ่อที่ให้ผมตลอดแม่ก็ไม่เคยจะให้อะไรเลย แม่ผมมีอาชีพขายของผมรู้ว่ายอดเค้าวันนึงขายได้เท่าไหร่กำไรเท่าไหร่ มันก้เยอะพอสมควร แต่แม่ผมไม่เคยจะให้อะไรผมเลย เวลาผมขออะไรเค้าก็จะพูดว่าเปลืองตัง แต่พอไปเดินตลาดหรือไป ตลาดน้ำแม่เค้าก็จะซื้อของกินนู้นนี่ไปฝากคนที่ขายของ แต่กับผมคนที่บ้านไม่เคยจะซื้อเลย เวลาไปทีไรผมจะบอกว่าอยากกินนี่ แม่ก็จะตอบว่าเปลืองตังตลอด ตอนนี้ผมก็โตแหละ อายุ 16 ผมอยากได้โทรสัพมากเลย พ่อเค้าก็อยากซื้อให้ พ่อบอกไปให้ขอแม่ก่อน พอผมไปขอเค้าจะด่า หยาบๆ ใส่ <มึงอยากได้นู้นได้นี่ ไม่เก็บตังซื้อเองละ พ่อแม่มึงกว่าจะหาตังมาได้สักบาท> อะไรประมาณนี้ ผมเกิดมา แม่ไม่เคยพาผมไปกินอะไรในห้างเลย ผมรับจ้างเพื่อนทำงานที่โรงเรียน ผมได้ตังมา ผมก็ไปเดินเล่นห้างกินนู้นกินนี่ซื้อของบ้าง พอแม่รู้เค้าก็จะด่าว่า แหม๋ไอเหี้ยมีปัญหาไปกินของในห้างแดกโออิชิ แม่มึงขายของมึงไม่เคยคิดจะประหยัด แล้วผมเจอแบบนี้ก่อนไปโรงเรียนทุกเช้า โรงเรียนผมเข้า 8 โมงกว่า ผมจะต้องตื่นซื้อข้าวให้น้องตอน6โมง 20 เกือบทุกวันที่ผมต้องไปช่วยแม่เค้าเก็บของที่ร้าน ผมต้องนั่งรถไป แล้วเก็บของแล้วก็แบกลังหนัก8 ใบขึ้นรถเข็น ทุกวัน กลับมาถึงบ้านผมต้องมาทำงานให้เพื่อน ทำเสดผมก็เอาไปปริ้นเอาไปส่งครูแล้วก็ได้ตังตอบแทน แล้วบางทีผมนอนตื่นมา6โมงครึ่งแบบเนี้ย แม่ผมก็เอาอีกแหละด่าผมกระจายเลย <ไอเหี้ยข้าวไม่ต้องแดกไอห่าน้องมึงไม่ได้กินข้าวไปโรงเรียน เห็นแก่ตัวจริงๆมึง> ประมาณนี้ แล้วบางทีเวลาผมทำงานอยุ่ในห้อง พอผมวางเค้าก็จะเล่นเกมส์บ้าง แล้วพ่อกับแม่มีเวลาทั้งวันเค้าจะไม่เปิดเข้ามาดูหรอก เข้าชอบเปิดเข้ามาดูตอนที่ผมเล่นเกมส์ แล้วเค้าก็จะด่าว่า <วันๆอยู่แต่ในห้องนะมึง ไม่ออกไปเปิดหูเปิดตาบ้างเลย ใครไปใครมาขโมยของไปยกบ้านแหละ> คือผมอยากได้โทรสัพสักเครื่องนะ เวลาครูให้ทำงาน ผมก็ทำในโทรสัพได้ ไม่ต้องกลับบ้านมาเปิดคอมทำ กว่าจะเสด กว่าจะต้องไปรับแม่ วันนี้ผมนั่งทำโครงงานกว่าจะเสดก็จะ3ทุ่มอยู่แหละ รถเมย์ออก2 ทุ่ม แล้วผมต้องนั่งแท๊กซี่ไป แม่เค้าก็พูดว่า <มึงนะไม่ช่วยประหยัด เด่วกุจะออกมาอยู่นอกบ้านแหละ เช่าเค้าอยู่จะได้ไม่ต้องเสียตังค่าแท๊กซี่ทุกวัน> บางทีพ่อเค้าชอบพูดกับผมว่า เราอ่าโชคดีกว่าใครเค้าเลยรู้มั้ยมีให้ทุกอย่าง (ผมเป็นคนที่ปฏิเสธใครไม่เปน หรือโต้ไม่เปนอ่าแหละ) ผมก็ฟังเค้าพูดไป ส่วนตัวผมเองก็อยากตอบนะ อยากตอบว่าพ่อช่วยซื้อนี่ให้หน่อยสิ อยากได้จริงๆนะ >> พ่อผมเป็นคนดีนะเค้ารักผมมาก มีครั้งนึงผมเข้าโรงบาลเป็นโรคติดเชื้อในกระแสเลือด พ่อเค้ามายืนเฝ้าหน้าห้อง icu ผมไม่รู้มาตัวผมจะเป็นยังไง พ่อบอกให้ผมทำใจดีๆไว้นะ ตอนผมเด็กๆ ป้า อา ผมเคยบอกว่าตอนผมเกิดใหม่ๆ พ่อผมเห่อผมมากทั้งอุ้มทั้งหอมทั้งกอด สารพัดไปหมด ตอนผมอยุ่ม.3 พ่อผมซื้อโนตบุคให้กะเครื่องปริ้นเปนอะไรที่ผมดีใจมาก และ ม.3 พ่อก็ซื้อโทรสัพให้ผมเครื่องนึงBB ผมก็ดีใจมาก แต่แม่ผมไม่เคยจะซื้ออะไรให้ผมเลย ตั้งแต่ผมจำความได้ ล่าสุดมะ2เดือนที่แล้ว ผมเคยเห็นแม่ออกตัวจะจ่ายตังค่าซ่อมนาฬิกาให้ผมอ่าแหละ 700บาท แต่ผมบอกแม่ว่าไม่ต้องก็ได้ ปล่อยให้มันพังไปเด๋วค่อยซื้อธรรมดาใส่ ผมอยู่รร เอกชน ผมมองไปทางไหนก็มีแต่คนใช้โทรสัพ ไอโฟนบ้าง ซัมซุงบ้าง แต่กับผม ผมไม่มีโทรสัพใช้เลย เพราะBB ผมเพิ่งตกน้ำไป(ผมไม่ได้ทำตกน้ำเองน้ะ ผมไปซื้ออาหารหมา แล้วป้าคนขายเค้าขอดูโทรสัพผมแล้วทำตกน้ำเฉยเลย ไม่รับผิดชอบด้วย) ถ้าโพสในนี้ พ่อแม่ผมเค้าก็คงไม่รู้หรอก แต่ผมอยากระบาย ผมเหนื่อย ทั้งพ่อแม่ผมเค้าออกไปทำงานทุกวัน ผมอยู่บ้านรอเวลา2ทุ่มแล้วออกไปช่วยเค้า ผมเก็บตังเองตอนนี้ผมก็พอมีอยู่บ้าง แต่ผมต้องใช้จ่ายเองเพราะ แม่เค้าก็ไม่เคยมาช่วยผมจ่ายอะไร แค่ผมขอตังเค้าซื้อนู้นนี่นิดหน่อยเค้าก็บ่นจนผมจะตายอยุ่แหละ บางทีผมคิดนะตอนที่ผมเข้าห้องicu ทำไมผมไม่ตายไปตอนนั้นซะเลย หมอไม่น่าให้รอดมา ผมต้องมาใช้กรรมก่อนหรอ ผมเหนื่อย น้องผมก็สั่งสอนไรไม่เคยฟัง สั่งสอนวันนี้อีกวันก็ลืม แล้วใครรับผิดชอบ? ผมตลอด ผมคิดว่าผมจะปิดเครื่องโทรสัพแหละผมจะไม่ใช่ตอนนี้ผมเช่าของเพื่อนมาใช้ ผมเปิดโปรให้มันเดือนละ300 ก็ใช้ได้นะ BB รุ่นเก่า แต่ก้ดีก่าไม่มีใช้แหละ แต่วันนี้ผมจะเลิกใช้แหละ ถ้าผมใช้ผมคงเปนโรคประสาทตายพอดี แม่ผมโทรมาด่าตลอดถ้าผมทำไรให้เค้าไม่พอใจเช่น ทำไมน้องยังไม่กินข้าวตอนเย็น เด่วก็ด่าผมแหละ เค้าไม่เคยคิดจะโทษน้องเลยว่าทำไมเวลาพูดอะไรไม่ไปรีบทำตามทำไมต้องรอให้พูดซ้ำแล้วพูดแรงๆหลายที แล้วค่อยทำ ผมเหมือนเด็กเก็บกดใช่ไหมละครับ เก็บไว้ข้างใน แต่ข้างนอกผมก็เหมือนคนปกติไม่มีอะไร ผมชอบดูรูปคนตายที่เกิดจากอุบัตติเหตุต่างๆเช่นรถชน รถเหยียบ ผมเคยนั่งมองถนนแล้วคิดว่าถ้าเป็นผมบ้างนะ โดนรถชนหรือเหยียบอยุ่บนถนน มันจะเจ็บมั้ยตอนโดน หรือตายเลยพอโดนเสด