ระบายความในใจ

ตั้งแต่แม่เสียป๊าให้เราเรียนเยอะขึ้น ให้เราเรียนแต่ฟิสิกกับคณิต ตอนแรกๆก็ดีแต่หลังๆมันเริ่มเยอะไป เราจำเรียนที่เรียนไม่ได้ มันเริ่มน่าเบื่อ เราเริ่มพยายามโดดให้มากที่สุดที่ทำได้ หยุดได้ก็จะหยุดเลย เวลาเรียนมันปวดหัว คลื่นใส้ ยิ่งช่วงหลังก็เป็นบ่อยขึ้น
ป๊าเรามักเอาเด็กคนอื่นมากเปรียบเทียบตลอด ว่าคนนั้นเก่งคนนั้นขยัน ป๊าพูดทุกวัน ยิ่งเวลาบอกว่าอยากเรียนน้อยลงป๊ายิ่งพูด ป๊าคิดจะให้อนาคตเราเรียนตั้งแต่เช้ากลับสามทุ่มด้วย ป๊าไม่เคยเข้าใจเราเลย บางทีก็ทำเราเสียจนร้องไห้ บางทีก็ไม่สนใจเราเลย เรารักแม่มากกว่า แม่สนใจเรา ใส่ใใจเรามากกว่าเยอะเลย แม่ไม่เคยบีงคับจนเราไม่ไกวแบบนี้ด้วย

ดูยูทูบ​ "ชีวิตสลัมในมุมไบ" แล้วน้องจะสบายใจขึ้นเยอะ​