เราโตแล้วนะไม่ใช่เด็กๆ และยายเรายังคอยตรอกย้ำเราอยู่เรื่อยเราผิดด้วยหรอที่เราอยากเป็นดารา เราชื่นชอบดารา แต่ผลการเรียนเราก็ไม่ได้ตกนิ แล้วทำไมต้องมาคอยด่า ว่าเราด้วย เราอยากเรียนอะไรอยากเป็นอะไรก็ไม่ปล่อยเรา มันคืออนาคตของเราไม่ใช่หรอ ทำไมเขาต้องมากำหนดอนาคตเราด้วย ทางเดินชีวิตของเรา เราอยากเลือกเดินเอง
บางทีเราก้อน้อยใจนะ บางทีก้อถามตัวเองว่าเราใช่ลูกหลานของเขาจิงๆรึป่าว ทำไมถึงทำกับเราอย่างนี้ บางครั้งเราคิดที่จะผูกคอตาย ให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย เขาคงจะมีความสุขมากกว่านี้ เหมือนเราเป็นตัวปัญหาของเขา หลายครั้งที่เขาพูดตรอกย้ำน้ำใจเรา เราก้อไม่อยากอยู่ให้เขาเห็นหน้าเราแล้ว เกลียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดที่สุดคือการบังคับ
