ระบายความในใจ

ฉันคือผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ที่มีครอบครัวแล้ว ฉันมีลูกสาวหนึ่งคน เธอน่ารัก
เรื่องของฉันมันเริ่มขึ้นเมื่อปี2556 หลังฉันคลอดลูกได้เกือบปี ก่นหน้านี้ฉันมีความสุขกับชีวิตคู่ ครอบครัว
จนกระทั่งวันหนึ่ง แฟนของฉัน ก้อเปลี่ยนไป เค้าปิดบังฉันตั้งแต่ก่อนแต่งงาน เค้าติดน้ำท่อม แต่ฉันก้อไท่ได้คิดอะไรมาก เพราะเค้าก้อทำตัวดีมาตลอด จนนานเขา เข้าเริ่มแย่ เขาทำงานตอนกลางคืนกลับมาก้อ 6 โมงเช้า 07:30 -13:30 เขาก้อจะอยู่กับเพื่อน เวลาที่เราจะอยู่กันพร้อมหน้าไม่มีเลยก้อว่าได้ ใครหลายคนอาจจะมองว่างี้เง้า แต่ฉันเพียงต้องการ คำพูดดีๆ คอยถามเหมือนห่วงใย สนใจครอบครัวบาง แค่นั้น ซึ่งเค้าไม่เคยมี เค้าจะพูดดี คอยห่วง แค่เพื่อน บางทีจะเสียใจหากทำมห้เพื่อนผิดหวังหรือโกด ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไม? มีเพื่อนฉันไม่โกดเพราะฉันก้อมี แต่ถ้าขนาดนี้ทำไม ไม่เลิกกันแล้วกลับไปอยู่อย่างที่เคยเป็น ฉันจะไม้โกดเทอเรย แต่อย่ายือกันอย่างนี้ ไม่ว่าเพื่อนเทอจะเป็นหญิงชาย เทอคอยบอกฝันดี บอกว่ารักเพื่อน คิดถึง แล้วทำไม คำเหล่านี้ฉันถึงไม่เคยได้ยิน
ข้อความเหล่านี้เกือบทุกประโยคฉันเคยพูดให้เค้าฟัง แต่ก้อเหมือนเพียงลมที่ผ่าน

คุณโชคดีที่มีลูกที่น่ารัก อย่างน้อยเรายังเคยได้รับความสุขจากความรัก จากคนที่เรารัก ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไป แต่ทุกอย่างเราเปลี่ยนแปลง หรือคาดหวังสิ่งใดกับคนอื่นไม่ได้ แต่หากคุณทบทวนดูแล้วความสุข คือ การปรารถนาดี ห่วยใย ใส่ใจกับสิ่งที่คุณรัก จงทำต่อไปโดยไม่คาดหวังผล เหมือนดั่งแม่ที่รักลูกโดยไม่ต้องการผลตอบแทนใด ๆ ทำบ้านให้ร่มเย็น น่าอยู่ แล้วทุก ๆ อย่างจะดีขึ้น ใส่ในเรื่องที่สำคัญและเราทำได้เอง แล้วปล่อยวางกับคำพูดและการกระทำของคนอื่น