ระบายความในใจ

ผมก็ไม่อยากทนกับแม่ผมมากนะ
แต่เพราะเค้าเปนแม่ผมเลยต้องยอม
แต่แม่ไม่มีเหตุผล ไม่รู้จักพอดี เห็นแก่ตัว
ลำเอึยง ตัวเองถูกหมด ใครทำไรไม่ได้เลย
ไม่มีคามน่าเคารพนับถือสักนิด
ผมจะไปเรียน ร.ร.ก็ไกลแค่บอกว่าระหว่างทางไปร.ร.รับเพิลไปด้วยแม่บอกให้เดินไป
เมื่อก่อนผมเปนคนนิสัยไม่ดีเลวเลยอะ
ผมเปลี่ยนตัวเองตั้งใจเรียนจากเใอก่อนเกรดแค่1กว่าตอนนี่เปน3ชมสักนิดก็ไม่มีมีแต่ด่าว่าทำไม่ได้แค่นี้ทำไมคนอื่นได้มากว่านี้ แล้วทำไมต้องเอาผมไปเทียบกับคนอื่น
ตังให้ผมไปร.รแค่ค่าน้ำมัน ค่างาย ค่าซื้อของกลับมาทำบ้าน ก็หมดแล้ว ไปร.ร.ผมก็อด
ผมอยู่บ้านทำงานทำเสจก็มานั่งเล่นตามประสาวัยรุ่นแล้วมาด่าผมว่าวันๆผมไม่ทำไร โทรศัพคงพาเมิงเจริญ
แม่ไม่เคยพูดดีสักครั้ง กำลังก็ไม่มี ผมท้อมาก
แม่สั่งไรผมก็ทำแม่อยากได้ไรผมก็หาให้
ผมยอมแม่ทุกอย่าง
แต่แม่ก็ไม่เคยดีขึ้นเลย
เปนแต่ใช้กำลัง ตัวเองถูกหมด ยนะทำไรอยากได้อะไรต้องได้
ไล่ผมออกจากบ้านหลายครั้งแล้ว
ผมตกเยนก็ต้องตะเวนหางาน
กลับบ้านก็ทำงานบ้าน
ผมแทบไม่มีเวลาส่วนตัวเลย
ไปไหนทำไรกินไรคบเพิลแบบไหน
แม่ก็สั่งห้ามหมด กดดันมาก แม่ชอบมาบังคับ
ข่มขี่ ใช้แต่รำพูด ไม่เคยรักษาสัญญา เอาเงินไปทำไรไร้สาระ
เจ้าอารม
ผมจะทำไงดีคับค
ผมท้อมากมีแม่แบบนี้
ผมเหนแม่คนอื่นเค้าดีกับลูก
ผมเหนแม่เพิลผมดีกับเพิลบางทีผมก็น้อยใจแอบมาร้องไห้
ผมอยากมีชีวิตเหมือนเพิลคนอื่น
ทำไมต้องมาบงการชีวิตผม
ทำลายชีวิตผมทุกอย่าง
ผมอากเปนไรก็ไม่ให้ผมเรียน
ผมไม่ชอบอะไรก็บังคับอยู่ได้
ผมก็แค่อยากเดินด้วยตัวเองอยากมีอิสระบ้าง
อยากได้แม่ที่ดีกว่านี้
ผมเหนครอบครัวอื่นยังมีความสุขได้
ผมก็อยากมีเหมือนกัน
เสื้อผ้า ขอเงอะไรก็แล้วแต่ผมไม่เคยได้จากเค้าเลย
ถ้าไม่มีพี่มาให้ เพิลมาให้ก็ต้องซื้อเอง
ตังไป ร.ร.บางทีเค้าก็ให้บ้างไม่ให้บ้าง
ผมก็ต้องเกาะเพิลบ้างอิจฉาที่เค้ามีครอบครัวที่ดี
แม่บังคับแม้เรื่องเพิลผมจึงไม่ค่อยมีเพิลเวลาให้เพิลให้แฟนก็ไม่มีผมจึงต้องอยู่คนเดียวในร.ร.
เหงามากอะผมเก็บกดมาก
ผมอยากมีชีวิตทีดีกว่านี้
แม่ผมยังมีอีกเยอะแต่ตอนนี้ไม่ว่างแล้วคับต้องไปทำงาน

ฉันขอเล่าเรื่องของฉันนะคะบ้างที่คุนอาจจะคิดอะไรได้บ้าง เรื่องของคุนก็คือคุนไม่เข้าใจแม่แต่เรื่องของฉันคือไม่เข้าใจพ่อเรื่องของฉันมันก็ไม่ได้เลวร้ายเท่ากับเรื่องของคุนหรอกนะคะ คือว่าเรามีพีสาวอย่หนึ่งคนแต่ว่าไม่ใช่พีสาวแท้ๆเป็นลูกติดแม่มาแต่ว่าพ่อจะเข้าใจและรักพี่สาวเรามากกว่าเราซะอีกพี่สาวเราไม่เคยโดนพ่อตีเลยและพ่อก็ไม่เคยทีจะบังคับอะไรเลยถึงจะบังคับก็จะนิดๆน่อยๆเท่านั้นแต่กับเราพ่อไม่เคยเข้าใจอะไรเลยแล้วก็โดนตีบ่อยมากแล้วเรื่องบังคับไม่ต้องพูดถึงบังคับทุกเรื่องโทรศัพท์ก็ไม่ให้มีไปไหนก็ไม่ได้ต้องอย่บ้านตลอดและที่สำคัญห้ามเรามีแฟนอีกด้สยแค่นี้ยังไม่พอนะตอนเดกๆพ่อเรายังเคยเอาเราไปทิ้งไว้ข้างถนนอีกด้วยถ้าปู่ไม่ไปเก็บเรามาป่านนี้เราคงตายไปแล้วตอนแรกเราก็รู้สึกเสียใจน้อยใจสารพัดที่จะรู้สึกนอนร้องไห้ทุกคืนคิดอย่ตลอดเวลาว่าทำไมพ่อถึงรักพี่สาวเรามากกว่าเราทั้งๆทีพีสาวเราก็เป็นแค่ลูกเลี้ยงเท่านั้นแต่ตอนนี้เรารู้แล้วล่ะว่าทำไมก็เพราะว่าท่านอยากเห็นเราเป็นคนดีแหละมีความอดทนไงแม่คุนก็คงเหมือนกันแหละถึงท่านจะบังคับคุนด่าคุนบ้างทีท่านอาจจะอยากเห็นคุนโตเป็นผ้ใหญ่ที่ดีและมีความอดทนกับทุกอย่างแต่ตอนนี้แค่แม่ด่าคุนบังคุนคุนก็บ่นและไม่มีความอดทนแล้วถ้าคุนโตขึ้นคุนจะมีความอดทนและผ่านอุปสรรคไปได้ริเปล่าสุดท้ายฉันขอยืนยันเลยนะะว่าไม่มีพ่อแม่คนไหนไม่รักลูกถ้าท่านไม่รักคุนท่านคงไม่มีคุนออกมาหรอกคุนก็รู้นิว่ากว่าแม่จะคลอดเราออกมาและเลี้ยงเรามาจนเราสามารถเถียงท่านได้ท่านเหนื่อยขนาดไหน