ระบายความในใจ

ตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอม ม.6 ซึ่งเป็นช่วงที่หนักใจมากๆ ท้อที่สุดแล้ว เพราะต้องรอผลคะแนนแอดมิชชั่น เวลาเปิด Facebook ก็เห็นเพื่อนๆ หลายคนเค้าได้ไปเรียนมหาลัยที่เค้าอยากเรียนแล้ว แต่เรามัวทำอะไรอยู่ สอบรับตรงที่ไหนก็ไม่ติด รอแอดนี่มันก็เครียดมากๆ คะแนนก็น้อย ไม่รู้จะเอาอะไรไปสู้เค้า ทำไมเรามันห่วยแบบนี้นะ เหนื่อยกับชีวิต เกลียดคำถาม ที่ใครๆที่เจอกันก้อชอบถาม "ได้ที่เรียนหรือยัง" "สอบรับตรงไม่ติดหรอ" เกลียดจริงๆ เกลียดที่สุด ยิ่งถ้าคนที่ถามเรานั่นเป็นพ่อแม่เราด้วยละก้อ มันยิ่งเหมือนกดดันเรา จนอยากจะหนีไปให้พ้นๆ และวันนี้ก็เป็นวันที่ประกาศผลรับตรงพยาบาล อุส่าห์เข้าไปจนถึงรอบสอบสัมภาษณ์แล้วแท้ๆ แต่ก้อยังไม่ติด ทำไมกันนะ ทำไมเรามันห่วยแตกแบบนี้ ไม่กล้าที่จะบอกพ่อแม่ว่าเราสอบไม่ติด สงสารพ่อที่อุส่าห์ตื่นแต่เช้าพาเราไปสอบ แต่เราก้อยังทำไม่ได้ เราเป็นพี่คนโต แต่กลับเป็นตัวอย่างที่ดีของน้องไปได้ เรารู้สึกจริงๆ รู้สึกท้อที่สุด ท้อจนทนไม่ไหว อยากหนีไปให้มันพ้นๆ ไม่อยากรับรู้อะไร ไม่อยากเจอใคร อยากอยู่คนเดียว เป็นคนรู้สึกที่ไม่รู้จะอธิบายให้ใครฟัง ท้อเหลือเกิน T^T