ระบายความในใจ

เหมือนเราไม่เคยมีตัวตนบนโลกใบนี้ ในกลุ่มเพื่อนเราถูกลืมเลือนเสมอ เวลาครูให้จับกลุ่มบางครั้งเราก็เป็นตัวเศษ เรามีกลุ่มเพื่อน แต่เพื่อนอยู่คนละห้อง แต่เพื่อนในห้อง เราไม่มีเป็นหลักแหล่ง ไม่แปลกหรอกที่ถูกลืม เราก็แค่ของแถม ตอนเรามีประโยชน์เพื่อนก็เข้ามา พอหมดประโยชน์ก็ทิ้ง ถ้าอยากเป็นเพื่อนพวกนั้นต้องไปเป็นคนใช้เขา ยอมเสียศักดิ์ศรีตัวเองเพื่อให้มีเพือน พ่อแม่เราก็คล้ายๆกัน ตอนกลางคืนเราเป็นหวัดไอเสียงดัง แต่ไปถามน้องชายว่าเป็นอะไรมั้ย เหมือนไม่ห่วงเราอะ เหมือนเราเป็นเศษเกินเลย