ระบายความในใจ

วันนี้ผมได้ทำสิ่งที่ผิดมหันต์ลงไป ผมเรียกเขามานั่งคุยกันตัวต่อตัว ผมบอกชอบเขาไปตรงๆ
เพราะผมไม่อาจเก็บความรู้สึกนี้ไว้อีก ด้วยเหตุผลที่

มันอึดอัด
มันทรมาน
มันลำบากใจ
มันหมกมุ่น

ผมไม่อยากคิดเองไปคนเดียว ผมจึงตัดสินใจทำไป ตอนนั้นเขาดูเหมือนลำบากใจมากๆเค้าบอกผมว่าเป็นแค่พี่น้องเถอะ มากกว่านั้นไม่ได้จริงๆ

ด้วยคำตอบนั้นมันทำให้ผมนั้นเสียใจมาก มาก... ถึงมากที่สุด

มันเจ็บที่หน้าอกข้างซ้าย ที่ที่
หัวใจมันอยู่ เหมือนโดนบีบรัดจากแรงอะไรสักอย่าง

ผมถามตัวเองว่า ที่ทำไปทั้งหมดมันได้อะไร มันไม่มีความหมายเลยหรือ

เสียเวลา เสียใจ เสียความรู้สึก ให้ความรักกับเขาไปตั้งมากมาย มันไม่ได้อะไรเลยหรือ

ผมถามเขาว่า เราควรจะไปต่อหรือถอยหลังดี
เขาตอบว่า นายควรถอยหลังดีกว่า

ตอนนั้นผมพูดไม่ถูกจริงๆ เอาจริงๆผมไม่อยากเสียเค้าไป และผมคงทำใจยอมรับกับคำว่า
แค่พี่น้องไม่ได้เช่นกัน ผมเสียใจมากๆ

เหตุการณ์นั้นเราสองคนลำบากใจทั้งคู่ เขาเหงื่อออก พูดไปแบบกระอุกกระอัก น้ำตาซึม
ผมไม่ร้องไห้ ไม่แสดงออกในตอนนั้น แต่ข้างในแทบพังทลาย



เรายังไม่ได้คุยกันเลยตั้งแต่เหตุการณ์นี้ผ่านไป ผมสงสารเค้ามากตอนที่ผมพยายามกดดันให้เขาตอบแบบตรงๆ เค้าดูลำบากใจมาก ผมเคยสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำให้เขาเสียใจแต่ที่ต้องทำไป

เพราะผมสับสน สับสนกับท่าทีที่เขามีให้

ตอนนี้ผมเสียใจมาก ผมทำถูกแล้วใช่มั้ยครับ ที่กล้าบอกไป ผมควรจะทำยังไงต่อไปดีครับ
ไปต่อหรือถอยหลังดี หรือ "ออกไปจากชีวิต" ของเค้าเลย
ในใจก็พยายามสั่งตัวเองให้ ตื๊อต่อไป เพราะอาจจะเปลี่ยนใจเค้าได้บ้าง แต่อีกใจก็ควรปล่อยเค้าไป
แต่มันก็ทรมานเพราะต้องเห็นหน้ากันทุกวัน และผมคงเป็นพี่น้องกับเค้าไม่ได้จริงๆ ความรักมันฝังรากลงไปในใจเรียบร้อยแล้วครับ

ช่วยให้คำแนะนำกับคนโง่ๆและดวงซวยกับผมทีครับ


ปล.ผมจีบผู้ชายนะครับ

สำหรับเรานะ เราก็บอกไปแบบนั้นเหมือนกัน การที่บอกรักแบบนี้ ให้เขาบอก ตรงๆ" กับเรานะดีสุดเเล้ว การได้แอบชอบเป็นอะไรที่ดีสุดเเล้ว ^^ บอกรักไปก็ดีกว่าไม่บอกอ่ะนะ. แต่เรา ต้องยอมรับผลที่มันเกิด ไม่ว่าผลที่เกิดเป็นแบบไหนก็เถอะ นับถือเลยนะที่กล้าบอกรักขนาดนี้. อย่าเสีย ใจเลยเหอะะ ได้บอกรักเขา ]ถือว่าสุดยอดเเล้ว กล้ามากๆ ^_^ แฮร่ๆ บ่นซะเยอะ ไปละบ๊าย บาย