เราอยากบอกคนๆนึงแต่ว่าคงไม่มีโอกาสได้บอกแล้ว เลยมาโพสสิ่งที่ยังไม่ได้บอกไว้ถึงแม้เค้าจะเห็นหรือไม่เห็นก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าเค้ารู้ก็อยากให้เค้ารู้ว่าเรามีความรู้สึกแบบนี้จริงๆ...
เมื่อ2เดือนที่แล้วเรามีแฟนอยู่คนหนึ่ง เรารักเค้ามากเค้าเป็นคนแรกที่เปลี่ยนอะไรหลายๆอย่างในชีวิตเรา และก็เชื่อว่าคนคนนี้เราจะไม่เป็นฝ่ายบอกเลิกก่อนและก็จะรักเค้าทำให้ช่วงเวลาที่เราคบกันมันดีที่สุด แต่สุดท้ายแล้วมันก็จบลงด้วยความเสียใจของเรา เรื่องที่ทำให้เราต้องเลิกกันมันเป็นเรื่องเล็กสำหรับเรามากและเราก็ไม่คิดว่าเรื่องนี้จะเป็นสาเหตุที่ทำให้เราต้องเลิกกัน เราได้แต่คิดว่า ทำไมเค้าถึงไม่เข้าใจความรู้สึกของเราบ้าง เรายอมรับว่าเราเป็นฝ่ายผิด แต่เราก็คิดว่าเรามีเหตุผลที่เพียงพอที่จะทำแบบนั้น ตอนเลิกกัน เราไม่ได้พูดกันแม้แต่คำเดียวเพียงแต่เค้าส่งข้อความมาหาเราในทำนองที่ว่าเค้าเสียใจ ไม่รู้ว่ามันจะสายเกินไปรึปล่าว เค้าเปลี่ยนไปเพราะเรา เค้าคนเดิมนั้นตายไปแล้ว เหลือแต่เค้าคนที่เปลี่ยนไปมากๆ ถ้าเป็นเค้าคนเดิมอาจจะให้อภัยเราไปตั้งนานแล้วก็ได้ เค้าส่งมาแค่นั้น เราได้แต่คิดว่านี่คือการบอกเลิกใช่มั้ย…เราเสียใจมากและเราก็ไม่ได้รับการติดต่อจากเค้าอีกเลย เหลือไว้แต่ความรู้สึกที่ไม่เข้าใจ เหลือไว้แต่คำสัญญาของเค้าที่มีต่อเราที่ไม่มีความหมาย เราทำใจไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าความรักในวัยแบบนี้มันก็คงไม่ยั่งยืน ก็คงต้องมีเลิกรากันไป แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เราเป็นฝ่ายถูกบอกเลิกและก็เป็นครั้งแรกที่เรารู้สึกว่าไม่อยากเสียเค้าไป เราพึ่งรู้ความรู้สึกของการอยากรั้งใครไว้โดยที่เค้าคนนั้นอยากจะไปจากเรา แต่ถ้าเค้าอยากจะไปเราก็คงยื้อเค้าต่อไปไม่ได้ แต่เรามีสิ่งที่อยากจะบอกเค้าถึงแม้จะไม่ได้บอกกับเค้าตรงๆ แต่เราก็อยากจะระบายในสิ่งที่เราอยากบอกถึงแม้มันจะสายเกินไปแล้วก็ตาม ถ้าเค้ารับรู้ได้ก็คงดี
.....อีฟขอโทษในทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมานะ อะไรที่อีฟทำให้พี่บอมเสียใจ ขอโทษจริงๆ ไม่ใช่ว่าอีฟไม่เสียใจ อีฟเสียใจมากและก็ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนที่อีฟจะลืมพี่บอมได้ การกระทำภายนอกของอีฟอาจจะดูเฉยชา ไม่สนใจ ไม่ค่อยแคร์อะไรๆ แต่ในใจอีฟมันตรงกันข้ามทั้งหมด อยากโทหาแทบทุกนาที ห่วงตลอด อยากบอกว่ารักเป็นล้านๆครั้ง แต่นิสัยของอีฟคือเป็นคนไม่ค่อยพูด แต่อีฟจะแสดงออกทางการกระทำมากกว่าแต่ด้วยความที่เราอยู่ห่างกัน ไม่ค่อยได้เจอกันทำให้พี่บอมไม่เห็นสีหน้าและการกระทำของอีฟที่แท้จริงว่าเป็นยังไง พี่บอมรู้มั้ยว่าในระยะเวลาที่เราคบกันอีฟพยายามปรับปรุงข้อเสียในตัวเองหลายเรื่อง ตั้งใจเรียนมากขึ้น จากที่เมื่อก่อนอีฟชอบไปมีเรื่องอีฟก็เลิกมีเรื่องทุกอย่าง จากเคยนอนดึกก็นอนเร็วขึ้น ทำทุกอย่างที่บอมเตือนให้อีฟทำในสิ่งที่ดีๆ แต่พี่บอมก็คงไม่รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของอีฟเลย หลังจากที่เราเลิกกัน เพื่อนๆบอกอีฟว่า เค้าหาเรื่องที่จะอยากเลิกกับอีฟมากกว่า เพราะถ้ายังรัก ยังไม่อยากเลิก ก็คงไม่เอาเหตุผลแบบนี้มาเลิกกันง่ายๆ ถึงจะทะเลาะกันก็คงปรับความเข้าใจและหาทางคืนดีกันในที่สุด อีฟไม่รู้นะว่าสิ่งที่เพื่อนอีฟบอกมานั้นเป็นความจริงรึปล่าว พี่บอมจะอยากเลิกกับอีฟจริงมั้ยก็ไม่รู้ แต่สิ่งหนึ่งที่อีฟอยากบอกก็คือในใจอีฟมันอยากรั้ง อยากยื้อ ให้พี่บอมกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่สมองมันก็บอกว่าถ้าเค้าไม่ได้รักเราแล้วจะไปยื้อเค้าทำไม ปล่อยให้เค้าไปเจอกับคนที่เค้าคิดว่าดีสำหรับเค้าดีกว่า อีฟอยากให้พี่บอมรู้ไว้แค่นี้อีฟบอกตรงๆว่าอีฟยังลืมไม่ได้เลย ยังรักอยู่เหมือนเดิม แต่อีฟเชื่อว่าสักกวันนึงอีฟก็คงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม คนที่ไม่เคยรักพี่บอมได้ในสักวัน
สุดท้ายนี้ก็อยากจะฝากบอกถึงคนที่ถูกบอกเลิก ถูกทิ้ง ว่าถึงเราจะเสียใจที่เค้าจากไปแต่เราก็จงดีใจที่เราเสียคนที่ไม่ได้รักเราไปต่างหาก และคนที่รักเราที่สุดโดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทนใดๆก็คือพ่อแม่ครอบครัวของเรา แทนที่เราจะเอาเวลามานั่งเสียใจเอาเวลานั้นมาดูแลครอบครัวของเราดีกว่า ในยามที่สุขหรือทุกข์พวกเค้าก็พร้อมที่อยู่เคียงข้างเราเสมอ ถึงแม้มันอาจจะทำใจยากที่จะลืมคนรักแต่เวลาจะช่วยเยียวยาหัวใจของเราเอง แต่ตอนนี้อีฟเองก็ยังอยู่ในช่วงเวลาที่ลืมไม่ได้เลย คงได้แต่หวังว่าเวลาที่ดีของเราจะมาถึงในไม่ช้า….