งง...กับความรู้สึกตัวเอง

[JiB]

หลายๆคน อ่านข้อความนี้แล้ว อาจจะนั่งหัวเราะก็ได้นะคะ เพราะตัวเราเองก็ยังตลกตัวเองอยู่เหมือนกัน ปัญหาที่เกิดขึ้นนี่มันเป็นเรื่องที่ไม่กล้าเล่าให้ใครฟังจริงๆ คือ เริ่มจากเมื่อ 1 ปีที่แล้วฉันเคยมีแฟนและก็คุยกันว่าจะแต่งงานกัน ซึ่งกำหนดการและผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายรับรู้ แต่พอเราเริ่มเตรียมงานตัวฉันเองกับรู้สึกยังไม่พร้อมและก็กลับมาทบทวนซ้ำว่าเราทั้ง2 รักกันจริงไหมเนื่องจากเราคบกันมา 8 ปี แถมเป็นเพื่อนกันมาก่อนด้วย เลยไม่ค่อยเข้าใจตัวเองสักเท่าไร แต่ที่คบกันได้คือ เราทั้งสองคนไม่ค่อยไปยุ่งกับชีวิตส่วนกัน คบกันเหมือนแบบเป็นเพื่อนเสียมากกว่า ซึ่งเราทั้งสองคนคิดเหมือนกันแต่ไม่เคยพูดกันจนผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเห็นว่าเราคบกันมานานแล้ว จึงอยากให้แต่งกันซะ ซึ่งเราทั้งสองคนก็อึ้งนะ พูดไรไม่ออกต่างคนก็เดาความคิดของอีกฝ่ายไม่ออก จนไม่กล้าพูดไรออกไป แต่มันก็มีเรื่องที่ทำให้เราทั้งสองคนไม่ได้แต่งกันจนได้เนื่องจากเจ้าแฟนตัวดีของฉัน อย่างที่เล่าตั้งแต่แรกว่าเราคบเหมือนแบบเพื่อนที่สนิทกันมากกว่า ซึ่งแฟนตัวดีของฉันก็ซุกคบกับผู้หญิงอีกคนถ้าเป็นคนอื่นที่รักกันอยู่คงเจ็บปวดไม่น้อยถ้าได้รู้ว่าผู้หญิงที่เขาคบซ้อนนั้นเป็นเพื่อนของตัวเองแล้วเธอกำลังท้องได้ 3 เดือนเธอทนไม่ได้จึงโทรมาคุยกับฉันเอง แต่สำหรับฉันไม่เสียใจในเรื่องนั้นเลย แต่โมโหมากกว่าที่ปล่อยไว้ตั้งนานจนมาถึงขนาดนี้แล้ว ส่วนหนึ่งก็ดีใจนะ แต่ก็เสียใจที่ทำให้พ่อแม่ต้องขายหน้านั่นคือเหตุผลหลักๆที่ฉันเสียใจ และเป็นจุดเริ่มต้นของการรู้ตัวตนตัวเองจริงๆ เนื่องจากฉันทนคำพูดคนแถวบ้านไม่ไหวรวมไปถึงมองหน้าพ่อแม่ไม่ติด ฉันจึงตัดสินใจลาออกจากที่ทำงานเก่าและมาเที่ยวบ้านเพื่อนคนหนึ่งซึ่งฉันได้ถูกแนะนำให้ทำงานที่นั่น ฉันจึงตัดสินใจทำงานแถวบ้านเพื่อน และก็ได้รู้จักกับเพื่อนร่วมงานใหม่ๆ หลายคน รวมไปถึงคนที่ทำให้ฉันมีปัญหาในตอนนี้ด้วย เพื่อนร่วมงานคนนี้เป็นผู้ชายไม่แท้ไม่ถึงกระเทย ประมาณแค่เกย์ อายุ 45 กว่า ลืมบอกไปว่าฉันอายุแค่ 25 ห่างกันต้อง 20 ปี ซึ่งในตอนแรกฉันก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะยังไม่สนิทแต่พอรู้จักมากขึ้นมันทำให้ฉันรู้ว่าเขามีอะไรหลายๆอย่างเหมือนฉัน เขาเป็นคนตลก น่ารัก ขี้งอน แล้วก็คิดมาก...มากเกินแบบแคร์ความรู้สึกคนอื่นมาก กลัวที่สุดคือกลัวว่าคนอื่นจะหาเขาเห็นแก่ตัว ซึ่งเราก็สนิทกันมากขึ้น คบกันแบบพี่ แบบน้องมาตลอด จนมาวันหนึ่งเราเกิดไม่เข้าใจกันทะเลาะกันแรงมาก มันเลยทำให้ฉันรู้ว่าฉัน....ตกหลุมรักผู้ชายใจเป็นหญิงไปเสียแล้ว ซึ่งฉันบอกตามตรงว่าความรู้สึกแบบนี้เป็นครั้งแรกที่รู้สึก แคร์เขามากอยากจะทำทุกทางให้เขาคือดี แล้วก็ได้ผลเรากับมาคุยกันเหมือนเดิม ^^ อืม...เหมือนเดิมหรือเปล่า อาจมีเปลี่ยนแปลงบ้างก็มีแค่ฉันคนเดียว ที่เปลี่ยนเขายังทำตัวปกติ แต่ฉันกลับคิดถึงเขาตลอด อยากคุย อยากเห็นหน้า อยากทำอะไรดีๆให้เขา ขอแค่เขาบอก แต่เมื่อความรู้สึกที่มันมากขึ้นทุกทีมันทำให้ฉัน ไม่กล้ามองหน้าเขา เพราะเขาบอกว่าคนอย่างฉันไม่ต้องพูดก็รู้ว่าคิดอะไรเพราะทุกอย่างแสดงออกทางสีหน้าหมด ฉันเลยกลัวว่าสักวันเขาจะรู้ว่าฉันแอบชอบเขาแล้วเราจะไม่สนิทกันเหมือนเก่า ฉันรู้สึกว่านี่ล่ะที่เรียกว่าความรัก เพราะว่าแค่ฉันอยู่ข้างๆเขา ใจก็เต้นแล้วกับแฟนเก่านี่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้เลย หลายๆครั้งที่ฉัน เรียกเขาว่า...ลุง...เรียกเขาว่า...กระเทย...ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่ชอบ แล้วก็เคืองกันตลอด เขาจะรู้ไหมน๊า..ว่าที่เราทำลงไปนั่นแค่ต้องการตอกย้ำตัวเอง เท่านั้นเองว่ารักครั้งนี้มันไม่มีทางเป็นไปได้ เฮ้อ..นี่หมายความว่าฉันเป็นผู้หญิงที่ชอบกระเทย ใช่ไหม แถมความแตกต่างระหว่างวัยอีกต่างหาก ฉันควรทำไงกับคาวมรักครั้งนี้ดีคะ ฉันไม่รู้จริงๆว่าควรทำไง รู้เพืยงแต่ฉันรักเขามากจริงๆ