โดย เด็กเก็บกด » 23 ส.ค. 2018 00:19
ตั้งแต่จำความได้ก็อยู่กับตายายตลอด ได้เจอกับพ่อแม่บ้างแค่ช่วงปิดเทอมเป็นบางครั้ง ถึงจะเข้าใจว่าอีกฝ่ายทำงานแต่มันก็อดรู้สึกแย่ไม่ได้ โดยเฉพาะวันแม่-วันพ่อ เห็นคนอื่นอยู่กับพ่อแม่แต่ตัวเองไม่มีใคร อิจฉาน้องมาตลอดที่น้องได้อยู่กับพ่อแม่ พออายุ12ปี(ตอนนี้20)แม่ก็พามาอยู่ด้วยและด้วยความที่ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่มาตั้งแต่เด็กเลยต้องการความรักจากพ่อแม่มาก ทั้งๆที่พยายามทำตัวดี เชื่อฟังทุกอย่าง ไม่ได้เกเรแบบน้องสาว แต่กลับไม่เคยได้รับความสนใจเลย ไม่มีแม้กระทั้งคำชม พอทำผิดพลาดแม้เพียงเล็กน้อยก็โดนว่าซ้ำเติม ใช้งานเราทุกอย่างแต่น้องแทบไม่เคยทำอะไร และพอเราไม่ทำเพื่อประชดบ้าง ก็ต่อว่าเราตลอด แต่น้องกลับไม่เคยว่าอะไรมันเลย(เราอายุห่างจากน้อง5ปี) ถ้าตอนมันเป็นเด็กเเบบเมื่อก่อนก็จะไม่ว่าอะไรเลย พ่อแม่ไม่ยอมให้เราทำอะไรน้องเพราะบอกว่ามันเป็นเด็ก และถ้าเราทำ เราก็จะโดนพ่อแม่เอาคืน ในขณะที่เราถูกตายายฝึกให้ทำงานบ้านตั้งแต่ยังไม่เข้าอนุบาลด้วยซ้ำ จนตอนนี้น้องเกเรมากกว่าเมื่อก่อน ไม่ฟังใครแม้แต่พ่อแม่ เรียกง่ายๆว่าเอาแต่ใจ พ่อกับแม่กลับมากดดันเราให้เราได้ดีสร้างชื่อเสียงให้ตระกูล ให้รับข้าราชการทั้งที่เราไม่ได้ชอบแต่เพราะพ่อแม่อยากจะเชิดหน้าชูตาในสังคมและตั้งแต่เมื่อก่อนเเล้วที่เรากับพ่อไม่ถูกกันเพราะพ่อชอบเอาตัวเองเป็นหลักเป็นศูนย์กลาง ไม่มีเหตุผล ตัวเองถูกทุกอย่าง ส่วนแม่ก็เข้าข้างพ่อตลอดพอพ่อด่าแม่ก็จะด่าตามมาด้วย โดยที่แม่ไม่เคยฟังเหตุผลเราเลย เคยว่าเราเป็นตัวภาระด้วยซ้ำ ทั้งที่ค่าเทอมตอนเรียนมหาลัยก็เป็นเงินที่เราทำงานพิเศษตอนปิดเทอม ทำให้เราเหมือนอยู่ตัวคนเดียวมาตลอด เพื่อนเองก็ไม่ค่อยรับฟังแต่กลับพูดแต่เรื่องของตัวเอง อยากจะออกไปจากบ้านเพราะยังไงก็ไม่ได้ผูกพันธ์อะไรมากมายอยู่แล้วนอกจากคำว่าพ่อแม่ แต่พวกเขาก็คงไม่ยอมให้ออก เพราะคงจะเป็นภาระเปล่าๆ ก็ยังเรียนไม่จบ ไม่มีงานเป็นหลักเป็นแหล่งทำ คงต้องทนอยู่แบบกดดันแบบนี้ไปก่อน
ตั้งแต่จำความได้ก็อยู่กับตายายตลอด ได้เจอกับพ่อแม่บ้างแค่ช่วงปิดเทอมเป็นบางครั้ง ถึงจะเข้าใจว่าอีกฝ่ายทำงานแต่มันก็อดรู้สึกแย่ไม่ได้ โดยเฉพาะวันแม่-วันพ่อ เห็นคนอื่นอยู่กับพ่อแม่แต่ตัวเองไม่มีใคร อิจฉาน้องมาตลอดที่น้องได้อยู่กับพ่อแม่ พออายุ12ปี(ตอนนี้20)แม่ก็พามาอยู่ด้วยและด้วยความที่ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่มาตั้งแต่เด็กเลยต้องการความรักจากพ่อแม่มาก ทั้งๆที่พยายามทำตัวดี เชื่อฟังทุกอย่าง ไม่ได้เกเรแบบน้องสาว แต่กลับไม่เคยได้รับความสนใจเลย ไม่มีแม้กระทั้งคำชม พอทำผิดพลาดแม้เพียงเล็กน้อยก็โดนว่าซ้ำเติม ใช้งานเราทุกอย่างแต่น้องแทบไม่เคยทำอะไร และพอเราไม่ทำเพื่อประชดบ้าง ก็ต่อว่าเราตลอด แต่น้องกลับไม่เคยว่าอะไรมันเลย(เราอายุห่างจากน้อง5ปี) ถ้าตอนมันเป็นเด็กเเบบเมื่อก่อนก็จะไม่ว่าอะไรเลย พ่อแม่ไม่ยอมให้เราทำอะไรน้องเพราะบอกว่ามันเป็นเด็ก และถ้าเราทำ เราก็จะโดนพ่อแม่เอาคืน ในขณะที่เราถูกตายายฝึกให้ทำงานบ้านตั้งแต่ยังไม่เข้าอนุบาลด้วยซ้ำ จนตอนนี้น้องเกเรมากกว่าเมื่อก่อน ไม่ฟังใครแม้แต่พ่อแม่ เรียกง่ายๆว่าเอาแต่ใจ พ่อกับแม่กลับมากดดันเราให้เราได้ดีสร้างชื่อเสียงให้ตระกูล ให้รับข้าราชการทั้งที่เราไม่ได้ชอบแต่เพราะพ่อแม่อยากจะเชิดหน้าชูตาในสังคมและตั้งแต่เมื่อก่อนเเล้วที่เรากับพ่อไม่ถูกกันเพราะพ่อชอบเอาตัวเองเป็นหลักเป็นศูนย์กลาง ไม่มีเหตุผล ตัวเองถูกทุกอย่าง ส่วนแม่ก็เข้าข้างพ่อตลอดพอพ่อด่าแม่ก็จะด่าตามมาด้วย โดยที่แม่ไม่เคยฟังเหตุผลเราเลย เคยว่าเราเป็นตัวภาระด้วยซ้ำ ทั้งที่ค่าเทอมตอนเรียนมหาลัยก็เป็นเงินที่เราทำงานพิเศษตอนปิดเทอม ทำให้เราเหมือนอยู่ตัวคนเดียวมาตลอด เพื่อนเองก็ไม่ค่อยรับฟังแต่กลับพูดแต่เรื่องของตัวเอง อยากจะออกไปจากบ้านเพราะยังไงก็ไม่ได้ผูกพันธ์อะไรมากมายอยู่แล้วนอกจากคำว่าพ่อแม่ แต่พวกเขาก็คงไม่ยอมให้ออก เพราะคงจะเป็นภาระเปล่าๆ ก็ยังเรียนไม่จบ ไม่มีงานเป็นหลักเป็นแหล่งทำ คงต้องทนอยู่แบบกดดันแบบนี้ไปก่อน