เราไม่มีเพื่อน ส่วนพ่อกะแม่ก็อยู่ห่างกัน พี่น้องเราก้ไม่ค่อยสนิท แฟนก็ทำงานเหนื่อยมากแล้วเราก็ไม่อยากให้เขามาเหนื่อยก่ะเราอีก ตะก่อนอ่ะเราชอบเข้าหาคนนะแต่เดี้ยวนี้ไม่รู้เป็นไรอยู่ๆก็ิดว่าการเข้าหาคนเนี่ยเป็น เสร่อ เพื่อบางทีเขาไม่อยากรู้จักเราก็ได้ เราก็เลยเหลือแค่แฟนคนเดียวที่เป็นทั้งเพื่อน พี่ เป็นครอบครัวที่เราเหลือคนเดียว เราก็เลยไม่รู้ว่าจะระบายมันออกมายังไง จนเราได้มาเจอเว็บนี้ พอพิมๆลงไปมันก็โล่งขึ้นมาหน่อย นิดนึงอ่ะ ดึกละ ไปข่มตัวเองนอนก่อนนะ ฝรรดี คนที่เข้ามาอ่าน อยากบอกอะไรเราก็บอกได้นะ เรารับฟัง เราอยากรู้เหมือนกันว่าจะมีใครเข้าใจเราไหม บายๆ
ปล.สาเหตุที่คิดแบบนี้เพราะเราเคยเป็นคนร่าเริงมาก่อน ไม่เคยคิดเล็กคิดน้อย