เริ่มตั้นการเป็นนักบาส4

[หนึ่ง]

วันนี้ตื่นเช้า เลยจัดซะหน่อย อิๆ หลังจากที่เข้าการไฟฟ้าฯ ผมซ้อมหนักมาก และกดดันพอสมควร เพราะทุกคนมีดีกรีมาทั้งนั้น แรกเลยผมซ้อมกับพี่เส็ง พี่เค้าหัดผม แนะผม พาผมมาซ้อมกับชุดถ้วย ก. ตลอด โดยจับผมเล่นปีก สอนการยิง จัดท่ายิงใหม่ แต่เป็นช่วงสั้นๆ เพราะพี่เค้าก้อต้องลงรายละเอียดกะถ้วย ก. ค่อนข้างเยอะ แต่สิ่งที่เค้าสอนผมคือ "ผมเก่งไม่เท่าเค้า ก้อต้องซ้อมเยอะกว่าเป็น 3 เท่า"ผมต้องมาก่อนเพื่อให้พี่เค้าซ้อมให้ และเลิกทีหลังเพราะยิงบอลต่อ แต่ก้อแค่ช่วงเวลาสั้นๆ เพราะหลังจบถ้วย ก พี่เค้าก้อเปงสต๊าฟทีมชาติ หนักกว่ายิ่งไม่มีเวลาหนักก่าเดิม แต่ผมก้อมาซ้อเองปกติ จบถ้วย ก รายการต่อไปถ้วย ค คราวนี้ของผมละ 555 นักกีฬาที่เล่นถ้วยนี้ดีกรีทั้งนั้น ไม่เยาวชนทีมชาติ อย่างน้อยๆตัวเขต หรือมหาลัยดังๆ ซึ่งตอนนั้นผมค่อนข้างกดดัน นึกตามนะครับ ผมไม่มีดีกรี เพิ่งหัดเล่นจริงๆจังๆ ส่วนที่เหลือมีดีกรีทั้งนั้น เวลาทำไรพลาดค่อนข้างจาโดนเยอะ คำที่ได้ยินบ่อย "ถ้าไม่ไหวก้อเลือกเล่นได้นะ อย่าฝืนตัวเอง" แต่มันกลับเปงสิ่งที่ผมอยากจาลุกขึ้นสู้มากกว่าเดิม ประมานเอาวะ ลองดู ไม่ไหวก้อเลิก ผมซ้อมๆ เอาจริงทุกจังหวะ ซึ่งตอนนั้นโคชที่รับช่วงต่อจากพี่เส็งเปงพี่ต๋อง เทคนิกพี่เค้าก้อเยอะแต่คนละแบบกับพี่เส็ง พอพี่เค้ารับช่วงต่อด้วยรูปร่าง และระยะเวลาที่เหลืออยู่ ที่จะแข่งนั้น ผมเลยต้องเล่นใน เพราะมีเวลาไม่มากพอที่จาให้ผมมานั่งฝึกปีก ก้อซ้อมๆๆ หนักมาก หนักก่าเซนจอน และพลาดไม่ได้ ต้องตั้งใจทุกดอก ตอนนั้นไฟฟ้าส่ง 2 ทีม เอ กะ บี ผมได้เล่นชุดเอ ซ้อมกับถ้วย ก ทุกวัน บางวันเล่นกินเบี้ยเลี้ยง มัน และหนัก มาก โดนพี่ริปทริปจนชิน และค่อยๆปรับไปเรื่อยๆ ตอนนั้นซ้อมกับแบ๊งกรุงเทพ มาลงทีมบ่อย สูสีตลอด บางวันผมแพ้ด้วย ซ้อมเส็ดเค้ามาลงทีมต่อ เฮ้อๆ และก้อซ้อมๆๆๆ จนถึงวันแข่ง รอบแรกพวกผมยำทุกทีมแต้มขึ้นร้อยทุกแมตเปิดมาจำชื่อทีมไม่ได้เราชนะ 113-23 อีกแมตร้อยก่า ต่อสี่สิบกว่า และที่จำได้แม่นที่สุด รอบแรกนัดสุดท้ายผมเจอหงษ์เหิร เจอทีมนี้แต้มไม่ถึงร้อยครับ เฉียดๆ ตอนนั้นไม่มีพวกเราเลย