ที่ฉันเรียน เรื่องนี้ให้ท่านผู้อ่าน เพราะฉันชิ้งหู หรือแซ่โอ๊ว ดิฉันบอกหลานสะใภ้ตั้งแต่แรกมาถึง เขายังกล้าปฏิบัติต่อฉันอย่างนี้ ดิฉันคือแขกบ้านแขกเมือง และดิฉันจ่ายเงินมาเอง ไม่ได้มาฟรี ฉันเดินทางไปประเทศจีนหลายครั้ง เจอแต่คนดี ๆ ยกเว้นหลานสะใภ้
ระหว่างเดินทางอยู่ สุรางค์กล้าดิฉันว่า “ไม่มีมารยาท ต้องไปโรงเรียนสอนมารยาท เรียนสูง ๆ ทำจนคนไม่นับถือ” ดิฉันให้ผู้อ่านพิจารณาเองว่าใครไม่มีมารยาท ใครกันแน่ที่ต้องเข้าโรงเรียน ประโยคที่แสดงว่า สุรางค์เรียนต่ำ ๆ แต่มีคนนับถือ ขยายโดยเรื่องต่อไปนี้ ตอนถึงสนามบินซัวเถา หลังจากเอากระเป๋าสัมภาระเข้าเครื่องแล้ว สุรางค์เดินโฉบไปโฉบมา ในที่สุดหกล้ม ทุกสายตาพุ่งตรงไปยังเขาด้วยความสมเพช ไม่มีใครคิดจะประคองเขา แม้แต่ดาวหรือเฮียทิ้ว ที่เขาบอกว่าสนิทสนมกันนักหนา บังเอิญมีเจ้าหน้าที่สายการบิน เป็นชายสูงใหญ่เดินผ่านมาช่วยประคอง ขึ้นไปบนเครื่องบิน เฮียเคี้ยงและดาว สองคน นั่ง 3 ที่ เฮียทิ้วและซ้อ สองคน นั่ง 3 ที่ เพราะบารมีเฮียเคี้ยง สุรางค์ซึ่งซื้อของมาอย่างมากมายเซไปทางเฮียทิ้ว เฮียทิ้วส่งเสียงร้อง “สุรางค์อ่า” สุดท้ายเฮียทิ้วยอมให้เขาฝากของรุงรังไว้เนื่องจากมีที่ว่าง (ส่วนดิฉันถูกใช้ให้ช่วยหิ้วของตั้งแต่อยู่เมืองจีนไปจนขึ้นเครื่อง เป็นหม้อต้มยาหนักใบใหญ่พอสมควร) ลงจากเครื่องต้องช่วยหิ้วผ่านด่าน ถูกนางด่านสกัดไว้ชั่วคราว สุรางค์เดินคุมอยู่ข้างหลังกลับไม่โดน เพราะนางด่านเกิดความขี้เกียจตรวจ พ่อผ่านด่านสุรางค์หิ้วหม้อไปทันที ไม่มีคำขอบคุณ...นั่งรถ AIRPORT BUS กลับพร้อมเฮียย้ง คนละสายกับสุรางค์ เฮียย้งบอกสุรางค์บอกจะฝากของขึ้นเครื่องหลายอย่าง แต่เขาไม่ยอมจึงรับฝากแค่แผ่นซีดี ทุก ๆ คนก็มีของของตนเอง น่าเอือมระอา น่ารำคาญ
บุญคุญของดิฉันที่ให้ยืมรองเท้าผ้าใบขึ้นกำแพงเมืองจีนได้ สุรางค์ใช้อย่างไรก็ไม่หมด แล้วทำรองเท้าหายไม่ขอโทษ ไม่จ่ายเงิน บอกฉันว่าเขาเคยถือแอปเปิ้ล หลายลูกมาฝั่งตรงข้ามบ้านดิฉัน แต่หาบ้านไม่เจอ ทั้ง ๆ ที่มีเบอร์โทรศัพท์...บอกหลานชายเฮียเคี้ยงว่าจะส่งเสื้อยืดไปให้ อยากถามหลานชายจังเลย ว่าป่านนี้ได้รับหรือยัง
ขอชมคนขับรถที่เมืองเท่งไฮ้ และนุช ที่คอยช่วยเหลือดิฉันตลอด รอรับฟังสิ่ง ร้าย ๆที่เกิดขึ้น กับกระทำของดาว (อริศรา) , น้องสาว, เจริญรัตน์(เม่งหล่าน), สุรางค์, หลานสะใภ้ ที่เมืองเท่งไฮ้
เดินทางครั้งแรกกับสุรางค์เสียรองเท้าผ้าใบ
เดินทางครั้งที่สอง เสียอิสรภาพเหมือนติดคุก
ถ้า เดินทางครั้งที่สาม อาจจะต้องเสียชีวิต
ก่อนกลับจากเมืองจีน นุชพูดว่า เที่ยว 11 วัน 10 คืน ถูกจะแย่ 20,000 กว่าบาท สำหรับดิฉันถ้ามากับคนกลุ่มนี้อีกแถมเงินก็ยังไม่เอา
ค่าใช้จ่ายของฉัน + พาสปอร์ต + รูปถ่าย + VISA + ค่ารถ ค่าเครื่องบิน ไปกลับ 24,000 กว่าบาท
ดิฉันจบปริญญาตรี วิชาภาษาอังกฤษ ฉันได้เรียนภาษาจีนกลางและแต้จิ๋ว ดิฉันสามารถเขียนนามยิ่งใหญ่ของท่านประธานาธิบดีหู ได้.......................... ต้องมาให้อีดาว ซึ่งไม่รู้จบอะไรมาหรือเปล่า มาทำเช่นนี้
ฉันได้ยินเฮียเคี้ยงพูดบนเครื่องบินกับดาวว่า “ถ้าลื้ออยู่บ้าน ลื้อออกมาข้างนอก ลื้อเป็นแฟนอั้ว คนที่เจ้าอารมณ์ เต็มไปด้วยโทสะจริต ขี้อิจฉา ใช้ความเถื่อนเป็นเกณฑ์ เฮียเคี้ยงจะเอามาเป็นแฟนได้ยังไง” ไม่รู้ว่าดาวจะรู้สำนึกมั้ย........จบ