ระบายความในใจ

เคยมั้ย...ที่ไม่รู้ว่าทำอะไรผิด. .... เคยมั้ย...ที่ทำอะไรแล้วไม่เข้าตา
เคยมั้ย...แค่ถามอะไรกลับถูกว่า. เคยมั้ย...ที่เราเสียน้ำตาแล้วไม่มีใครสนใจ


ไม่ได้อยากจะโทษใคร แค่อยากมีที่ระบายความรู้สึกตอนนี้.
เรากับแฟนอยู่ด้วยกันมา 6-7ปี. แฟนเป็นคนอารมณ์ร้อน ไม่ฟังความเห็นของคนอื่น ไม่ยอมรับผิด
เรื่องของตัวเองมองไม่เห็น แต่ถ้าคนอื่นทำผิด เรื่องใหญ่ แค่เราพูดผิด ไม่ถูกใจ ก็ใส่อามรณ์ ตะวาด ต่อหน้าคนอื่น เค้าไม่เคยรู้ว่าเราอาย เค้าแค่ต้องการระบายความโกรธเค้าตรงนั้น. ไปไหนด้วยกัน บอกทางผิด หรือบอกให้ไปในที่รถติด ไม่มีที่จอดรถ ก็โกรธ ว่าเราเสียๆหายๆ. ซื้อของมาด้วยกัน ตอนซื้อตัดสินใจด้ววยกพรแต่พอมีปัญหา บอกว่าเป็นเพราะไม่เชื่อเค้า เวลาเค้าไม่พอใจใครก็ตาม เค้าก็จะมาลงที่เรา เราขอโทษเค้าก็ไม่หายโกรธ. เวลาเราลืมของไม่ได้เค้าจะโมโผทันที แต่เค้าลืมได้เค้าจะเงียบแล้วบอกว่าไม่ไม่เป็นไร ...เวลาทะเลากัน เค้ามักจะพูดว่าเรา ว่าดูถ้ากูไม่ทำงาน จะเงินที่ไหนมาใช้จ่าย เราเสียความรู้สึกมาก มันทำให้เราคิดว่าทุกวันนี้ที่เราทำ คืนเราอยู่เฉยๆไม่ได้ช่วยงาน. แต่เราทำในสิ่งที่เราถนัด เราช่วยในสิ่งที่เราทำได้ เราเคยจะไปทำงานข้างนอก เค้าก็บอกว่า ถ้าหาเงินแล้วไม่พอใช้ก็ไม่ต้องหา. ตอนนี้เราอยากจะ delete ตัวเองออกจากชีวิตเค้า เพราะทุกวันนี้แค่มีลมหายใจอยู่ข้างๆเค้าก็ผิดแล้ว

ไม่รู้ว่าทำไมเรากลายเป็นคนแบบนี้ไปได้นะ เราแคร์คนอื่นมากไปรึป่าว ตอนนี้ไม่ไหวอ่ะ ไม่รู้ว่าควรทำอะไร ไม่รู้จริงๆ นี่เรากลายเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร เราไม่ชอบความยุ่งยาก ไม่อยากมีความสัมพันธ์ไม่ว่าฐานะพี่น้อง เพื่อนหรือคนรู้จักกับใครเลยตอนนี้ อะไรวะ แค่อยากจะซิ่วทำไมถึงเหมือนเราทำผิดขนาดนี้ ทำไมเหมือนเรากลายเป็นคนเห็นแก่ตัวแบบนี้ ทำไมเหมือนสิ่งที่เราทำมันผิดไปหมด เราไม่กล้าเผชิญหน้ากับใคร ไม่กล้าไปลาออก ไม่กล้ามองหน้าพี่รหัส รุ่นพี่หรือคนอื่นๆที่มองเหมือนเราเป็นคนผิดเต็มปะดา คำถามที่คอยถามว่าเราเข้ามาเรียนทำไมถ้าไม่อยากเรียน เราก็ตอบไม่ได้อย่าให้เราตอบเลยนะ เราเหนื่อยแล้ว เราท้อแล้วจริงๆ ทำไมแค่เราอยากเรียนในที่ๆอยากเรียนเราผิดมากอ่อ การที่เราฝันสูงมันผิดมากอ่อ ทำไมอ่ะ ทำไมเราถึวเหมือนไม่มีใครเลย หรือเพราะเราทำตัวเอง เราทำตัวเองทั้งนั้นใช่ไหม ขอใครก็ได้ ใครสักคนที่จูงมือเราเดินไปข้างหน้าที ช่วยนำเราผ่านปัญหาตอนนี้ได้ไหม แค่ใครสักคนที่เข้าใจเรา ตอนนี้ไม่มีใครสนใจเราเลย ไม่มีใครฟังเราจริงๆเลยสักคน พวกเขาบอกว่าเชื่อใจเราแล้วแต่เราตัดสินว่าจะเอายังไง พวกเขาให้เราตัดสินทั้งที่เรารู้ว่าเราต้องแบกรับอะไร เราก็เลือกที่จะบอกว่าซิ่ว เรารู้ว่าไม่มีใครเชื่อใเราหรอก ก็แค่พูดไปงั้น พูดปัดความรู้สึกเราลำคาญเรา เราเจ็บนะเว้ย ในชีวิตพวกเขาเราเป็นเหมือนที่ระบายคุยได้ทุกอย่าง ในวันที่มีเรื่องร้อนใจพวกเขายังมีเรา แต่ทำไมเวลานี้เราไม่มีใครเลยล่ะ จะบรรยายความรู้สึกผิดที่เกิดขึ้นนี้ยังไง จะบอกยังไง เราแม่งคงผิดจริงสินะ