ที่รู้จักมีแค่ท๊อปอัสสัม ซึ่งตอนนั้นเหมือผู้ใหญ่จาดึงตัวมาเล่นด้วย ควอเตอร์ปล่อยมันเล่นเต็มที่เลย โดยทีมผมไม่ใช้ 5 ตัวแรก และห้ามออกจากเส้น 3 วิ ใครออกจากถูกเปลี่ยน ผมโดนไปสามสิบก่าแต้ม ฝั่งนั้นได้ใจจบควอเตอร์แรกผมเข้าห้องน้ำ ด้วยบังเอิญหรือมันจงใจ ผมได้ยิน "นี่หรอวะไฟฟ้าที่ว่าแข็ง อุส่าเกร็งตั้งนาน" จากปากที่นู้น ผมขึ้นเลย แต่ก้ออึดอัดมาก เปิดควอเตอร์สอง พี่ต๋องบอกเล่นปกติละ จากที่เค้านำสามสิบจบควอเตอร์สองแต้มเสมอ จบควอเตอร์ผมนำยี่ จบควอเตอร์สี่ผมนำสี่สิบกว่าแต้ม ทีมนั้นเงียบไปเลย นึกตามถ้าควอเตอร์เล่นปกติ ก้อไม่ต่างไรกะสองทีมแรก (คิดในใจ) จากนั้นรอบสองอยู่สายเดียวกะแบ๊ง และเซนจอน อีกทีมไรไม่แน่ใจ เจอแบ๊ง ก้อหวั่นเพราเวลาลงทีมทีไรสูสีตลอด บางวันก้อแพ้ แต่ลืมนึกไปทุกครั้งที่แบ๊งมาเราเพิ่งซ้อมเส็ด สรุปผมชนะแบ๊งสามสิบกว่าแต้ม และเขอเซนจอนทีมเก่า ผมก้อชนะ 90 ก่าต่อ 50 ก่า และที่เสียใจคือโคชฝั่งนู้นไม่รับไหว้ผม แต่ผมก้อต้องขอโทดไว้ด้วย หากโพสนี้ถึงพี่เค้าน่ะ อ่ะต่อ เราชนะตลอดมาสะดุดรอบสี่ทีม เจอไฮเทค นำทีมโดยอ้วน ป่ะ แก้ว เป้ พี่กรอบ และอีกมากมาย และโดยปกติแล้วไฮเทคชอบมาแบบฟูลทีมตอนรอบสี่ขึ้นไป เจอกันสูสีมากหมดควอเตอร์สองเรานำ 4 แต้ม เปิดควอเตอร์สามมา ไม่รู้ด้วยกรรมการ หรืออะไรทีมเราฟาวเปงว่าเล่น เค้าข้ามเข้ามาได้ฟาว ยิงลูกโทษมันเลย ทีมผมป๊อกไปทั้งหมด 2 ตัว เอออีกอย่างทีมผมมี 8 คนชุดเอนะ แต่ชุดบีมี 12 คนครบ (เรื่องของผู้ใหญ่เค้า) แต่ที่เรียกตัวเองชุดเอ เพราะเบี้ยเลี้ยงได้เยอะกว่า 555 อ่ะต่อ จบควอเตอร์สามเค้านำ จบเกมเค้าชนะสิบก่าแต้ม แล้วก้อลงไปชิงที่สามกับแบ๊งเหมือนเดิมเราชนะแบ๊งสามสิบก่าแต้ม และแล้วก้อจบถ้วย ค ปีแรกกะการไฟฟ้าฯ ประทับใจ ไม่เคยแข่งอะไรและเตรียมการเปงรูปแบบมาก มีหมอนวดก่อนแข่ง มีลังนกก่อนลง มีเอมสป๊อตตอนแข่งเส็ด มีผ้าห่มตอนเปลี่ยนตัว ทางการมากๆๆๆ 555 วันนี้พอก่อน ยาวไปละ เด๋วมาต่อให้นะ ในปีที่ 2 หลังจากถ้วย ค มะกี้ไปมีไรเปลี่ยนแปลงมากมาย แต่หลังจากถ้วย ค ปีที่ 2 (ที่กะลังจาเล่าตอนต่อไปน่ะ) ผมก้อได้ขึ้นถ้วย ก ซึ่งตอนนั้นดีใจสุดๆ