ระบายความในใจ

ตอนนี้เราอายุ15ปีเรามีรักครั้งแรกเมื่อตอนป.3 เราเปนเพื่อนสนิทกันมากไปไหนมาไหนด้วยกันเพราะเค้าเปนเพื่อนคนแรกของเราที่เข้ามาทำความรุ้จักเราเมื่อตอนป.1เราเลยไม่เคยห่างกันไปไหนเลย มีวันนึงช่วงป.3เทอม2 วันนั้นเรามาโรงเรียนค่อนข้างเช้ามากของเด็กประถม และก้อมาเจอเพื่อเราเค้ามาเช้าประจำอยุ่แล้ว เรากับเพื่อนก้อเอากระเป๋าไปเก็บกัน แล้วก้อมานั่งกันหน้าห้อง เราคุยกันไปคุยกันมา อยู่ดีๆเพื่อนก้อเข้ามาหอมแก้มเรา เราก้ออึ้งแล้วก้อเขินๆด้วย(ทั้งที่เราเป็นหญิงด้วยกันทั้งคู่) แล้วเพื่อนก้อิ้มามาให้แล้วเราก้อยิ้มตอบ และหลังจากวันนั้นเราก้อไม่มีอะไรแปลกไปเลย จนเปิดเทอมตอนป.4 เราก้อไม่เจอเพื่อนคนนั้นอีกเลย มารู้ทีหลังว่า เพื่อนคนนั้น เค้าย้ายโรงเรียนไปแล้ว พอไม่มีเค้าอยู่ข้างๆ ก้อรุ้สึกเหงาแล้วเพิ่งมารุ้ว่ารักเค้า(ช้าไปมั้ย..)ตอนนี้ก้อ 6 ปีแล้ว เราก้อเหนเค้ากลับมาแล้วก้อผ่านที่เดิมๆที่เค้ายุเราเหนเค้าแค่2-3วันเค้าก้อหายไปอีกแล้ว เรายังไม่ได้บอกความในใจเลย เราคิดถึงแบมน่ะ เรารักแบมมากน่ะ ถ้าเกิดจำกันได้ เจอกันก้อมองกันบ้างน่ะ....
..........#may sastorn netin

ถามใจตัวเองรึยังว่าอยากได้เขาเป็นแฟนป่ะ?
แล้วถามต่ออีกว่าพอได้เป็นแฟนแล้วจะทำยังไงต่อ?
แล้วถามต่ออีกพอทะเลาะกันจะง้อยังไง?
ถามต่ออีกว่าถ้าเลิกกันจะมองหน้ากันติดไหม?

อิอิ ไม่ต้องคิดไรมากแค่คำถามเล่นๆ ถ้าชอบเขาจริงๆก้อวิ่งชนเป้าหมายไปเลย อย่าได้กลัว เด่ว คนอื่นจะคาบไปนะน้อง *-*