ระบายความในใจ

ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงได้รุ้สึกแบบนี้กับเพื่อนที่ตอนนี้เล่นด้วยกัน
ทั้งๆที่นางก็เป็นคนดีนะ แต่บางทีนางก็ไม่มีเหตุผลผล ทำตัวว่าตัวเองถูกไปทุกเรื่อง
ไม่รับฟังเราเท่าไหร่ แม้จะช่วยเหลือเพื่อนดี แต่ตอนนี้เป็นความรู้ที่แบบว่าไม่อยากคุย
ไม่อยากเจอ ไม่อยากรับรู้เกี่ยวกับนางคนนี้อีกแล้ว สาเหตุเป็นตอนนั้นที่เหมือนจะงี่เง่า
ใส่กัน นางก็ไม่ได้รับรู้ความรู้สึกของเราเลยว่าจะเป็นยังไง มึงจะคิดถึงใจกูไหม
ชอบคิดเองเออเองตลอด คิดไปเองตลอดจนบางทีก็นึกว่านางประสาท บ้า ตลกดีนะ
แถมมีนิสัยชอบพูดกลับไปกลับมา วกไปวกมา คนฟังมันรำคาญมากหลายรอบที่ชอบเล่า
เรื่องเดิมๆให้ฟัง จนกูจำขึ้นใจ ถ้าเป็นไปได้อยากปิดกั้นตัวเองออกจากนางซะ หน่าย
ไหนจะเวลาเลือกของอีก ทำเป็นถามเรานู้นนี่ สุดท้ายมันก็เชื่อตัวมันเอง ทางนี้ได้แต่เบ้ปากมองบนค่ะ
เดี๋ยวนี้พยายามทำตัวห่างๆ ไม่อยากไปไหนด้วยกันและพยายามจะทำให้เป็นแค่เพื่อนร่วมชั้น
ที่ไม่สนิท แต่พอคุยกันได้ ไม่รู้จะจัดการกับปัญหานี้ยังไง ทั้งอยากรักษาความเป็นเพื่อนไว้
แต่ก็อยากออกมาจากเพื่อนคนนี่ ไม่รู้จะทำได้หรือเปล่าเพราะบางทีก็สงสารนาง แต่เราอยุ่กับเค้าแล้ว
ไม่มีความสุข ไม่มีความสนุกของเพื่อนเลย เดี๋ยวนี้แทบไม่ได้ยิ้มออกมาเพราะเพื่อนคนนี้เลย
มันเบื่อๆเหนื่อยๆจนอยากหนีไปอยู่คนเดียวเลยจริงๆ ทั้งๆที่จริงๆแล้วเราอยากสนุกกับเพื่อนที่เฮฮา
อยากอยู่กับคนที่สบายใจกว่านี้มากกว่า ก็มาระบายเฉยๆนะคะ ขอบคุณที่อ่าน